سرانجام با پایان دوئل انتخاباتی دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا مستاجران دموکرات کاخ سفیدچمدانهارا برای تحویل به رقیب جمهوریخواه بستند درحالی که این چرخش قدرت را برای آمریکا خطرناک ترسیم می کردند. انتخاباتی که چهره عریان نظام حاکم بر آمریکا را بیش از هر زمان دیگری به جهانیان نمایاند و نشان داد کشوری که مدعی رهبری جهانی است از ساختاری فاسد وشکننده برخوردار است وچهره بزک کرده اش نیز دیگر برای جهانیان جذابیتی ندارد.مردم آمریکا که 8 سال پیش به تغییر رای داده بودند به سوی کسی گرایش پیدا کردند که با صراحت بیشتری واقعیتهای درونی نظام آمریکا را افشا می کرد و با رای خود به ترامپ مطالبه تغییررا با صدای بلندتری فریاد زدند.
 دراین میان اما برای جمهوری اسلامی پیروزی هریک از دو رقیب تفاوتی نداشت چرا که مردم ما بخوبی واقف هستند که اصول سیاست خارجی آمریکارا رئیس جمهور تعیین نمی کند شاید شورای سیاست خارجی وشاید هم یک مجموعه ناشناخته وپرقدرت که قطعا لابی صهیونیستها درآن نقش تعیین کننده دارد این سیاستها را مشخص می کند؛ که دشمنی کینه توزانه با جمهوری اسلامی ایران وحمایت همه جانبه از رژیم صهیونیستی از اصول تغییر ناپذیر آن است .رئیس جمهورآمریکا تنها شیوه های این دشمنی وحمایت را طراحی می کند.بنابراین برای ما پیروزی هریک از دو نامزد اصلی تفاوتی نداشت. اما آنچه انتخابات این دوره آمریکا را از دوره های پیشین متمایز می کند نحوه مبارزات وتبلیغات انتخاباتی رقباست. شاید حضور ترامپ به عنوان یک عنصرغیرقابل پیش بینی فضای انتخابات آمریکارا بدین سوبرد اما بهر حال چهره واقعی سیاست ورزی در نظام لیبرال دموکراسی آشکارشد. بنظر می رسد رقبای این دوره از انتخابات آمریکا  برای نمایش آشکار «سیاست منهای اخلاق» از یکدیگر سبقت گرفتند تا آخرین میخ ها را به تابوت نظام دموکراسی لیبرال بکوبند.اتهامات سنگین اخلاقی ،سیاسی واقتصادی ترامپ وکلینتون علیه یکدیگر، شأن واعتبار وآبروی جایگاه ریاست جمهوری کشوری را به حراج گذاشت که مدعی رهبری جامعه به اصطلاح جهانی است.لفظهای رکیکی که دو رئیس جمهور بالقوه علیه یکدیگر بکار بردند حتی برمبنای ارزشهای آمریکایی هم برای رئیس جمهور آمریکا در افکار عمومی آمریکا وجهان آبرویی باقی نگذاشت ومعلوم نیست نامزد پیروز چگونه خواهد توانست طی دوران ریاست جمهوری خود از کابوس این اتهامات رهایی یابد.
دراین میان سه نکته مهم را نیزبایددر مورد سیستم انتخابات به سبک آمریکایی یادآور شد ؛نخست آنکه آنها همواره انتخاب غیر مستقیم را بعنوان انتخابات بر نمی تافتند واز جمله در مورد کشور ما از اینگونه جایگاهها بعنوان مقامات انتصابی یاد می کردند در حالیکه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز غیر مستقیم است ومردم به نمایندگان خود در ایالتها رای میدهند تا به الکترال کالج راه یابند وهر حزبی که کارت الکترال بیشتری کسب کرد برنده انتخابات ریاست جمهوری است ومردم اصولا بطور مستقیم به کاندیدای مورد نظر خود رای نمی دهند بنابراین با قرائت آمریکاییها رئیس جمهور این کشور نیز انتصابی است!
نکته دیگر اینکه در مورد ایران آنها همواره برای رد صلاحیت شدگان انتخابات  ریاست جمهوری دل می سوزانند این در حالی است که در نظام انتخاباتی آمریکا با استفاده از قدرت پول ورسانه فضا را به نحوی مدیریت می کنند که دیگر نامزدها بی رحمانه محو می شوند. در همین انتخابات نامزدهای دیگری هم حضور دارند ولی شاید کمتر کسی در آمریکا وجهان هست که حتی نام آنها را شنیده باشد.
ونکته سوم اینکه مردم در سراسر جهان و از جمله آمریکا غیر قابل پیش بینی شده اند وسیستم های پیچیده نظرسنجی نه قادر به سنجش واقعی افکار مردم هستند ونه می توانند افکار عمومی را به سمت خواسته های خود هدایت کنند.
سخن آخر اینکه زشتی های انتخابات اخیر آمریکا هیچ فایده ای که برای ایران نداشته باشد برای سیاست ورزان ایرانی می تواند حاوی یک پیام مهم باشد وآن درون زا کردن رقابتهای انتخاباتی و احیای اخلاق در سیاست ورزی براساس آموزه های دینی است.یادآوری این ضرب المثل ایرانی برای فعالان سیاسی کشورمان خالی از لطف نیست که گفته اند: ادب از که آموختی از بی ادبان !هر چه آنان انجام دادند ازآن دوری گزیدم!.