به گزارش خبرنگار بین الملل قدس آنلاین؛ ایالات متحده و روسیه همواره در طول تاریخ لیست گسترده‌ای از اختلافات سیاسی را پیش‌روی خود می‌بینند که این مسئله مدیریت روابط دو جانبه را پیچیده کرده است؛ درواقع واشنگتن و مسکو غالباً یکدیگر را در طرف مقابل می بینند و این روابط را گاهی مسموم و همیشه سیاسی می‌کند.

با این حال، در اختیار داشتن بیش از ۹۰ درصد تسلیحات هسته‌ای جهان، سران این دو کشور را وادار کرده تا دستکم بر سر یک مسئله بی حرف پیش به توافق برسند؛ ارتقاء ثبات استراتژیک.

از زمان پایان جنگ سرد به این سو، ایالات متحده و روسیه همواره راهی - حتی برای حفظ ظاهر هم که شده- برای کنترل و شفافیت در حوزه هسته‌ای پیدا کرده‌اند و همین حفظ ظاهر توانسته است جهان را از رخ دادن تقابل های مرگبار حفظ کند. با این حال، نفس‌های یکی از مؤثرترین پیمان‌های مهار هسته ای جهان این روزها به شماره افتاده و بسیاری از تحلیلگران این حوزه از احتمال مرگ این پیمان نظامی خبر می‌دهند.

مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا و سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه هفته گذشته می‌توانستند از فرصتی که دیدار یک روزه در واشنگتن به آنها داده بود برای حفظ توافق «استارت جدید»(New START) استفاده کنند؛ توافقی که غول‌های هسته‌ای جهان را از مشارکت در یک رقابت تسلیحاتی دیگر باز می دارد؛ فرصتی که ترامپ به راحتی آن را از دست داد.

به گفته کارشناسان، گسترش پیمان استارت جدید در جهان حاضر که راه حل‌های ساده یک گونه در معرض انقراض محسوب می‌شوند - یکی از تصمیمات فاقد فکر و بدون پشتوانه است.

این توافق  که تعداد کلاهک های مستقر  هسته‌ای هریک از طرفین را ۱۵۵۰ و تعداد سکوی پرتاب را به ۷۰۰ دستگاه محدود کرده است، به طور مؤثر مانع از پیگیری واشنگتن و مسکو از در پیش گرفتن یک مسیر جایگزین که منجر به تکثیر بمب‌های هسته‌ای بیشتر و درک متقابل کمتری خواهد شد.

پروتکل های تأییدکننده استارت جدید به بازرسان هسته‌ای ایالات متحده و روسیه امکان نظارت بر امکانات یکدیگر را برای اطمینان از انطباق اعطا می‌کند.

به اشتراک گذاری اطلاعات بسیار دقیق در مورد دارایی‌ها ، تحرکات و زیرساخت‌های هسته‌ای ایالات متحده و روسیه به رهبران هر دو کشور اطلاعات ارزشمندی را ارائه می‌دهد که موجبات تمدد اعصاب آنها را فراهم می‌کند؛ البته بدون این محدودیت‌ها و سازوکارهای شفاف کننده، به احتمال زیاد مقامات امنیت ملی در واشنگتن و مسکو بدترین برداشت را در مورد طرف مقابل فرض می‌کنند که ممکن است منجر به در پیش گرفتن استراتژی‌های هسته‌ای تهاجمی‌تر و افزایش تنش در روابط دو جانبه می شوند که در یک دهه گذشته در کمترین حالت خود بوده است.

نیوزویک در این رابطه مینویسد: استارت جدید همچنین  یک ساز و کار اجباری دیپلماتیک برای دو کشور فراهم کرده است که بیش از آنچه که باید در رابطه با یکدیگر صحبت نمیکنند. با اجرای این پیمان ، مقامات آمریکا و روسیه می توانند طی یک گردهمایی، در مورد نگرانی های خودشان بحث کنند و البته اهداف مشترک خود را تقویت کنند؛ این نوع گفتگو هم برای افزایش آگاهی‌های موقعیتی و هم به حداقل رساندن امکان اختلافات منجر به محاسبات اشتباه برای نظامیان در سرتاسر جهان بسیار سودمند است؛ چنانکه «تاد وولترز» فرمانده کل نیروهای ناتو در اروپا در تاریخ ۱۰ دسامبر به خبرنگاران گفت، "هر کاری که به من فرصت افزایش گفتگو [با روسیه] را بدهد احتمالاً کمک کننده خواهد بود.

در حالی که پیمان استارت جدید در فوریه ۲۰۲۱(بهمن ۹۹) یعنی کمی بیشتر از یک سال منقضی خواهد شد مسکو برای تمدی این پیمان تا ۵ سال دیگر اعلام آمادگی کرده است.

طبق گزارش ها، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه اعلام کرده است که حاضر است این کار(تمدید پیمان) را فوراً و بدون پیش شرط انجام دهد و سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک در محل وزارت امور خارجه آمریکا مجدداً بر این موضع روسیه تأکید کرد؛ درواقع تنها چیزی که برای تمدید این پیمان مورد نیاز است تمایل ترامپ برای امضای توافق مجدد است.

این در حالی است که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و مایک پمپئو وزیر خارجه این کشور همچنان از دستیابی به یک توافق بزرگتر و جامع تر برای کنترل تسلیحات ، سخن میگویند؛ پیمانی که  اولا چین یکی از  مشارکت کنندگان آن باشد و دوم اینکه انواع سلاح‌های استراتژیک و غیر استراتژیک در آن گنجانده شده باشد.

به گفته «دنیل دپتریس» تحلیلگر مسائل نظامی و امنیتی سی ان ان، باید اذعان کرد که در حال حاضر هیچ یک از اهداف مورد نظر آمریکا اهداف واقع بینانه نیستند؛ چینی ها همچنان رویکرد دولت ترامپ را در رابطه با داخل کردن پکن در پیمان استارت جدید  پوچ می دانند؛ درواقع آنها دلیلی برای محدود کردن خود در معیارهای مورد نظر و مشترک با آمریکا و روسیه نمی‌بینند. زرادخانه هسته‌ای پکن در حدود یک بیستم(۱/۲۰)  زرادخانه واشنگتن و یک بیست و دوم(۱/۲۲ ) زرادخانه مسکو است؛ مگر اینکه ایالات متحده مایل باشد چینی ها بیش از ۶ هزار کلاهک هسته ای دیگر را به زرادخانه خودشان اضافه کنند یا تصمیم بگیرد حجم زرادخانه هسته خودش را تا سطح چین کاهش دهد؛ مشخص است که واشنگتن هیچ از این راهکارها را قبول نخواهد کرد و طرف چینی هم نخواهد پذیرفت که با این شرایط وارد این پیمان شود.

چشم انداز توافق نامه کنترل تسلیحات بزرگ آمریکا و روسیه و چین جز یک خیال پردازی برای سران کاخ سفید نیست؛ و ایالات متحده با اصرار بر غیرممکن ها عملا به هیچ توافقی دست نخواهد یافت. جاه طلبی ترامپ برای واردکردن چین به پیمان استارت جدید اما ممکن است به منزله قربانی کردن یک توافق هسته‌ای عملی و استراتژیک دوجانبه تمام شود.

باید گفت اگر تثبیت روابط ایالات متحده و روسیه را با استارت جدید دشوار فرض کنیم، باید بگوییم که تثبیت روابط این دو بدون این پیمان بی‌نهایت سخت خواهد بود.

ولادیمیر کوزین، کارشناس نظامی روس در رابطه با پشت پرده قصد آمریکا از خارج شدن از پیمان استارت جدید گفت:" آمریکاییان برای ایجاد سیستم سه گانه تسلیحات هسته ای استراتژیک متشکل از موشک های بالستیک قاره پیما، موشک های بالستیک زیردریایی و بمب افکن های استراتژیک تدارک می بینند که سیستم اصولاً نوین از لحاظ کیفیت و ثمربخشی خواهد بود".

ولادیمیر کوزین خاطرنشان می سازد آمریکاییان تلاش خواهند کرد درخواست پیوستن چین به  پیمان استارت نو را مطرح کنند و با در نظر داشت عدم تمایل پکن برای این کار خروج خود ازاین پیمان  پس از فوریه ۲۰۱۲ را توجیه کنند.

حساسیت بین‌المللی درباره احتمال تمدید نشدن پیمان استارت فقط به دلیل اهمیت آن در جلوگیری از آغاز مسابقه تسلیحاتی هسته‌ای در جهان نیست. تحلیلگران بین‌المللی این رویکرد را ادامه سیاست بلند مدت دولت ترامپ در راستای یکجانبه‌گرایی و گسترش زیرساخت‌های نظامی هسته‌ای و افزایش کلاهک‌های اتمی آمریکا می‌بینند.

پیشتر دنیل السبرگ نویسنده کتاب «ماشین آخرالزمان؛ اعترافات یک برنامه ریز جنگ هسته‌ای» ، کره زمین را در معرض خطر قرار خواهد داد.

وی تاکید کرد: این روندی خطرناک است که ایالات متحده در ۶۰ سال گذشته طی کرده است و تهدیدی برای نسل بشر به وجود آورده است و بر این اساس هیچ یک از ناظران بی‌طرف نمی‌توانند توجیهی برای افزایش تعداد کلاهک‌ها و موشک‌های آمریکا پیدا کنند، چرا که تا همین مرحله نیز تعداد موجود، خطری ورای تصور برای کره زمین است.

نکته اساسی در این بین این است که تعداد کلاهک‌ها و موشک‌های هسته‌ای آمریکا و دیگر قدرت‌ها همچون روسیه تا همینجا چنان سرسام آور است که می‌تواند چندین بار تمام مردم کره زمین را نابود کند.

انتهای پیام/