در قدس خواندم مدیرعامل اسبق پارس خودرو که اکنون مشاور خودرویی وزیر صنعت است، مژده داده فرانسوی‌ها هم در اجرای قراردادها فهمیده‌اند جدی نیستیم و تا مجبور نباشند فناوری نمی‌دهند و این موضوع همکاری فرانسوی هم شل و ول شده است. ایشان چقدر از خودرو خطرناک پراید تعریف کرده و فرموده، از بیست میلیون بهای (تحمیل شده) پراید، 6 میلیون به جیب دولت و بانک‌ها می‌رود و قیمت آن حدود 14 میلیون تومان است. وقتی این سطور را در روزنامه می‌خواندم، تصویری در فضای مجازی دیدم که پرایدی به گاردریل اتوبانی خورده و از وسط به دو نیم شده، درست نصف پراید باقی مانده بود و من ندانستم عقب آن کجا رفت و بر سر سرنشینان آن چه آمد؟ ایشان رجز خوانده «خودرو چهار هزار دلاری پراید با این ویژگی که تقریباً تمام امکانات یک ماشین خوب و بزرگ را دارد، در دنیا با این قیمت پیدا نمی‌شود. مطمئن باشید پراید با این امکانات ارزان‌ترین خودروی جهان است»!
من نمی‌دانم این آقا وقتی این طور روز روشن به این صراحت دروغ می‌گوید، خنده‌اش نمی‌گیرد؟ پراید معیوب‌ترین، مزخرف‌ترین و سرهم بندی شده‌ترین ابوقراضه جهان است. کره‌ای‌ها در دوران فقر و بی‌چیزیشان این خودرو را که در حقیقت جای موتور سه چرخه‌های قدیم بود، ساختند تا فقرا و گدایان و تهیدستان کره لذت پشت غربیلک خودرو نشستن را احساس کنند. چرا دیگر کره این گونه خودرو فقیرانه و معیوب را نمی‌سازد و به جای آن خودروهایی می‌سازد که در کشور ما بالای صد میلیون تومان به مردم ناچار و لاعلاج حقنه می‌شود؟
چندی پیش مادری، کودک شیرخوار خود را در آغوش کشید و به عقب یک خودرو پراید رفت تا نوزاد را شیر دهد. شوهر او در حال رانندگی بود. ناگهان معلوم نیست روی چه علت فنی در عقب پراید باز شد و مادر و طفل شیرخوار روی آسفالت بزرگراه افتادند و در جا خودرویی از روی هر دو رد شد و مادر و کودک را کشت. شما حوادث خودرو در جاده‌های ایران را از نظر بگذرانید. ببینید بیشتر قربانیان جاده‌ها سرنشینان خودروهای سست و ضعیف و بی‌ارزش هستند که خودروسازان بی‌انصاف از هر فرصتی از جمله برجام(!) به بهانه اینکه خارجی‌ها برگشته‌اند و قصد مونتاژ خودروهای به روز دارند، برای گران کردن این بنجل آلات آدمکش استفاده می‌کنند.
تکلیف واردکنندگان خودروهای خارجی هم روشن است. در هیچ کجای دنیا این قدر دزدی علنی دیده نمی‌شود. وزارت صنعت و تجارت، هم از تولیدکننده، هم واردکننده حمایت می‌کند تا خرج اتینای کمبود خزانه و کل پرداخت حقوق‌های نجومی را تأمین کند.
من هر کس از خارج و محض احوالپرسی تلفن می‌کند، حقیقت خودروهای آن کشور را از او می‌پرسم. به من ثابت شده در هیچ کشور جهان بهای خودرو به گرانی ایران نیست و چنین اجحافی به مردم نمی‌شود و خودروهای چهار سیلندر عادی را که کارمند و طبقه متوسط و کارگران و پیشه وران از آن استفاده می‌کنند، به خودروی اشرافی و متعلق به اعیان و ثروتمندان تبدیل نمی‌کنند و به بهانه گمرک و سود بازرگانی و انواع عوارض، مردم را سر کیسه نمی‌کنند. شنیده‌ام تعدادی خودروهای گران پورشه و آزرا و مازراتی را که عده‌ای معاملاتی وارد کشور کرده‌اند، قرار بود با بولدوزر و گریدر تبدیل به آهن پاره کنند. واقعاً خنده‌ام گرفت. بعد شنیدم دادستان تهران که مرد فرهیخته محترم و منطقی است، این کار را ضروری ندانسته است. چه عیبی دارد این خودروها را چون قاچاق است، به اماکن گردشگری غیردولتی مانند هتلهای بزرگ بفروشید تا برای پذیرایی از میهمانان V.I.P مورد استفاده قرار گیرد؟ چه ایرادی دارد تعدادی از این‌ها به اداره کل تشریفات ریاست جمهوری فقط برای جابه جایی میهمانان مهم خارجی واگذار شود یا به میراث فرهنگی فقط برای استفاده میهمانان سیاسی خارجی؟
با منهدم کردن بطری‌های مشروبات یا انواع موادمخدر و آتش زدن و نابود کردن آن‌ها هیچ فرد عاقلی مخالفت نمی‌کند، اما خودرو گران قیمت لوکس را داغان و خرد و خمیر کردن درست نیست.
در سال‌های اول آورده شدن خودرو به ایران، خودرو فقط خاص شاه و رئیس الوزرا و اعیانی چون فرمانفرمای میلیونر بود. کمپانی فورد آمریکایی به منظور تعمیم خودرو سواری در ایران و پیدا کردن خریدار، اولاً: بهای خودرو را ارزان کرد؛ ثانیاً: اقساطی برای خرید تبیین کرد؛ ثالثاً:ً چند خودرو شیک را برای مسافران تهران- قلهک- تجریش، به صورت کرایه‌ای به رانندگان فروخت که مردم لذت خودروسواری و سریع به قلهک و تجریش رسیدن را دریابند.
حالا چه ایرادی دارد تعدادی از 700 خودرویی که به بندر نوشهر رسیده است، به شرکت‌های آژانس خودرو با اقساط طولانی فروخته شود که خارجیان مقیم ایران یا کسانی که قصد استفاده از آژانس‌های ویژه را دارند، از این خودروها برای رفت و آمد استفاده کنند.
