به گزارش قدس انلاین، علم، باید نافع باشد و دانش باید به حال جامعه مفید افتد وگرنه آفت جامعه خواهد بود. حضرت محمد (ص) می فرمایند: در قیامت، بدترین مردم نزد خداوند، ازنظر موقعیت، عالم و دانشمندی است که خود و دیگران از علمش نفع نمی برند.
از این رو علم باید در خدمت مردم و وسیله آگاهی دادن، بصیرت بخشیدن، راهنمایی کردن، نه مایه تفاخر و سرمایه غرور، نه وسیله مباهات و دانش را به رخ دیگران کشیدن. بر این اساس رسول خدا (ص) در گفتاری خطاب به ابوذر بیان می نمایند: ای ابوذر؛ هرکس دانش بطلبد، تا مردم را به طرف خود جلب کند، هرگز بوی بهشت را نخواهد شنید و نیز هرکس دانش بجوید، تا به کمک آن، مردم را بهتر بفریبد، او نیز هرگز بوی بهشت را نخواهد شنید.
نیز حضرت درباره خسارت علم بدون عمل بیان می دارند: ای ابوذر؛ در قیامت، گروهی از بهشتیان به اهل دوزخ رو کرده، می پرسند: ما به کمک تعلیمها و آموزشهای شما و در سایه تادیب و تربیت شما به بهشت وارد شدیم. شما خودتان چرا به دوزخ افتادید؟ می گویند: ما به خیر دعوت می کردیم. ولی خودمان عمل نمی کردیم.
همچنین حضرت درباره اعتراف به عدم آگاهی در مسائلی که نسبت به آنان افراد علمی ندارند، می فرمایند: ای ابوذر؛ وقتی از چیزی سؤ ال شد که نمی دانی، بگو: نمی دانم. تا هم از پیامدهای ناگوارِ آنچه نمی دانی نجات یابی و هم از عذاب خداوند در قیامت.
منبع:
*محدثی، مواعظ حضرت رسول (ص) به ابوذر غفاری: 12-11.
