در خبرها آمده کشتار کودکان در یک مدرسه ابتدایی در شهر «نیوتاون» آمریکا در ایالت «کانتیکِت» با خروج 100 گلوله دست‌کم 30 نفر کشته بر جا گذاشت که 18 تا 20 نفر از آنها کودک بودند.
گفته می شود حال برخی از مجروحان این حادثه وخیم گزارش شده و انتظار می‌رود شمار قربانیان باز هم افزایش یابد.
اما آنچه جالب است رقیق القلب بودن اوباما ست که به دنبال این حادثه در حالی که مرتب اشکهایش را پاک می کرده اظهار داشته : باید کاری جدی در این زمینه انجام دهیم.
اوباما، این اوبامای مهربان گفته قلبش شکسته است و از این که این حادثه ها مکرر اتفاق می افتد متاثر است!
هر چند ما تا کنون نمی دانستیم رییس جمهور آمریکا کودکان را دوست دارد اما مگر آن 9 کودک افغان که نظامیان خودش در افغانستان در ساعات اولیه 11 مارس از بالای دیوار وارد خانه شان شدند و آنها را با 7 بزرگسال دیگر به گلوله بستند قابل دلسوزی نبودند.
مگر ملا کمال الدین، 39 ساله، که 11 نفر از اعضای خانواده‌اش را در یک قتل عام از دست داد پدر نبود؟
وی در توصیف این فاجعه هولناک گفت:« مغزهای آن‌ها هنوز بر روی بالش بود. بسیاری از اجساد در اتاقی بر روی هم، سوزانیده شده بودند.»که اجساد 4 کودک سوخته شده ی زیر شش سال افغان نیز در این اقدام جنایتکارانه نظامیان آمریکایی وجود داشت.
آن موقع اوباما کجا بود که اشک گوشه چشمش را پاک کند و یادش بیفتد کودکان در جنایات جنگی بی گناهند؟
صندو ق حمایت از کودکان از سازمان ملل نیز اعلام می کند که کودکان در افغانستان قربانیان اصلی خشونت و جنگ هستند بطوریکه نه تنها مورد سوء استفاده جنسی واقع می شوند بلکه مورد قتل عام قرار گرفته و مدارس آنها به هنگام حظورشان تخریب می شود .
شدت انزجار آنها از نظامیان آمریکایی به حدی است که کودکان 12 ساله ، چه دختر و چه پسر به منظور عملیات شهادت‌طلبانه و حملات انتحاری به خود بمب بسته و به پایگاه‌های نظامیان آمریکایی حمله می‌کنند.
اما رد پای کشتار کودکان توسط آمریکا تنها در افغانستان نیست . کودکان عراقی هم از این همه خشونت بی نصیب نیستند. در گزارش سازمان "کودکان را نجات دهید" چنین آمده: "کودکان عراق به دلیل نبود خدمات پزشکی و از هم پاشیدگی وضعیت معیشتی و استفاده از آب های آلوده، می میرند." اما اوباما برای آنها گریه نمی کند.
 

یونیسف هم در سال 1999 تخمین زد که نیم میلیون کودک عراقی بر اثر تحریم‌ها جان سپردند.
طبق خبرگزاری ابنا ، یونیسف در گزارشی از وضعیت کودکان عراقی با درخواست از همه طرف‏های مسئول برای تلاش بیشتر در جهت حمایت و تامین امنیت این کودکان، تاکید کرد:در حال حاضرچهار میلیون کودک عراقی از محرومیت شدید در رنج هستند.
در مقاله‌ای در نیویورک تایمز اشاره شد «مقامات آمریکایی بر سر تعداد اختلاف نظر دارند اما شکی نیست که حداقل چند صد هزار کودک زیر 5 سال که در شرایط معمول می‌توانستند زنده بمانند بر اثر تحریم‌ها جان باخته‌اند»
یونیسف در گزارشی از کوکان قربانی حملات امریکا به عراق اعلام کرد: در سال 2011 تاکنون 134 نفر کشته و 590 کودک مجروح شده اند.
گفتنی است علاوه بر آمار رسمی اعلام شده، تاکنون هزاران کودک در عراق یتیم و بی خانمان شده اند.
با این همه وقتی در می 1996، لسلی‌استال در برنامه‌ی 60 دقیقه‌ی CBS News از مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه‌ی ایالات متحده پرسید: ما شنیده‌ایم که نیم میلیون کودک عراقی مرده‌اند، این یعنی بیش از کودکان تلف شده در فاجعه‌ی هیروشیما، آیا چنین بهایی ارزش آن را داشت؟ آلبرایت با پذیرش ضمنی مسؤلیت اثر مرگ‌آور تحریم‌ها بر کودکان عراقی و با بی‌توجهی به سرنوشت کودکان مذکور پاسخ داد: «بله، ارزشش را داشت» (12 می، 1996) !
 

گفتن از کودکان فلسطین که بیش ازنیم قرن است قربانی خشونت هستند کار ساده ای نیست. اما به همین یک ماه پیش سری می زنیم . یکم آذر سیاست روز نوشت در جنگ غزه وزیر امور خارجه آمریکا در سفر به تل آویو پیام اوباما را مبنی بر همراهی واشنگتن با کشتار زنان و کودکان غزه تسلیم سران صهیونیست‌ها کرد. آمریکا با سفر کلینتون به تل‌آویو در حالی چراغ سبز دیگری برای کشتار مردم غزه روشن کرد که وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی در دیدار با بان کی مون تهدید به گسترش عملیات زمینی به نوار غزه کرد و از حمایت‌های بان کی مون از تل‌آویو قدردانی کرد. تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه وارد هشتمین روز خود شد و تعداد شهدای این حملات طی یک هفته به 139 نفر رسید که در بین آنها دو خبرنگار و 34 کودک به چشم می‌خورد.
34 کودک فلسطینی در مقابل 30 کودک آمریکایی از مدرسه ابتدایی...آیا این 34 کودک ارزش اشک ریختن و دلسوزی نداشتند؟
به گزارش رسالت ، از سپتامبر 2000 تا دسامبر 2009، یعنی حدودا همان دوره زمانی ای که طی آن ایالات متحده 670 میلیون قطعه سلاح به اسرائیل منتقل کرد، ارتش اسرائیل 2969 فلسطینی را کشت که از این تعداد، 1128 نفرشان کودکانی بودند که هیچ نقشی در خشونتها نداشتند.
اوباما برای کودکان سرزمین خودش گریه می کند اما هنوز کودکان از گرسنگی و ابتلا به بیماری، از بهره‌کشی در قالب کار کودک و از جابه‌جایی و آوارگی در رنجند و به شکل تراژیکی قربانی درگیری‌ها و منازعات خشونت‌بار هستند. درگیریها و منازعاتی که یک سر آن آمریکاست. در حالی که براساس قوانین بین‌المللی، کودکان از حق برکنار ماندن از درگیری‌های مسلحانه و داشتن امنیت برخوردارند و نمی‌توان به اجبار آزادی آن‌ها را سلب کرد بلکه باید در نظام قضایی با آن‌ها رفتاری مناسب و عادلانه داشت.
آقای اوباما برای کشتار کودکان سایر سرزمینها گریه نمی کند چرا که بنا بر گزارش یونیسف که از سوی مرکز Innocenti Rearch در سال 2005 منتشر شد 192 کشور کنوانسیون حقوق کودک را به رسمیت شناختند و تنها سومالی و ایالات متحده از قبول آن امتناع کردند.