قدس آنلاین: مجید اسطیری به تازگی رمانی نوشته و در آن از ظرفیت‌های ژانر جنایی – پلیسی استفاده کرده تا داستانش را در یک بستر روستایی روایت کند.
«وقتی خورشید خوابید» داستان یک بازجوی با سابقه است که برای بررسی یک پرونده خاص به یک روستای دورافتاده اعزام می‌شود. دختر یکی از مقامات ارشد ارتش در لباس سپاهی دانش به این روستا رفته و حالا قتلی رخ داده که باید راز آن کشف شود. این رمان از حدود رمان ژانر جنایی فراتر می‌رود و از مناظر مختلف به ماجرای پیچیده این روستا نگاه می‌کند.
مجید اسطیری به عنوان نویسنده اثر، کتاب «وقتی خورشید خوابید» را یک رمان اجتماعی می داند که بستر وقایع آن سال‌های ابتدایی دهه چهل و یک روستای محروم است. اسطیری توضیح می دهد با قصد و نیت قبلی به سراغ ژانر جنایی نرفته است بلکه داستان به گونه ای بوده که باید بر بستر این ژانر روایت می شده است.
نویسنده «رمق» می گوید: طرح رمان در ذهن من بیشتر معطوف به بستر اجتماعی یک روستا در دوران پس از انقلاب سفید در حکومت پهلوی دوم بود. یکی از محورهای انقلاب سفید راه اندازی سپاه دانش، سپاه بهداشت و سپاه آبادانی بود. در ذات این حرکت پهلوی نکات جالب توجه، متعارض و قابل درنگی می‌دیدم. در مرحله طراحی رمان متوجه شدم، باید اوج این تعارض را نشان بدهم و این تصویر فقط با نوشتن یک رمان جنایی ارایه می شد.
اسطیری در پاسخ به این پرسش که چرا با توجه به اینکه مخاطب ایرانی به خواندن داستان های جنایی- پلیسی علاقه دارد اما نویسندگان کم تر سراغ این ژانر می روند، گفت:هر قصه‌ای مناسب قرار گرفتن در قالب یک داستان جنایی نیست. اما اگر نویسنده‌ای بتواند قصه متناسب با این ژانر را کشف و خلق کند قطعا ویژگی‌های این ژانر کمک فراوانی به نویسنده می‌کند تا یک رمان پرکشش و خواندنی بیافریند. در حال حاضر نمی‌توانم درباره دیگر نویسندگان ژانر جنایی در ایران نظری بدهم چون رویکرد من به این ژانر چنان که گفتم با رویکرد دیگر نویسندگان خیلی تفاوت دارد اما درمورد مخاطبان می‌توانم بگویم قطعا اگر آثار خوبی در این ژانر ببینند توجه ویژه‌ای به آن خواهند کرد. یعنی نوشتن در ژانر جنایی (و اساسا ژانرنویسی) فرصتی است برای این که مخاطبان از دست رفته رمان فارسی را مجددا جلب کنیم تا آثار نویسندگان وطنی را بخوانند.
