قدس آنلاین-گروه استان ها: اتفاقات ناشی از حوادث کار و بازدید میدانی از بسیاری از کارگاه‌ها برای همگان روشن می‌کند که متأسفانه در برخی از کارگاه‌ها این شعار برعکسش بیشتر مصداق دارد یعنی «اول کار بعد ایمنی!»
مرگ‌ومیر ناشی از کار یکی از مشکلاتی است که تاکنون رسانه‌ها ذهن مخاطبان را به آن حساس کرده و لذا کمتر و شاید هیچ‌وقت در رسانه‌های جمعی به آن پرداخته نشده است و لذا اگر از ما بپرسند که آخرین خبر در خصوص جان باختن یک کارگر ساختمانی و یا کارگاه تولیدی در استان ما چه زمانی و از کجا شنیدیم شاید کمتر شخصی این حوادث را به یاد بیاورد و شاید از همین رو تاکنون توجه چندانی به این موضوع نشده است.
متأسفانه از ابتدای سال تاکنون تعداد ۸۱ نفر از زحمتکش‌ترین طبقه جامعه در استان آذربایجان شرقی و معادل مسافران دو اتوبوس بین‌شهری براثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست دادند اما کمتر شخصی از ما از این خبر آگاه است!
افزایش آمارها
از ابتدای سال تاکنون علاوه بر اینکه ۸۱ نفر از هم استانی‌های خود را از دست دادیم بنا بر گفته مدیرکل پزشکی قانونی آذربایجان شرقی حوادث به وقوع پیوسته در کارگاه‌های استان موجب مصدومیت ۸۱۰ نفر هم شده است.
نکته قابل‌توجه اینجاست که به گفته علی صفایی فرد طی هفت‌ماهه اول سال، تعداد ۸۱۰ نفر نیز براثر مصدومیت ناشی از حوادث کار به ادارات پزشکی قانونی استان مراجعه کردند که از این تعداد ۱۵ نفر زن و بقیه مرد و درواقع نان‌آور خانه بودند که حالا برخی از آن‌ها خانه‌نشین شدند.
مدیرکل پزشکی قانونی استان بابیان اینکه ۸۱ نفر طی هفت‌ماهه اول سال براثر حوادث ناشی از کار در استان جان خود را از دست دادند می‌گوید: متأسفانه این آمار نسبت به مدت مشابه سال گذشته، ۲۳ نفر افزایش‌یافته است.
وی نگاهی به آمار فوت‌شدگان حوادث کاری در سال ۹۸ انداخته و ابراز می‌کند: در سال گذشته تعداد ۹۶ نفر متأسفانه در حوادث کاری جان خود را از دست دادند که یک نفر از آنان زن و بقیه مرد بودند.
وی تعداد مصدومان حوادث کار مراجعه‌کننده در سال ۹۸ را نیز یک هزار و ۳۲۵ نفر عنوان می‌کند و می‌گوید: از این تعداد ۳۵ نفر زن و یک هزار و ۲۹۰ نفر مرد بودند.
مسئول ایمنی کیست؟
رامین ناصری کارشناس معدن که به‌عنوان مسئول فنی در برخی کارخانه‌ها نیز فعالیت داشته است در پاسخ به این سؤال که چرا ایمنی در کارگاه‌ها و یا کارخانه‌ها جدی نگرفته است به قدس می‌گوید: در کشور ما متولی مشخصی در خصوص ایمنی در محیط کار یا به‌عبارت‌دیگر در صنعت وجود ندارد.
بخشی از کار به بازرسان کار مربوط می‌شود که تعداد آن‌ها به حدی کم و محدود است که شاید سال‌ها موفق به رؤیت این متولیان ایمنی در کارگاه‌ها نشوند.
وی به ما می‌گوید: در معادن مسئول ایمنی در اصل حق بگیر کارفرماست و لذا چگونه می‌توان انتظار داشت که وی گزارشی برخلاف میل کارفرمایش بنویسد؟
ناصری بابیان اینکه قوانین متعددی در خصوص ایمنی کارگاه‌ها چه در بخش صنعت و چه در بخش معدن داریم می‌افزاید:حال سؤال اینجاست که چه شخصی باید بر روی آن نظارت کند و آن را به مرحله اجرا بگذارد.
وی می‌افزاید: چرا شما در هیچ‌یک از ساختمان‌هایی که در سطح شهر ساخته می‌شود کلاه ایمنی بر سر هیچ کارگری نمی‌بینید و تا حالا هیچ شخصی نپرسیده مسئول ایمنی این کارگران که با خطرات متعدد روبرو هستند کیست و چگونه بدون لحاظ ملزومات ایمنی در مقابل چشم شهرداری، اداره کار و سازمان نظام‌مهندسی فعالیت می‌کنند؟
ناصری عنوان می‌کند: در همین کارگاه‌های حادثه‌دیده استان اگر بپرسید کوچک‌ترین آموزش مرتبط با ایمنی داده نشده است.
چه باید کرد؟
این کارشناس ایمنی بابیان اینکه برای ایمنی کارگاه‌ها باید کارفرمایان را هدف قرارداد چراکه کارگران مطابق با خواسته‌ی کارفرمایان خودکار می‌کنند ادامه می‌دهد: نمی‌توان از کارگر انتظار داشت که ایمن کار کند درحالی‌که این موضوع برای کارفرمای او اهمیت ندارد. از کارگر نمی‌توان انتظار داشت کار ناایمن نکند، وقتی کسی از او در مقابل اخراج کارفرما پشتیبانی نمی‌کند.
وی بابیان اینکه البته تهیه چند عدد کلاه برای کارگر ایمنی نمی‌آورد اظهار می‌کند: حتی معیشت و وضعیت اقتصادی در ایمنی کارگر تأثیرگذار است زیرا هر زمان پرداخت دستمزدها به تأخیر می‌افتد و یا هزینه‌ها با درآمدها ارتباطی منطقی نداشته باشند به نحو عجیبی میزان وقوع حوادث افزایش می‌یابد چراکه کارکنان در این حالت تمرکز لازم را ندارند و باکار خود ارتباط برقرار نمی‌کنند و همین موضوع سبب می‌شود در کنار محیط ناایمن اعمال ناایمن افزایش‌یافته و حادثه واقع شود.
نظر شما