جوانی که بدون آگاهی مطیع مد غیراصولی و غیرعرف جامعه می‌شود، ناخواسته سفیر فرهنگ ناهمخوان با ارزش‌ها و هنجارهای جامعه خود می‌گردد. فرهنگی که درون خود، ابتذال و بی‌هویتی محض را به همراه دارد.
دو نگاه به مدلینگ
دکتر امان الله‌قرائی مقدم، استاد دانشگاه و جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه مدل به معنای الگوبرداری و رواج پدیده‌ای نو و پذیرفتن سبک زندگی جدید و مورد اقبال در جامعه است، می‌گوید: از دیدگاه رهبر انقلاب، فناوری موجب پیدایش فرهنگ و سبک زندگی جدیدتر، آرایش و پیرایش، تجمل‌گرایی و اشرافی‌گری می‌شود که این دیدگاه به دو بعد منفی و مثبت فناوری اشاره دارد.
این رفتارشناس ادامه می‌دهد: جنبه مثبت مدگرایی را می‌توان در نوپذیری، شکوفایی فکر و ذهن و سبک زندگی و توسعه در همه ابعاد از جمله اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دانست که موجب تحول جامعه می‌شود. بنابراین جامعه توسعه یافته هرگز گذشته‌نگر نیست بلکه آینده‌نگر است.
قرائی مقدم در پاسخ به پرسش ما درباره اینکه آیا الگوهای دوست داشتنی جوانان تأثیری در طرز فکرشان دارد، می‌گوید: قطعاً پیروی از مد و الگوهای نو در تغییر تفکر جوانان تأثیرگذار است چرا که تا فکر عوض نشود مد عوض نمی‌شود. برای مثال با آمدن ماشین دودی، دوچرخه و یخچال فکرها هم تغییر کرد و به‌تدریج با آمدن ابزار جدیدتر، خانواده‌ها به جای داشتن
۱۰فرزند به یک یا دو فرزند قانع شدند. البته ناگفته نماند این مدگرایی، تنها مربوط به کشور ما نیست؛ بلکه در کشورهایی مثل کره و ژاپن نیز تغییر ایجاد کرده است چنان‌که آنان هم دیگر لباس جومونگ و بازیگران جواهری در قصر را نمی‌پوشند.
تأثیر رسانه‌ها بر مدگرایی
این جامعه‌شناس تلاش کارگروه ساماندهی مد و لباس ایرانی را در ارائه الگوهای برتر پوشش ناموفق می‌داند و می‌گوید: دو دلیل برای موفق نبودن این کارگروه وجود دارد؛ نخست هیچ اقدامی را نمی‌توان در جامعه به صورت دستوری انجام داد و دیگر اینکه نمی‌شود نکته‌ای را گفت و خلافش عمل کرد. بنابراین اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کارگروهی برای ساماندهی مد و لباس تشکیل می‌دهد، در ابتدای کار باید گوینده خبر، استاد دانشگاه، پزشک، وکیل، وزیر، نماینده مجلس و... را موظف به پیروی از آن مد کند تا در جامعه به صورت الگو درآید.
قرائی مقدم اضافه می‌کند: نمی‌توان برای مردم الگو معین کرد چراکه امروزه تلویزیون، تنها رسانه نیست بلکه ده‌ها ماهواره در سراسر ایران پخش می‌شود و در هر خانه چندین تلفن همراه وجود دارد که این حجم گسترده رسانه مانع تعیین الگو می‌شود. از طرفی باید از متولیان فرهنگی پرسید در این سال‌ها تغذیه فرهنگی مردم چه بوده است؟ موسیقی، هنر، اسطوره‌سازی، سعدی و مولوی و حافظ و فردوسی‌شناسی؟ در واقع باید طوری رفتار شود که مدفرست باشیم نه مدخرید، تا با کم توجهی به سنت‌های ملی و میهنی موجب روی آوردن جوانان به مدهای غربی و مبتذل نشویم.
الهام گرفتن از اساطیر ملی
اما مرضیه شفاپور، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، در گفت‌وگو با ما ضمن ارائه تعریفی از مُد می‌گوید: مد، فرهنگی است که می‌توانیم از طریق آن ایده‌ها و عقاید خود را در نوع پوششی که داریم القا کنیم و با الهام گرفتن از اساطیر ملی و اعتقادات خاصی که به عنوان فرد مسلمان داریم این الگوها را در نوع لباسمان پیاده کنیم.
وی درباره هدف کارگروه اظهار می‌کند: کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور با نگاه کالای فرهنگی به لباس تشکیل شد و در ذیل آن وزارتخانه‌هایی از جمله آموزش و پرورش، صنعت و معدن، سازمان صدا و سیما، طراحان و اتحادیه‌ها قرار گرفتند تا پس از طراحی لباس توسط طراحان، مرحله تولید و عرضه با نظارت این نهادها صورت گیرد.
شفاپور در پاسخ به پرسش ما در این باره که با همه تلاش‌های انجام شده از سوی کارگروه، چرا وضعیت مد و لباس همچنان نامناسب است، می‌گوید: این موضوع ارتباطی به کارگروه ندارد؛ وظیفه ما تنها طراحی لباس و ملزومات آن مثل کیف و کفش است، پس از آن به وزارت صنعت و معدن، اتحادیه‌ها و صنوف برمی‌گردد که بدون دریافت کد «شیما»ی کارگروه که به عنوان شناسه ملی لباس است، مجوز ورود لباس‌های غیرمتعارف را به فروشگاه‌ها می‌دهند. این خود یکی از چالش‌های مهم پیش روی کارگروه است؛ کارگروه، شاخص‌های ارزیابی لباس اجتماع را تنظیم کرده اما متأسفانه از شاخص‌ها پیروی نمی‌شود.
دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور در پاسخ به پرسش خبرنگار ما درباره اینکه چرا هنوز نتوانسته‌ایم الگویی ایده‌آل برای مد و لباس داشته باشیم، اظهار می‌کند: اتفاقاً طرح و الگوی ایرانی اسلامی با الهام از لباس‌های سنتی و تلفیق آن با لباس مدرن داریم اما چون این طرح‌ها از سوی تولیدکنندگان پوشاک خریداری نشده، در پستوها مانده و وارد جامعه نشده است؛ بنابراین نقطه اتصال باید اینجا باشد تا تولیدکنندگان، طرح‌ها را خریداری و پوشاک را وارد چرخه تولید و عرضه کنند.
وی گریزی هم به خارج شدن برندهای خارجی لباس از کشور می‌زند و ادامه می‌دهد: خارج شدن برندهای خارجی لباس از کشور می‌تواند فرصت خوبی برای طراحان و تولیدکنندگان باشد تا با ارائه طرح‌ها و تولیدات مناسب دارای برندهایی شوند که با برندهای خارجی برابری کند.
نظر شما