اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) در مقاله‌ای در خصوص دستور جو بایدن برای خروج تمامی نیروهای آمریکایی از افغانستان در یازدهم سپتامبر (۲۰ سال پس از حمله به این کشور) معتقد است این خروج از هیچ منظری نمی‌تواند با نتیجه‌ای رضایت‌بخش عنوان شود.

خروج سربازان، پایان کابوس آمریکا در افغانستان است

آن‌ها به عنوان پیروز از آنجا خارج نمی‌شوند و همچنین نمی‌توان مطمئن بود در افغانستان صلح را برقرار کرده‌اند. شاید گزارش اخیر به کنگره ایالات متحده توسط بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان، به خوبی شرایط کشوری را که آمریکا آن را ترک می‌کند ترسیم کند؛ در این گزارش آمده بود هنوز سال‌ها زمان خواهد برد تا نیروهای امنیت افغانستان درصورت از بین رفتن صلح بتوانند روی پای خود بایستند.

فقط این گزارش نیست و دیگر گزارش‌هایی که از منابع و حوزه‌های مختلف از افغانستان به گوش می‌رسد این اتفاق را در ذهن مجسم می‌کند که طالبان به آرامی در حال پیروز شدن و دولت مرکزی افغانستان نیز به شدت درگیر فساد، تفرقه و عدم تأثیرگذاری است. پس از این همه مدت تلاش در افغانستان، تمامی مراکز رسمی اقتصادی جهانی تأکید دارند اقتصاد این کشور در حال فروپاشی است و این کشور بدون کمک بزرگ خارجی نمی‌تواند نجات پیدا کند و این کمک‌ها مددی به رشد ساختاری افغانستان نمی‌کنند و فقط برای این کشور زمان می‌خرند. دولت بایدن میراثدار ضعف و ناامیدی مقامات افغان و دولت ترامپ است و اکنون به سراغ مرگ خود خواسته می‌رود. آمریکا امیدوار است با این خروج، دولت مرکزی افغانستان را از خمودگی در آورده و به تکاپو بیندازد تا بتواند با رسیدن به یک توافق جامع با طالبان، منافع امنیتی و مالی از سوی آمریکا را از دست ندهد. اما این امید آمریکا نیز از سر ناچاری است و آنچنان به نتیجه دادن آن مطمئن نیست.

البته به هیچ عنوان نمی‌توان گفت دولت بایدن به خاطر چنین وضعی مسئول نیست. در واقع شاید ۹۵درصد مسئولیت این وضعیت بر عهده دولت بایدن است؛ بسیاری از آن‌ها در زمان دولت اوباما مسئول سیاست‌گذاری در مورد افغانستان بودند. دولت بایدن تازه باید پس از خروج از افغانستان منتظر توجه ویژه مردم ایالات متحده به ۲۰ سال زمان گذاشتن در افغانستان و معایب و اشتباه‌ها در این زمینه باشد؛ همان‌گونه که اثرات اصلی اشتباه‌ها در ویتنام را مدتی پس از خروج حس کرد. البته این خروج مسلماً برای آمریکا سودمند نیز خواهد بود. بسیاری از منابع و تمرکز ایالات متحده که بر افغانستان قرار دارد اکنون می‌تواند آزاد شده و بر سوژه‌های مهم‌تر مانند چین، روسیه، پاکستان و ایران قرار گیرد. اما همان‌طور که عنوان شد اصلی‌ترین پیامی که آمریکا تلاش دارد با این اعلام خروج ناگهانی خود بفرستد، بیشتر از هر چیز برای دولت حاکم بر افغانستان است که می‌خواهد به آن‌ها نشان دهد کمک‌های آمریکا به این کشور مشروط به پایان دادن به فساد و تفرقه داخلی و رسیدن به توافقی جامع با طالبان است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.