بسم الله الرحمن الرحیم

اَللّهُمَ صَلِّ عَلی علی بن مُوسَی الِّرِضا المَرُتَضی اَلاِمامِ التَّقیِّ النَّقیِّ وَ حُجَتِکَ عَلی مَن فَوقَ الاَرضِ و َمَن تَحت الثَّری اَلصِدّیقِ الشَّهیدِ صَلاةً کَثیرَةً تآمَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مِتَواتِرَةً .

 اهل بیت(ع) همه یک نور هستند، اما هر یک از آن بزرگواران، در عصر خویش، ظهور خاصی داشتند. به مناسبت این ایام، درباره ظهور وجود مبارک حضرت رضا(ع) چند کلمه‌ای را تقدیم می‌دارم: با زندانی شدن حضرت امام موسی بن جعفر(ع(جریان خاصی پدید آمــد و موضع و موقعیت شیعه تضعیف و اوضاع بسیار دشوار شد.

وجود مبارک امام علی بن موسی الرضا(ع) موجب شد همه آن ضعف‌ها مبدل به قوت و مذهب دوباره تشدیید شود. در آن زمان ظهور علمی فوق العاده حضرت، موجب برکات زیادی شــد. مباحثات ایشــان با سران ادیان و مذاهب دیگر و مطالب و علومی که از ایشان صادر شده، بسیار عظیم و مؤثر در احیای امر دین بود.

 علوم صادره از آن امام بزرگوار در خداشناسی، همگان را دوباره متوجه این کرد که اگر کسی علم و معرفت صحیح می‌خواهد، جای دیگری که بتوانــد این مطالب را به طــوری که مورد اعتماد باشد پیدا کند غیر از اهل بیت(ع) نیست.

 حضرت رضا(ع) از مدینه تا مرو هم که تشریف می‌آوردند، با وجود مبارکشــان همه جا ولایت اهل بیت(ع) بروز و ظهور پیدا می‌کرد و حقانیت آن بزرگواران بر همه نمایان می‌گشت.

 این مســافرت، فرصت بســیار مناسبی بود تا معارف ناب اســلامی که نزد امامان از مواریث نبوت به شــمار میرفت، منتشر شــود و در دسترس علما و دانشمندان قرار گیرد. عصــر مأمون، مطلع آشــنایی مســلمانان با مکتب‌های فلســفی بود که به واسطه ترجمه کتب فلســفی به زبان عربی انجام پذیرفت و مأمون نیز از این برخورد استفاده و شخصاً آن را ترویج و تشویق ‌کرد؛ در نتیجه، القای شبهات و اشکالات، در عقاید اسلامی زیاد شد.

آن حضرت برای حفظ عقاید مسلمانان و رد هر گونه شبهه و شــک و ایراد، مجاهدت‌های فراوانی فرمودند و وجود مبارک خودشــان با دانشمندان بزرگ ادیــان، مباحثه کرده و آنها را محکوم کردند؛ صورت آن جلسات مناظره، در کتابهای تاریخ ثبت و ضبط گردیده و امروزه یکی از ذخایر مهم علمی در فن احتجاج و اثبات عقاید محسوب می‌شود.

 به هر حال آوازه علم و فضل و دانش آن حضرت، جهان اسلام را پر کرده بود و به واسطه همین مطلب اســت که آن حضرت را عالم آل محمد صلوات الله علیهــم اجمعین و «مجدّد رأس مأه ثانیه» خوانده‌اند. بحمدالله ما به واسطه همین معارف، بی‌نیاز از دیگران هستیم و هیچ مطلبی نیست که دنیا از ما ســؤال کند و ما جوابش را نداشته باشیم.

 ما غنی‌ترین ملل و امم از جهت معارف هستیم و اگر همه امتها جمع شوند به ما نمی‌رسند. باید قدردان این نعمت عظما باشیم و نخبگان جامعه ما یعنی علما، اســتادان، دانشــجویان، پژوهشــگران و دیگر طبقات، خود را شاگردان حقیر این دانشــگاه بزرگ بدانیــم و از دروس و معارف آن بهرهمند گردیم.

اکنون نیز شــهر مقدس مشهد، به عنوان پایتخت معنوی جهان و پایگاه اصلی علوم معارف رضوی، باید ظهور و بروز داشته باشد و همگان اهتمام نمایند که اینجا را به عنوان صادرکننده این علوم و معارف بی‌نظیر قــرار دهند و طوری جلوه کند که هر که به زیارت این شهر مقدس می‌آید، تحفه و سوغاتی که میبرد، سیراب شدن جان تشنه‌اش از معــارف و علوم بی منتهای حضرت علی بن موسی الرضا(ع) باشد؛ ان شاء الله.

 در پایان با عرض مسکنت و خجلت از وارد شدن به این میدان که جای بزرگان و دانشــمندان است، چند بیتی را به آن درگاه و آستانِ عرش نشــان تقدیم میدارم؛ امید است مورد قبول حضرتش واقع گردد:

 بیاکه قبله دل، کعبه رضا اینجاست

 بیا که مشرق انوارکبریا اینجاست

بیا به طور تجلّی بیا به بزم حضور

 بیا که معنی والشمس و والضحی اینجاست

 دری که هر که بساید به آستانش سر

 ز رنج و محنت و غم می‌شود رها اینجاست

 به هوش باش در این آستان عرش‌نشان

که رکن دین خدا، فخر ماسوا اینجاست

 مزار رهبر هشتم امان خلق جهان

 قویم عروه دین، مشهد لقا اینجاست