آلبرت بغزیان گفت: دولت گمان کرده اگر نرخ سود بانکی را پایین نگه دارند، بورس رشد کند مردم متمایل به این بازار می شوند و این موضوع برای اقتصاد خوب است.

دولت و بانک مرکزی نرخ سود بانکی را به صورت دستوری بالا نبرند

آلبرت بغزیان اقتصاددان و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت و گو با قدس آنلاین در خصوص صحبت های آقای همتی درباره عدم کاهش نرخ سود بانکی در راستای حمایت از بازار سرمایه گفت: اگر قبول کنیم نرخ بهره به نوعی عنوان رقیب بازار سرمایه است، و نرخ سود بانکی به دلیل کاهش ریسک نسبت به بورس، می توان گفت نرخ سود بالا بخصوص برای عده ای که نسبت به بقیه که ریسک پذیر نیستند دارای جذابیت هایی است، اما قطعا افزایش نرخ سود بانکی نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای خروج پول از بازار سرمایه باشد.

وی در این مورد با انتقاد از سخنان رئیس سابق بانک مرکزی گفت: به هر حال منابع مالی و پولی وارد نظام بانکی می شوند، اما آقای همتی به صراحت اعلام کرده برای جذاب کردن بازار سرمایه و از رونق نیفتادن بورس ، نرخ سود بانکی در تورم بالا افزایش داده نشده است، در حالی که نرخ بهره بالا نرود یا برود اما بازار سرمایه، بازار مالی پر ریسکی است بحث سود و زیان و نوسان گیری های آن قابل کنترل نیست، بنابراین مشخصا دولت به جای آگاهی دادن به مردم و شناساندن بازار سرمایه با عدم افزایش سود بانکی راهی به غیب از هدایت سرمایه ها به سمت بورس یا افتادن در بازارهای دلالی نگذاشت.

 استاد اقتصاد خاطر نشان کرد: دولت و بانک مرکزی نرخ سود بانکی را به صورت دستوری بالا نبرند، با نوسانات نرخ ارز  که روی واردات و صادرات تاثیر می گذارد چه می کنند؟ آیا دولت گمان کرده اگر نرخ سود بانکی را پایین نگه دارند، بورس رشد کند مردم متمایل به این بازار می شوند و این موضوع برای اقتصاد خوب است، اما به این موضوع فکر نکردند که اگر بورس رشد نداشت و افت کرد و دچار ریزش شد، دیگر پول نه به بانک برمی گردد نه به بورس، بلکه به سمت سفته بازی و خرید خودرو، طلا و ارز می‌رود، بنابراین اشتباه آقای همتی در این موضوع بوده که به دلیل ایجاد و حفظ جذابیت بورس نمی توان و نباید با نرخ سود بانکی بازی کرد و تسلیم خواسته‌های دولت شد!

آلبرت بغزیان در این باره گفت :قطعا کاهش یا افزایش نرخ سود بانکی برخی را خوشحال و برخی را منتقد این موضوع می کند اما رئیس بانک مرکزی اگر به کارش تعهد داشته باشد نباید برای خواست دولت یا کسب رضایت این گروه یا آن گروه، به راحتی تسلیم خواسته هایی شود که منافع ملی را تامین نمی کنند، در چنین مواقعی است که کفه ترازوی سنگینی و تدبیر مدیریت مشخص می‌شود.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.