به گزارش قدس آنلاین، لیله المبیت شب اول ربیع‌الاول، شبی تاریخی بود که مشرکین تصمیم به قتل نبی اعظم(ص) گرفتند و برای اجرای این نقشه شوم، چهل مرد مبارز مسلح را انتخاب کردند. پیامبر(ص) از این موضوع با خبر شد و آن را با علی(ع) در میان گذاشت. ایشان نیز با اطاعت از امر الهی با آغوش باز به استقبال مرگ رفت و در بستر رسول خدا(ص) خوابید تا دشمنان متوجه او باشند و از جاهای دیگر غافل شوند و پیامبر(ص) از این فرصت استفاده کرده سفر تاریخی خود را آغاز کند. این فداکاری امیر المؤمنین (ع) نه تنها موجب نجات رسول الله(ص) شد بلکه فضایل و برکات فراوانی را به ارمغان آورد که در ادامه به چند مورد آن اشاره می کنیم.
مهم بودن این واقعه بدان جهت نیز هست که کسی جز علی لیاقت نداشت جای پیامبر(ص) قرار گیرد تا هجرت سرنوشت‌ساز محقق شود و اسلام در مدینه مستقر واز آنجا عالم گیر شود. پیام مهم لیله المیت این است که علی شایستگی خود را برای جانشینی پیامبر(ص) همیشه ثابت نموده بود چه در دعوت عشیره که طبری نوشته پیامبر(ص) مسئله خلافت و جانشینی علی(ع) را از آغاز دعوت مطرح و مکرر در وقایع و قضایای مختلف مطرح می‌نمود. واقعه منزلت و حدیث منزلت که سعد وقاص آن به رخ معاویه کشید و گفت اگر یکی از فضایلی علی(ع) را داشتم به خود می بالیدم در تمام منابع اهل سنت از جمله مسند احمد و دیگر کتاب های اهل سنت این گفتگو منعکس وگزارش شده است.
۱.نزول آیه مخصوص لیله المبیت
نظر مفسران بر این است که آیه شریفه زیر درباره فداکاری علی(ع) در لیله المبیت نازل شده است.
«وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ» یعنی بعضی از مردم با ایمان هم چون علی(ع) در لیله المبیت به هنگام خفتن در جایگاه پیامبر(ص) جان خود را برای کسب خشنودی خدا می فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است. نزول این آیه شریفه در خصوص ایثارگری امیر المؤمنین (ع) نشانگر اهمیت والای آن می باشد.
۲.مباهات خداوند به ملائکه هفت آسمان
در شب لیله المبیت خداوند عزوجل به دو فرشته مقرب خود یعنی حضرت جبرئیل و حضرت میکائیل(ع) فرمود: در میان ملائکه در برادری و انس و الفت کسی به پای شما نمی رسد، من یکی از شما را محکوم به مرگ کرده ام، کدام یک از شما حاضر است در راه برادر و رفیقش از جان خود بگذرد؟ هیچ کدام از آن ها حاضر به مرگ نشدند و هر دو زندگی را برگزیدند. خداوند به آن ها فرمود: من میان محمد و علی(ص) پیمان برادری بستم و عمر یکی از آن دو را بیشتر قرار دادم، پس علی(ع) مرگ را برگزید و زندگی را به محمد(ص) بخشید و در بستر او خوابید. اکنون بر زمین فرود آیید و او را از دشمنانش حفظ کنید. آن ها فرود آمدند در حالی که حضرت جبرئیل(ع) می گفت: به به بر تو ای پسر ابی طالب، کیست مانند تو!؟ خداوند به واسطه تو به ملائکه هفت آسمان مباهات می نماید.
۳.اطاعت از امر الهی تا پای جان
وقتی نبی خدا(ص) از قصد مشرکین باخبر شد، موضوع را با علی(ع) در میان گذاشت و به او فرمود: خداوند به من دستور هجرت داده و به تو امر فرموده که در جای من بخوابی تا آن ها متوجه رفتن من نشوند. تو چه می‌گویی و چه می‌کنی؟ امیر المؤمنین(ع) عرض کرد: اگر من در جای شما بخوابم شما به سلامت خواهید ماند؟ حضرت فرمود: بله. علی(ع) خندید و سجده شکر به جا آورد و این اولین سجده شکری بود که از امت محمد(ص) واقع شد. سپس فرمود: برو به هر سویی که خدا امر فرموده، جانم فدای تو باد و هر چه خواهی مرا امر فرما که به جان قبول می‌کنم.
۴.نجات رسول الله(ص) از دست مشرکان
کفار قریش برای قتل پیامبر(ص) چهل تن از مبارزان خود را انتخاب کرده بودند و محل خواب آن حضرت را شدیداً تحت نظر داشتند. علی(ع) با اطلاع از این موضوع پارچه سبزی که هر شب رسول خدا(ص) بر روی خود می‌کشید، به رویش کشید و در بستر آن حضرت خوابید. مشرکین با این تصور که پیامبر(ص) در بستر است تمرکز خود را به آن نقطه معطوف کردند. در این فرصت پیامبر(ص) از منزل خارج شد و بدون این که کفار متوجه شوند سفر تاریخی خود را آغاز کرد.
۵.برتری مبیت بر منی
با یک بررسی دقیق، فضیلت اقدام علی(ع) در قربانگاه مبیت بر قربانی شدن اسماعیل(ع) روشن خواهد شد و آن این که مأمور ذبح اسماعیل(ع) پدرش بود. پدری که مقام نبوت داشت و بین آن دو رحمت نبوی و رأفت پدری حاکم بود بر خلاف لیله المبیت که چهل مرد مشرک مأمور کشتن او بودند در حالی که سینه هایشان سرشار از کینه و عداوت بود.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت مشرکین اطلاع کامل از محل زندگی و حتی محل خواب رسول اکرم(ص) داشتند و با برنامه‌ریزی دقیق و حساب شده اقدام به قتل آن حضرت کردند اما با ایثارگری علی(ع) نقشه آن‌ها نقش بر آب شد و با این اقدام آن حضرت نه تنها رسول خدا(ص) را از مرگ حتمی نجات داد بلکه ماجرای لیله المبیت برگ پر افتخار دیگری بر کتاب فضایل امیر المؤمنین(ع) اضافه کرد که بدون این حرکت بزرگ هیچ یک از این مسائل مطرح شده، تحقق نمی‌یافت. اگر امیرمؤمنان جای پیامبر(ص) نمی‌خوابید و خداوند به وسیله ایثار او پیامبر را نجات نمی‌داد از طریق دیگر نجات پیامبرش ممکن بود، اما حکمت ایثار این بود که هر که لیاقت آن را نداشت، لذا خداوند به همان نحو که ایشان برای ایثار در راه پیامبر(ص) از جان خود گذشت از او امتحان گرفت. آن حضرت در این امتحان قبول شد و هرگز ترس به خود راه نداد. از این روی بود که برای حفظ میراث رسالت در غدیر علی انتخاب شد و خداوند این انتخاب را از طریق وحی به پیامبر اعلام کرد. در این رویداد تاریخی پیوند میان رسالت و امامت، که امامت جهت بقای تمام میراث رسالت ایثار کرد به خوبی روشن است چنان که امام حسین(ع) برای حفظ رسالت و آثار رسالت از تحریف و آلوده شدن به شبهات از جان خود گذشت.
انتهای پیام/
نظر شما