سید حسن حسینی فرماندار شهرستان طرقبه وشاندیزبا بیان اینکه زشک و بعضی از روستاها چندین سال است که بهای خدمات دریافت میکنند، تصریح کرد: اگر روستایی بهای خدمات دریافت میکند به این خاطر است که دهیاران از محل منابعی که باید صرف هزینه‌های روستا و اهالی آن شود حق برداشت برای سایر مصارف را ندارد.
این مقام مسوول با تایید نواقص و کاستی‌هایی که در ارائه خدمات مطلوب به گردشگران از طرف دهیاری‌ها در بعضی از روستاهای هدف گردشگری وجود دارد ، گفت: متاسفانه طی بازدیدی که از این روستاها داشتم، سرویس‌های بهداشتی اصلا در وضعیت مناسبی نبود و حتما باید خدمات‌دهی به گردشگران مطلوب‌تر شود.
فرماندار طرقبه و شاندیز با تاکید بر این مطلب که بسیاری از کارها هزینه بر است و اگر منبع درآمدی وجود نداشته باشد، انجام نمی‌شود، به دفع زباله و ساخت سرویس بهداشتی اشاره و اظهار کرد: دهیاری‌ها بدون این منابع درآمدی قادر به مدیریت و پرداختن به این امور نیستند و از طرفی پولی که از این محل جمع‌آوری میشود کفاف همه هزینه‌ها در این موارد را نمی‌دهد، گاهی حتی دهیاری‌ها از درآمدهای روستا مخارج دفع زباله را متحمل می‌شوند.
این اظهارات درحالی است که یوسف بیدخوری سرپرست معاونت گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی در واکنش به موضوع دریافت پول برای ورود به روستاهای هدف گردشگری شهرستان طرقبه شاندیز گفت: اینکه ما بیاییم و برای کسب درآمد برای روستا از ورود گردشگر پولی دریافت کنیم، روش مناسبی نیست و این مسئله خود مانع از حضور گردشگر به روستاهای هدف گردشگری میشود.
وی به بعضی از راهکارهای تولید درآمد در روستاها اشاره کرد و گفت: با ایجاد فروشگاه‌های عرضه مواد و محصولات روستایی به گردشگران همچنین فروش صنایع‌دستی و تهیه غذا و در نظر گرفتن استراحتگاه برای گردشگران مانند خانه‌های بوم‌گردی می‌توان انواع زمینه‌های کسب درآمد را برای دهیاران و روستاییان فراهم کرد تا دیگر نیازی نباشد دهیاری‌ها از طریق دریافت پول در ورودی روستاها کسب درآمد کنند.
این اظهارات درحالی است که به نظر میرسد اهالی روستاهای هدف گردشگری طرقبه کار خودرا برای دریافت عوارض از مسافران شروع کرده و با این قبیل اظهارات هم قصد ندارند به کارشان پایان دهند.اما دراین خصوص ذکر چند نکته ضروری است.
اول اینکه وقتی روستایی به عنوان روستای هدف گردشگری معرفی میشود یا باید امکانات و زیر ساختهای جذب گردشگر را داشته باشد یا این امکانات با توجه به حضور گردشگران خیلی زود مهیا شود. این درحالی است که روستاهایی که اقدام به دریافت عوارض ورودی میکنند نه امکاناتی متناسب با شان گردشگران داشته اند و نه طی سالهای پس از انتخاب به عنوان روستای هدف گردشگری اقدام به احداث این زیر ساختهای ضروری کرده اند . کما اینکه فرماندار شهرستان هم مساله را تایید می کند. جالبتر اینکه هدف از دریافت این پولها از مسافران هم ساخت این زیربناهای ضروری نیست بلکه تنها هدف مطرح شده از سوی بخشدار و دهیاران جمع اوری زباله ها ؛ یا به عبارت بهتر هزینه استخدام چند نیروی خدماتی است و قرار هم نیست که امکاناتی برای رفاه گردشگران احداث شود.
دوم اینکه به نظر میرسد مسوولان محلی این روستاها عموما بومی منطقه هستند ، این افراد درمقابل درخواستها وفشارهای انتظارات مکرر اهالی بومی برای ایجاد اشتغال قراردارند . درهمین راستا اهالی روستاها خودرا محق میدانند که به طور مستقیم از گردشگران کسب درامد کنند. هرچند که درهمین روستاها دهها فروشگاه ؛ دهها رستوران ودهها خانه بوم گردی قرار دارد که دربیشتر مواقع سال از زمستان تا تابستان درامد خوبی هم کسب میکنند، اما حاضر به پرداخت مبالغی تحت عنوان عوارض برای ساخت نیازهای ضروری گردشگران نیستند . این درحالی است که دهیاران هرگز حاضر نیستند بخاطر دریافت عوارض خودرا درمقابل اهالی بومی قرار دهندو بنابراین سراغ راحت ترین وکم دردسرترین راه یعنی دریافت مستقیم عوارض از گردشگران میروند.
این درحالی است که حتی اهالی این روستاها برای اسکان چند ساعته گردشگران درحاشیه رودخانه یا زیر درخت یا مناطق خوش آب و هوا از گردشگران پول دریافت میکنند. آنها حتی برای حضور چند ساعته گردشگران درداخل باغ یا روی تخت هم دریافتهای جداگانه دارند و تنها درصورت پرداخت این پول است که گردشگران میتوانند از امکاناتی چون سرویس بهداشتی استفاده کنند. دراین صورت به نظر میرسد دریافت پول از کسانی که از گردشگران کسب درامد میکنند منطقی تر باشد ولی این منطق برای دهیارانی که بومی بوده ونسبت فامیلی یا رفاقتی با اهالی دارد ماموریتی غیر ممکن است .آنهم درشرایطی که میشود با دریافت عوارض از گردشگران چندین تن از اهالی روستا راهم استخدام کرده وبا پرداخت حقوق به انها در روستا محبوبیتی برای خود دست و پا کنند.از دیگر سو وحتی پس از این دریافتهای مستقیم وایجاد اشتغال برای اهالی روستا و کسب محبوبیت ، بازهم هیچ کس بر کیفیت خدمات ارایه شده دراین روستاها به گردشگران نظارتی ندارد ومشخص نیست که این دریافتها چه تاثیری داشته است . حداقل کسانی که طی این مدت به روستاهایی از جمله کنگ مراجعه کرده اند هیچ تغییری درخدمات دهی مشاهده نکرده اند.
سوم اینکه از یکسو فرماندار طرقبه دررسانه هاعنوان میکند که این شهرستان یکی از بالاترین شاخصها درجذب سرمایه را دارد و ایجاد مجتمع های اقتصادی وتجاری بزرگ وفراوان حکایت از توجه سرمایه گذاران به این منطقه داردو ازسوی دیگر عنوان میکند که این شهرستان برای تامین هزینه اندک خدمات گردشگری با مشکل روبرواست، به گونه ای که مجبور به دریافت مستقیم از گردشگران میشود. این پارادوکس نشان میدهد که مشکل درجای دیگری است ، واقعیت این است که تعداد زیادی واحد اقتصادی درمسیر طرقبه قرار دارند و عمده گردشگران روستاهای هدف گردشگری از این واحدها استفاده میکنند ، دراینصورت خیلی دشوار نیست که با دریافت درصد بسیار کمی عوارض از این واحدهای اقتصادی که اتفاقا به لطف حضور همین گردشگران درامد خوبی هم دارند؛ مشکل را حل کرد و هزینه های خدماتی گردشگران در روستاها را پرداخت. اما به نظر میرسد اینجا هم مشکل رودربایستی مسوولان با مدیران این بنگاهها وجود دارد.
چهارم اینکه ،آیا کسی به تبعات دریافت پول بابت ورود هرخودرو به روستاهای هدف گردشگری فکرکرده است. وقتی هنگام ورود هر خودرو به روستا گفته میشود باید 5هزارتومان برای جمع آوری زباله ها ونظافت روستا پرداخت کنید، گردشگر همه مسوولیتها را از شانه خود برداشته می بیند. خاطرش جمع میشود که کسی هست زباله هارا جمع کندو بنابراین خیلی خودش را ملزم به رعایت نکات بهداشتی نمیکند، دیگر توجهی به رعایت نکات بهداشتی نمیکندو برای حفاظت از طبیعت وتاسیسات گردشگری هم خیلی خودش را مجاب نمیکند واینگونه میشود که طی چندین ماه نه تنها وضعیت بهداشتی این روستاها بهتر نمیوشد که هرروز شاهد اتفاقات ناخوشایندتری خواهیم بود که شاید هزینه های بسیاری بیشتری روی دست روستاها بگذارد.
و آخر اینکه ؛ به نظر میرسد مدیران شهرستان طرقبه ، حتی اگر اندکی با علم روز مدیریت دنیا آشنا بودند میدانستند که دریافت نقدی عوارض بدترین نوع دریافت است . شاید اگربخشی از این رقم را روی هزینه غذا؛ بخشی را روی هزینه خرید سوغاتی و صنایع دستی و بخشی را روی هزینه های تفریحی بپردازند ، اصلا به چشم نیایدو باعث نارضایتی انها نشود. ولی به دلایلی که گفته شد این راهکار تنها نکته ای است که اصلا مورد توجه واقع نشده است . شاید هم افزایش گردشگران این شهر باعث شده تا مسوولان گمان کنند حق دارند هرگونه که صلاح میدانند با انها برخورد کنند و رضایت ونارضایتی گردشگران از کمترین درجه اهمیت درتصمیم سازی انها تاثیر داشته باشد.
شاید به همین دلیل است که اصلا توجهی به تاثیر منفی این دریافت نقدی از گردشگران خارجی نشده است ؛ یا اصلا برای مسوولان اهمیتی نداشته که گردشگر برای بار دوم حضور دراین روستاها را انتخاب کند . اصلا توجهی به این نشده است که این رویه دریافت باعث افزایش حجم درگیری های کلامی میان گردشگران و متصدیان محلی که خودرا مالک منطقه میدانند میشود. شاید هم چشمشان را بر سایر دریافتهای غیر قانونی درقالب استفاده از بستر رودخانه یا جای پارک بسته اند . خانه هایی که غیر قانونی به برخی گردشگران واگذار میشود . کافه هایی که بدون مجوز دراین روستاها دایر شده یا عرصه هایی عمومی که توسط اهالی روستا اشغال شده وبه کرایه داده میشود. ویلاهایی که غیر قانونی سر به اسمان میکشدو باغهایی که شبانه به ویلا سازها فروخته میشود.
