یکی از آخرین موضوعاتی که دولت آقای روحانی قصد دارد دوباره آن را مطرح کند، سهمیه بندی کردن بنزین و احیای کارت سوخت است.

به گزارش گروه اقتصادی قدس آنلاین، دولت روحانی در همان سال‌ اول بنزین را تک‌نرخی کرد و رسماً بنزین سهمیه، مسیر موزه طرح‌های اقتصادی را در پیش گرفت. مصرف هم دوباره به بالای ۷۰ میلیون لیتر برگشت؛ اما اکنون دولت دوباره قصد دارد کارت‌های سوخت را برگرداند. اعلام شده که این بار هم سهمیه هر خودرو در ماه همان ۶۰ لیتر است.

ولی یک تفاوت کوچک هست؛ شنیده‌ها حکایت دارد هرکس بخواهد بنزین بیش از سهمیه مصرف کند، باید به ازای هر لیتر ۵۰۰۰ تومان پرداخت کند. شاید شما هم مثل ما بپرسید که این عدد از کجا آمده است؟ ۵۰۰۰ تومان در حال حاضر معادل نیم دلار (با دلار ۱۰ هزار تومان) است، این نیم دلار یا همان ۵۰ سنت، قیمت یک لیتر بنزین فوب خلیج‌فارس است؛ یعنی قیمت بین‌المللی بنزین در خلیج‌فارس. ممکن است شما هم سؤال کنید چرا باید بنزین را با نرخ واردات به ملت بدهیم؟ آن‌هم وقتی ما پالایشگاه‌هایی مثل ستاره خلیج‌فارس داریم (که البته آن هم اخیراً به دست سپاه ساخته شده است نه دولت) و این پالایشگاه طبق کمترین آمارها ظرفیت تولید ۲۶ میلیون لیتر بنزین دارد (بیش از دو برابر مقدار وارداتی بنزین).
مهم‌ترین پاسخی که برای این سؤال مطرح شده است را از زبان وزیر کشور بخوانید. عبدالرضا رحمانی فضلی گفته است: «متأسفانه با توجه به روند افزایشی قیمت ارز که وجود داشت، در مرزها با قاچاق سوخت مواجه بودیم.»

■ اولویت رفع زمینه‌های اجتماعی قاچاق

البته در پاسخ به این صحبت جناب وزیر باید گفت که قیمت بنزین در اکثر کشورهای همسایه بیش از فوب خلیج‌فارس است، به این دلیل که اصلاً نفت ندارند تا بخواهند بنزین ارزان تولید کنند. ناگفته پیداست با بنزین تک‌نرخی و دو نرخی هیچ‌گاه نمی‌توانیم جلوی قاچاق را بگیریم، همان‌طور که پیش‌ازاین نتوانستیم؛ چراکه نیاز به بنزین خارج از مرزها همواره وجود دارد، پس چرا به جای این کار برای رفع زمینه‌های اجتماعی قاچاق کار نکنیم که هم هزینه کمتری برای دولت دارد و هم اثرات درازمدت‌تری خواهد داشت.

علت دیگری که برای مطرح شدن دوباره این طرح گفته شده است، مصرف بی‌رویه است. طبق گزارش‌ها در حال حاضر ایرانی‌ها تقریباً به‌اندازه هندی‌ها بنزین مصرف می‌کنند که ۱۷ برابر ما جمعیت دارند. البته قیمت بنزین در هند بالا و حتی بیشتر از یک دلار است، اما این را هم باید در نظر گرفت که عموم سواری‌ها در هند از سوخت‌های جایگزین مانند گازوئیل استفاده می‌کنند و علاوه بر این توانسته‌اند با برنامه‌ریزی، به فنّاوری موتورهای کم‌مصرف برای سواری‌ها دست پیدا کنند.

پس بهتر نیست به جای فشار بر مردم دولت محترم یک بار برای همیشه روی برطرف کردن ریشه‌های اجتماعی و فنّاورانه مصرف در کشور برنامه‌ریزی کند؟

■ دولت دیگر نیازی به سیاسی کاری ندارد
از همه این‌ها که بگذریم اگر بنا شده دولت بعد از این همه سال به همان طرح‌های دولت قبل برگردد، بهتر نیست هنوز که سه سال از عمر آن باقی است سریع‌تر این تصمیم را بگیرد و به جای هدر دادن ظرفیت‌ها بقیه طرح تحول کشور را هم اجرا کند؟

در هر حال روحانی برای دومین بار از مردم رأی گرفته و دیگر نیازی به سیاسی‌کاری ندارد. اگر دولت قبل توانست باوجود مخالفت‌های مجلس در کمتر از دو سال این طرح‌ها را به اجرا دربیاورد، دولت روحانی قطعاً بعد از پنج سال با اختیارات تامی که دریافت کرده است و همراهانی که در مجلس دارد، به طریق بهتر می‌تواند باقیمانده طرح تحول اقتصادی دولت قبل همانند مالیات، گمرک، بانک‌ها، تولید، دولت الکترونیک و... را اجرا کند.

انتهای پیام/

برچسب‌ها