زمانی نه‌چندان قدیم قد خانه‌ها کوتاه بود، آن‌قدر کوتاه که می‌توانستی از پشت‌بام خانه خودت بپری روی پشت‌بام خانه‌های بغلی. کوچه‌ها عریض و ماشین‌ها کم و محل مناسبی برای بازی بچه‌های محله بود.

بچه‌های آپارتمانی در قرنطینه دائمی

ولی کم‌کم خانه‌ها قد کشیدند. خانه‌های کوچک با متراژ پایین تبدیل به آپارتمان شدند و بالا رفتند. حالا چند خانواده باید با هم در یک ساختمان همزیستی می‌کردند و مسئله درست از همین‌جا شروع شد.

قوانین آپارتمان‌نشینی قوانین مبهم و غیرقابل دسترسی نیست، چنانکه با یک جست‌وجو در گوگل می‌توان آن را یافت و به راحتی به آن استناد کرد.

مشکل زمانی ایجاد می‌شود که اعضا بخواهند قوانین را تفسیر به رأی کنند و هر کسی با سلیقه خودش به آن نگاه کند.

چنانکه مفهوم «مشاعات»  گاه به استفاده همه و گاه به عدم‌استفاده همه تفسیر می‌شود!

اما تخلفات ساخت و ساز که عموماً با پرداخت جرایم همراه می‌شود، گاه سکونت را برای ساکنان دشوار می‌کند تا جایی که اصطکاک حاصل از آن دامنگیر اعضا می‌شود.

پس‌لرزه‌های تراکم‌فروشی

از این موارد می‌توان به ساخت واحد در لابی یا پارکینگ مجتمع اشاره کرد که سر و صدا و یا دود حاصل از روشن کردن ماشین‌ها منجر به ایجاد مزاحمت برای واحدهای مستقر در لابی و پارکینگ می‌شود.

معاون شهرسازی و معماری شهرداری مشهد ‌در این ‌خصوص ‌می‌گوید: ساختمان‌ها مهندس معماری و سازه دارند و چنانچه موازین فنی و بهداشتی در ساخت ساختمان رعایت شده باشد، ساخت واحد در لابی یا پارکینگ مشکلی ندارد.

دکتر محمدرضا حسین‌زاده در این خصوص به بحث‌های طراحی مثل وجود حیاط ‌خلوت برای واحد همکف به صورت مجزا اشاره کرده و می‌گوید: براساس مصوبه خروج از رکود که به تأیید فرمانداری هم رسیده، اگر پارکینگ برای همه واحدها حتی واحد موجود در پارکینگ تأمین باشد، ساخت واحد در پارکینگ ایرادی ندارد.

حیاط‌ خلوت به محوطه بیرونی و «پشتی» از یک ساختمان گفته می‌شود که معمولاً بدون سقف یا دارای سقف نورگیر است.

دردسر مشاعات

براساس قوانین آپارتمان‌نشینی، هیچ یک از ساکنان اجازه تصرف مشاعات ساختمان را ندارد.

علی جعفری، وکیل دادگستری می‌گوید: براساس قانون تملک آپارتمان‌ها، مشاعات ساختمان مطابق صورتجلسه تفکیک آپارتمان‌ها، به آپارتمان خاصی اختصاص ندارد و مشترک بوده و برای استفاده همه ساکنان قانونی است.

وی در مورد استفاده از حیاط برای ساکنان اظهار می‌دارد: از آنجایی که حیاط مشاع است، هر کدام از ساکنان می‌توانند در حد معمول و برای استفاده‌های متعارف از آن بهره ببرند .

براساس ماده ۵۹ قانون آپارتمان‌نشینی، در میهمانی‌های شب‌های غیرتعطیل پس از ساعت ۲۲ و در شب‌های تعطیل پس از ساعت ۲۴  رعایت سکوت کامل ساختمان الزامی است.

این مورد در خصوص هر صدایی از جمله بازی بچه‌ها نیز صدق می‌کند.

کسانی که اجازه بازی به بچه‌ها را در مجتمع نمی‌دهند اصولاً راه مناسب را، بر حذف صورت‌مسئله قلمداد کرده‌ و کودکی خود را فراموش کرده‌اند.

قرنطینه کودکان حتی بدون کرونا

کودکان در بازی‌های خود زندگی می‌کنند، اما متأسفانه این حس و نیاز حیاتی‌شان در محیط آپارتمان مسکونی تأمین نمی‌شود.

جعفری درباره استفاده بچه‌ها از حیاط مجتمع، تصریح می‌کند: استفاده بچه‌ها  در ساعاتی که مستلزم ایجاد مزاحمت در ساعات غیر از خواب و استراحت همسایه‌ها نباشد، بلامانع است که معمولاً این ساعات از یک تا ۴ بعدازظهر و از ۹ شب تا ۹ صبح است. به گفته  یکی از روان‌شناسان، وقتی زندگی در احاطه آپارتمان‌نشینی آن هم با نبوداستانداردها و کمبود عناصر پرورش روحی، پردازش فکری و جسمی و تأمین نیازهای کودکان باشد، ساقه سبز و ترد وجود آنان آسیب‌پذیر خواهد شد.

رضوانه ناصری اظهار می‌دارد: فضاهای محدود، اشتغال والدین و نبود وسایل بازی‌های شوق‌انگیز سبب شده به مرور کودکان و نوجوان‌ها به بازی‌های کامپیوتری روی آورده و عادت افراط گونه‌ای به این پدیده‌های مدرن پیدا کنند . بنابراین نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت چون در خانه‌های آپارتمانی زندگی می‌کنند، همواره با وسایل الکترونیکی خود را مشغول کنند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.