ساری-اجرای طرح «تنفس جنگل» از سال گذشته در استان مازندران و به دنبال آن ممنوعیت بهره‌برداری تجاری از جنگل ھای شمال و هرگونه برداشت چوب به مدت ۱۰ سال در راستای احیای جنگل‌ها هرچند موجب خوشحالی دوستداران محیط‌زیست شد اما عوارض ناخوشایندی را برای بسیاری از کارگران شاغل در کارخانه‌های چوب‌بری به همراه داشت.

قانون «تنفس جنگل ها» نفس«نکا چوب» را برید/کارخانه ها تبدیل به برج می شوند

قدس آنلاین-گروه استان ها- شرکت نکا چوب در سال ۱۳۵۰ باهدف بهره‌برداری علمی و مکانیزه از جنگل‌های نکا به‌شرط احیای جنگل‌های مخروبه و انجام عملیات پرورشی و حفظ تجدید حیاط طبیعی تأسیس شد.

این شرکت ازجمله شرکت‌های بهره‌بردار جنگلی است که سالیان سال بهره‌برداری از جنگل‌های شمالی و حفاظت از جنگل‌ها را با نیروی کار فعال بر عهده داشت اما از اردیبهشت‌ماه امسال که با  دستور رئیس سازمان جنگل‌ها قراردادهای حفاظت از جنگل‌ها که به اتمام رسید  و قانون تنفس جنگل‌ها چوبی برای تولید در این کارخانه نگذاشت لذا قرارداد بسیاری از کارگران آن تمدید نشد و همین موضوع موجب مناقشه‌ای و بحرانی جدید در این شرکت شد.

هم‌زمان با اجرای قانون تنفس در سال گذشته زمزمه‌های تعطیلی کارخانه نکا چوب شدت گرفت تا جایی که اردیبهشت امسال با تمدید نشدن قرارداد بسیاری از کارگران و بلاتکلیفی هزاران کارگر نان‌آور و هم‌چنین اعتراضات گسترده این مشکل تشدید شد.

کمبود مواد اولیه موجب شد تا این کارخانه باسابقه ۴۰ سال به دلیل نبود مواد اولیه زمین‌گیر شود و در مسیر مزایده و واگذاری سهام به بخش خصوصی قرار گیرد.

نگرانی از اخراج کارگران از دی‌ماه سال گذشته با نامه‌نگاری‌های متعدد به وزیر جهاد و دیگر مسئولان شروع شد و باوجوداینکه وزیر جهاد کشاورزی اعلام کرد که بنا نیست کارگران را اخراج کنیم اما بسیاری از کارگران این شرکت از کار بیکار و نکا چوب تعطیل شد.

وضعیت معیشتی کارگران

در این رابطه یکی از کارگران اخراج شده این شرکت می‌گوید: با توجه به اینکه سازمان جنگل‌های کشور قراردادش را با ما تمدید نکرد لذا مدیریت شرکت به ما اعلام کرد که از یکم اردیبهشت دیگر سرکار نیاییم چراکه نه چوبی برای شرکت می‌آید و نه قرارداد حفاظتی تمدیدشده است و درآمدهای شرکت قطع‌شده است.

علی مازنی بابیان اینکه افزون بر دو هزار نفر به بهانه‌های مختلف بیکار شده‌اند اظهار می‌کند: بسیاری از این کارگران به دلیل شرایط نامساعد مالی با حداقل دستمزد در دل جنگل‌ها کار می‌کردند و لذا توان خرید یک خودروی مدل‌پائین برای مسافرکشی را هم ندارند و از همه مهم‌تر عدم برخورداری از بیمه است که خانواده‌ها را به‌شدت نگران کرده است.

نکا چوب تعطیل است

دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران در همین رابطه به ما می‌گوید:  نه‌تنها شرکت نکا چوب بلکه تمامی کارخانه‌ها و شرکت‌هایی که با سلولزی کار می‌کنند در این استان تعطیل‌شده‌اند.

صنایع چوبی مازندران در وضعیت بحرانی و تعطیلی به سر می‌برند و حتی افرادی که مسئولیت حفاظت از جنگل‌ها را در این استان بر عهده داشتند بیکار شدندنصرالله دریا بیگی در این رابطه بیان می‌کند: تمامی واحدهای تولید این کارخانه ازجمله نئونان، درو پنجره و سایر بخش‌های تولید تعطیل‌شده است و تمامی کارگران بیکار شدند.

وی بابیان اینکه تمامی صنایع چوبی در این استان در وضعیت بحرانی و تعطیلی به سر می‌برند ادامه می‌دهد: حتی افرادی که مسئولیت حفاظت از جنگل‌ها را در این استان بر عهده داشتند بیکار شدند و تنها تعداد ۱۴۰۰ کارگر در مناطقی هم چون نوشهر، چالوس و غرب مازندران در دل جنگل‌ها باقی ماندند که وضعیت آن‌ها نیز نامعلوم است.

وی بیان می‌کند: از اردیبهشت‌ماه امسال که بنا بر دستور سازمان جنگل‌ها نسبت به ممنوعیت تمدید قرارداد جنگلبانان اقدام شد لذا بسیاری از حافظان جنگل نیز بیکار شدند.

وی ادامه می‌دهد: در حال حاضر با همین تعداد اندک از جنگلبانان قراردادهای یک ماه بسته‌شده است که پس از اتمام قرارداد به دلیل نبود امنیت شغلی آن‌ها را به خیابان‌ها کشانده و یک ماه دیگر قرارداد آن‌ها تأمین می‌شود و همین موضوع حتی موجب شده تا دفترچه‌های بیمه آن‌ها تمدید نشود.

رابطه خصوصی‌سازی با برج‌سازی  

وی بابیان اینکه خصوصی‌سازی باید منجر به تقسیم عادلانه ثروت و ایجاد کار و اشتغال شود ابراز می‌کند: اما متأسفانه این خصوصی‌سازی در استان مازندران فرجام خوبی نداشته است و منجر به بیکاری و نا عدالتی و نارضایتی شده است.

دریا بیگی اظهار می‌کند: در مازندران حتی یک کارخانه پیدا نمی‌کنید که خصوصی‌سازی شده باشد و در این مسیر حتی یک کارگر به جمع کارگران آن افزوده باشد.

وی بیان می‌کند: به‌طور مثال صنایع نساجی مازندران و هم‌چنین چیت سازی بهشهر نمونه‌های بارز این موضوع هستند که تعطیل شدند و با بولدوزر محوطه آن و کارخانه را صاف کردند و قرار است که در آن ساختمان‌سازی شود.

دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران به ما می‌گوید: شرکت‌های خصوصی پس از واگذاری کارگران قدیمی و باسابقه را تعدیل کرده و کارگران ساعتی را جایگزین آن‌ها می‌کنند زیرا کارگران ساعتی با حداقل حقوق کارکرده و از ترس به خطر نیفتادن امنیت شغلی کمتر اعتراضی می‌کنند و لذا دست صاحبان این شرکت‌ها را باز می‌گذارد تا پس از مدتی با آزادسازی اراضی و تغییر کاربری کارخانه‌ها اراضی را برای اهداف غیر تولیدی و استفاده تجاری تغییر دهند.

برچسب‌ها