قدس آنلاین، گروه استانها - حمیدرضا عسگری مورودی: کدام ضرورت موجب صدور فرمان حضرت امام(ره) مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفین درآغازین ماه‌های پیروزی انقلاب اسلامی و در آذرماه سال ۵۸ شد؟ این پرسش، موضوع مشترک نسل دیروز، امروز و فرداست که پاسخ آن برای شناخت دقیق و عمیق نهاد بسیج الزامی و غیرقابل انکار است.
واقعیت این است که ایده تأسیس بسیج، از خاستگاه معرفتی بنیانگذار جمهوری اسلامی ناشی شده و از حدود اندیشه سیاسی و تاکتیک‌های نظامی و تکنیک‌های مدیریتی بسیار فراتر است. تکیه و تأکید بر نقش مردم نه سلیقه سیاسی، بلکه «عقیده» امام(ره) بوده و در تحلیلی نواندیشانه آن مصلح روشن ضمیر را باید رهبری عامل به الزامات دموکراسی واقعی و به دور از شعارزدگی و اقدامات تزئینی دانست. سهیم کردن آحاد مردم بویژه جوانان در پیشبرد امور و ایجاد بسترهای لازم در تحقق مشارکت اجتماعی در قالب نهاد بسیج از ژرف نگری حضرت امام(ره) در ارائه مدلی خلاقانه، فراست سیاسی و هنر مدیریتی آن عزیز دوران حکایت دارد که توانست در افقی بلند، شور متأثر از انقلابی ایدئولوژیک را در وجود برخی خلأهای نظری و فقر تئوریک که به طور طبیعی در آغاز راه هر نهضتی رخ می‌دهد، در مسیری مصلحانه هدایت کند.
در خاستگاه معرفتی و عقیدتی امام(ره)، بسیج یک اندیشه فراگیر در جهت رشد استعدادهای انسان و شکوفایی خلاقیت‌ها در همه ابعاد برای زیستنی شعورمند، آگاهانه و معنوی است که بی‌شک غفلت از ابعاد دیگر، ما را دچار خطای استراتژیک در شناخت این نهاد خواهد کرد. بازخوانی کلام و پیام حضرت امام(ره) در تعریف و تبیین جایگاه بسیج بشدت ما را به تأمل وامی‌دارد. در نگرش و باور حضرت امام(ره)، بسیج معراج اندیشه پاک اسلامی است.
این نگاه قبل از هر چیز مرز رزم واقعی را تعیین و بسیج را از بازه‌های زمان و مکان تا اوج اندیشه‌ها و ارتفاع بی‌حدود تفکر بالا می‌برد. هنر امام(ره) این بود که مجمعی از علایق، سلایق و فکر و اندیشه را فارغ از جنس و جسم برای هدفی مشترک و مقدس پدید آورد و توانست انرژی سرشار جوانان آن روز را در دفاع از کشور در مسیری سازنده به جریان اندازد.
نکته قابل تأمل این است که حضرت امام(ره) پیوسته و مدام تجهیز بسیج را به دو بال «اندیشه» و «معنویت» گوشزد می‌کند و قامت ایمان بسیجی را آن چنان می‌یابد که افتخار بسیجی بودن خویش را علناً و عملاً بروز داده و حشر با بسیجیان مخلص را از خدا طلب می‌کند.
در بینش و تفکر امام(ره)، سلاح حقیقی بسیج، اندیشه و معنویت است که سراسر جاذبه، شوق و عشق می‌آفریند و شلیک فکر را بر فشنگ ترجیح می‌دهد! در این مکتب فکری، خلوص و گمنامی شاکله حرکت‌های الهی و خدمت بی‌منت به بشریت گرفتار در حلقه‌های مادیت و به بندکشیده شده در اندیشه‌های استعماری و سلطه گری است.
حضرت امام(ره) در آخرین پیام پرنکته خود به بسیجیان، لازمه رویکرد «تحجر» ستیزی و نفی «مقدس نمایی» یک ملت را التزام به تفکر و اندیشه بسیجی تلقی کرده و تصریح می‌کنند؛ «ملتی که در خط اسلام ناب محمدی -صلی‌الله علیه و آله و سلم- و مخالفت با استکبار و پول‌پرستی و تحجرگرایی و مقدس‌نمایی است، باید همه افرادش بسیجی باشند.»
این عبارت آنچنان عمیق است که می‌بایست در حوزه‌های فکری و علمی و به دور از تعلقات سیاسی و پرهیز از سطحی نگری‌ها کشف رمز و معنا کرد! با نگاهی عمیق به کلام و پیام امام(ره) می‌توان گفت؛ حضور بسیج در عرصه‌های نظامی و تبلور عینی توانمندی این نهاد جوشیده از بطن و متن جامعه در دوران دفاع مقدس مقدمه‌ای مفصل برای حرکت در مسیری خطیر و استراتژیک بوده و به تعبیری این راه طولانی و حساس تازه آغاز شده است، مقصدی که فقط با «اندیشه»، «معنویت» و «خلوص» بسیجی به سرانجام خواهد رسید.
