قدس آنلاین- اگر بناست دولتمردان و مسئولان در مباحث دینی و آیین اعتقادی مردم ورودی داشته باشند باید از روی کمک و همراهی باشد نه زحمت و سهم خواهی. اگر فرموده‌اند، حوزه‌های علمیه مستقل هستند و با وجوه شرعی مومنان اداره می‌شوند، نه از این جهت است که اصلاً هیچ نیازی به کمک‌های مالی دولت- که الحمد لله پاره‌ای از تن حکومت اسلامی است- ندارند، به این خاطر است که در آن صورت ممکن است العیاذ بالله مدرسین حوزه و روحانیون ما جانب احتیاط را در این نمک گیری دولتی رعایت کرده و زبانشان در نکوهش کاستی‌های حکومت کوتاه و از سوی دیگر دستان دولتی‌ها در تخطی درازتر شود.
اربعین حسینی و راهپیمایی باشکوه آن نیز از همین جنس است، یعنی باید از دولتی شدن تدریجی آن بشدت دوری و تا در دست اندازهای مسیر خاکی و غلط، بر آن غبار حکومت ننشسته است، آن را به جاده مردمی و اصلی بازگردانیم.
می گویند داریم همراهی می‌کنیم و می‌خواهیم در گسترش این حرکت شورانگیز، دین خود را ادا کنیم. اما وقتی به گسترش روز افزون ولع برخی مسئولان در سهم خواهی و کیسه دوختن از هزینه‌های مردم در سفر دل و جان می‌نگریم - که حتماً از باب خدمت و درآمد زایی برای دولت هم است- چیز دیگری را در خلاف آن ادعا می‌بینیم.
احساس می‌شود، مسابقه‌ای در گرفته است. در این سمت مردمی که عاشقانه و به برکت نیت خالصانه و نگاه پر مهر سید الشهدا(ع)، هر سال بیشتر از پیش بر شمارشان افزوده می‌شود و برای نام نویسی در قافله عزاداران اربعین که با پای پیاده روانه سفر کربلایند مسابقه گذارده‌اند و از سوی دیگر مدیران بالادستی و مسئولانی که برای عقب نماندن از سهم حوزه مدیریتی شان در عواید ریالی حاصل از این سفر با یکدیگر مسابقه گذارده‌اند. اما این کجا و آن کجا.
فقط برای یک بار و در همین برش کوتاه زمانی یعنی از ابتدای ماه صفر تا روز بیستم که اربعین است، به مردم و حتی دولت عراق بنگرید. آن‌ها هم مانند ما در حال مسابقه گذاردن هستند، البته برای عقب نماندن از خدمت به زائران و راهپیمایان اربعین حسینی. همه چیز در این بیست روز رایگان است و ارزشمندترین داشته هایشان را در طبق اخلاص گذاشته و ملتمسانه از شما درخواست دارند آن را بپذیرید. هر چه دارند را تقدیم می‌کنند. تا شاید به برکت حضور زائران حسینی مشمول رحمت الهی و شفاعت حسین (ع) و برکات حاصل از این عمل مخلصانه گردند.
بهای ناوگان حمل و نقل زمینی ما با دستور مستقیم مسئولان در این ایام دو برابر؛ ولی در آن سوی مرز بدون کمترین تغییری این جابجایی مسافران از مرز تا شهرهای زیارتی انجام می‌شود. آیا آن‌ها عقلشان نمی‌رسد که در این دوره قیمت‌ها را دو یا سه برابر کنند؟ این افزایش قیمت ایرانی در حالی است که برخی صاحبان خودروهای شخصی عراقی، با حضور در مرز به حمل زائر اباعبدالله(ع) به صورت رایگان می‌پردازند.
به محض اینکه بوی پول از جایی به مشام می‌رسد، عده‌ای دلسوز و سینه چاک پیدایشان شده و شیفته خدمت به مردم عاشقی می‌شوند که مجبور به هزینه‌های ابداعی و اختراعی این سینه چاکانِ از راه رسیده‌اند. گروه‌های خلق الساعه‌ای که در قالب کارگزار و کارفرما و خدمتگزار با هم برای سهم خواهی از این حجم انبوه پول و دینار مسابقه می‌گذارند.
بیمه زائران اربعین یک عنوان زیبا و دلرباست، اما وقتی بدانی توسط کانون بازنشستگان حج و زیارت که در قالب کارگزاری بیمه، ۱۷ درصد پول‌های دریافتی بابت بیمه سفر اربعین را سهم خود کرده‌اند، شاید حال خوبی به شما دست ندهد. زائر اربعین و مسافر کربلا، توریست آنتالیا و ساحل دریا نیست که اگر هم بود نمی‌شود و نباید به او ظلم و اجحاف کرد. از وجوه دریافتی بیمه سفر اربعین در سال گذشته چه میزان صرف هزینه‌های زائران و جبران خسارات و حوادث یا فوت شد؟
چرا نباید به جهت اثبات طمع نداشتن به جیب زائران و خودگردان بودن این سفر مقدس، درآمد پارسال را صرف بیمه امسال آنان کرد؟ ما همه شرمنده‌ایم. شرمنده این نوع نگاه غلط برخی مسئولان به مقوله اربعین و مسافران اربعین.
در یکی از سفرهای اربعین مادری را دیدم که در گوشه‌ای از مسیر با چادر و پوشش مندرس و کهنه‌ای که داشت، از دور مراقب دختربچه‌اش بود که ظرف آبی در دست چشم انتظار لبان تشنه زائران ابا عبدالله(ع) برای سیراب کردنشان بود. این ظرف آب تمام دارایی این مادر و دختربچه فقیر بود. به یقین او یکی از ثروتمندترین بندگان خدا و عاشقان شهید کربلاست. راستی عراقی‌ها نمی‌توانند به جای متحمل شدن هزینه‌های اطعام روزانه ۲۰ میلیون زائر و مسافر، به فکر درآمدزائی از خیل راهیان دیار نینوا باشند؟ می‌دانید چه درآمدی می‌توانند کسب کنند؟ چرا غفلت می‌کنند و در این کوتاهی و فرصت سوزی فاقدهوشمندی مدیران خوشفکر و مدبر ما هستند؟
ما حق داریم در مسیر و در هر گام که بر می‌داریم شرمنده باشیم. شرمنده اینکه چرا برخی مسئولان ناآگاه ما سعی ندارند این حرکت مردمی و خودجوش همچنان پاک و بی آلایش از گزند مبتلا شدن به آلودگی‌های دنیایی مبرا بوده و در همان مسیر مستقیمی که معصومین و وارثان پس از حسین (ع) برای ما ترسیم کرده‌اند باقی بماند؟
کاش می‌شد یک دوره آموزش فشرده و کوتاه مدت از کلاس عاشقی در طول مسیر راهپیمایی اربعین را برای این دسته از مدیران وطنی برگزار کرد. شاید حضور آنان و دل دادن به نوای اربعین حسینی که در وجب به وجب این راه جاری و از رفتار و کردار مخلصانه میزبانان عراقی دیده و شنیده می‌شود، بهترین شیوه آموزش در کلاس درس امام حسین (ع) باشد.
سود واقعی راهپیمایی اربعین نه همین چند دلار و دینار و ریالی است که با هزار ترفند و توجیه از هموطنان عاید خزانه یا بخش خصوصی می‌شود. اگر فقط اکتفا به سهم دنیای خود از سود زیارت اربعین و راهپیمایی آن کنیم و از سهم آخرت و آنچه خدا می‌بخشد و می‌دهد چشم بپوشیم، باز هم با میلیاردها دلار و ریال نمی‌شود آن را خرید و به سلامت جامعه در اجرای اهداف شرع مقدس و مصونیت روح و جان جوانان این کشور اسلامی هدیه کرد.
سید حسین میربهرسی
