کارگردان‌های دو مستند« اعتراض وارد نیست» و «بی‌سرزمین تر از باد» در نشست نقد و بررسی آثارشان در پردیس هویزه مشهد از مشکلات مهاجران افغانستانی و نحوه ساخت فیلم‌های‌شان گفتند.

شنیدن صدای مهاجرین بدون پیش داوری
به گزارش قدس آنلاین 
جلسه نقد و بررسی مستند «اعتراض وارد نیست» به کارگردانی مشترک فرناز جورابچیان و محمدرضا جورابچیان و مستند «بی‌سرزمین‌تر از باد» به کارگردانی غلامرضا جعفری با حضور کارگردانان این دو فیلم عصر دیروز، شنبه هفتم دی در پردیس سینمایی هویزه برگزار شد.

در این جلسه محمدرضا جورابچیان یکی از کارگردانان فیلم «اعتراض وارد نیست» بیان کرد:«در این مستند قرار بر نشان دادن فضای کلی حاکم بر این بچه‌ها در ورزش بود و این‌که  بتوانیم این مساله را به گونه‌ای بسط داده و گفت‌وگو در مورد حضور مهاجران در کشورمان باز شود. تلاش‌مان این بود که هم کاراکترمحور باشیم و هم این‌که داستان را خیلی شخصی نکنیم».

فرناز جورابچیان دیگر کارگردان این مستند نیز گفت:«اگر وارد زمین تنیس‌های تهران شوید، شاهد بچه‌هایی هستید که از بچگی توپ جمع می‌کنند. ما به دلیل فعالیت‌های ورزشی‌مان در رشته تنیس، با این فضا آشنا بودیم. این بچه‌ها به دلیل این‌که تمام روز در زمین هستند، تنیس را یاد گرفته و در این زمینه پیشرفت می‌کنند ولی قوانین به آن‌ها اجازه بالا رفتن نمی‌دهد».

او درباره دیگر جزئیات ساخت این مستند عنوان کرد:«وقتی به یکی از این بچه‌ها نزدیک شدیم در مورد دیگر بچه‌ها هم تحقیق کرده و از آن‌ها مصاحبه گرفتیم که نتیجه‌اش این فیلم شد. فکر می‌کنم این مستند کمک می‌کند که بدون پیش‌داوری صدای مهاجرین هم‌زبانی را که در کشور ما زندگی می کنند، بشنویم».

این کارگردان با اشاره به تلخی حاکم بر فیلم گفت:«ما در این مستند به‌واسطه فضای ورزشی، سعی در کمتر کردن تلخی ماجرا داشتیم اما به هر حال موضوع مشکلات مهاجرت و مهاجرین افغانستانی ماجرای تلخی است. به‌نظرم کاری که این قبیل فیلم‌ها می‌کنند شاید ما را با خودمان مواجه کند، اینکه ما داریم چه می‌کنیم. به هر حال موضوع مسئله تلخی است».

غلامرضا جعفری، کارگردان افغانستانی مستند «بی‌سرزمین‌تر از باد» هم در بخش دیگری از این نشست بیان کرد:«برای پروانه ساخت فیلم بلندم هفت ماه به اصفهان و کرج رفتم. من اولین افغانستانی بودم که در سال ۹۳ فیلم داشتم. در اغلب جشنواره‌های ایران هم حضور داشتم.بحث سر مردم نیست، بحث در مورد قوانین سلیقه‌ای است. امروز اگر  به جایی مراجعه کردم، یک نفر شاید نامه‌ام را امضا می‌کرد اما ممکن است فردا فرد دیگری باشد و نامه‌ام را امضا نکند. ولی به هر حال من خواستم بمانم و فیلم بسازم».

او در توضیح بیشتر وضعیت مهاجران افغانستانی عنوان کرد: «وضعیت ما از شدت کمدی به تراژدی رسیده‌است. من ۳۷ سال است که در این کشور زندگی می‌کنم اما امروز دختر من مدارک ندارد. این یادآوری از جانب ما نیست از جانب خود مردم است که به ما یادآوری می‌کنند ما مال اینجا نیستیم. به هر حال امیدوارم روزی در مورد سوژه‌های موفق افغانستانی فیلم ساخته شود».

جعفری در رابطه با مستند« اعتراض وارد نیست» افزود: «من تا به حال فیلمی به این درستی و شریف در مورد افغانستانی‌ها ندیده بودم. امیدوارم روزی فیلمی بسازیم که دو رفیق ایرانی و افغانستانی در کنار یکدیگر باشند».

برچسب‌ها