به گزارش قدس آنلاین، استاد محمدعلی کشاورز بازیگر ارزشمند تئاتر، تلویزیون و سینمای کشور با کارنامه‌ای درخشان از بازیگری و زندگی شریف هنری و انسانی به کاروان هنرمندان مهاجر پیوست.
او از نسل بازیگران توانمند، کوشا، مجرب و تاثیرگذار هنرهای نمایشی و تصویری ایران بود که با سال ها کار و ممارست، توانایی ها و قابلیت های خود را به ظهور رساند و در صف بازیگران مانا و اسطوره ای کشور ایستاد. بازیگرانی که افزون بر استعداد و توانایی، دارای خلاقیت در ارائه بازی و نقش آفرینی بودند و با بازی های خوب خود، نقش هایی ماندگار در کتاب قطور هنر بازیگری ایران به جای گذاشتند.
هنرمندانی مانند زنده یادان جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی، داوود رشیدی و در ادامه هنرمندانی چون خسرو شکیبایی و ... کشاورز، از نسل بزرگ بازیگران کشورتنها استاد مسلم بازیگری که عمر باعزتش طولانی باد علی نصیریان در مقام پرچمدار این سلسله باقی است. افزون بر هنرمندان یاد شده، سینمای ایران چهره های تکرار نشدنی و به یادماندنی دیگر هم در قالب بازیگر به سینما اهدا کرده است.
بازیگرانی که صرفنظر از میزان دانش و توانایی بازیگری، سال ها به گردش چرخ سینما مدد رساندند و برخی بازی هایشان آنها را در یادها و خاطره ها ماندگار کرد، هنرپیشه های و هنرمندانی در مقام های کارگردان، فیلمبردار، فیلمنامه نویس و ... که هر کدام در زمانه خود دارای شهرت اعتبار موقعیت و قدرت و جایگاه مردمی بودند.
یکی از دلایل مهم ماندگاری اسطوره های بازیگری کشور و به ویژه گروه نخست شهرت آنها به زندگی هنری و خانوادگی و اجتماعی شرافتمندانه است که بر ارج و احترام آنها نزد مردم افزوده است. سفرکردگان هنر به راستی هنرمند و مردمی بودند. درست برخلاف اغلب نابازیگران کنونی سینما و تلویزیون که نان، رابطه و پول وپارتی و شکل و قیافه خود را می خورند و به غلط توسط عوامل رسانه ای خود به عنوان ستاره و سلبریتی شهرت یافته اند. بدون آن که از هنر و تعهد و شرافت هنری و زندگی بهره ای داشته باشند.
امثال اینان در میان سایر هنرمندنماها، نامدیران و نامسئولان فرهنگی و هنری، رسانه ای و سیمایی و سینمایی فراوان‌اند. بد نیست اینان که برای رسیدن به ثروت و شهرت و لذت از هیچ اقدام گریزان نیستند، اندکی از سرعت خود در جاده هنر بکاهند و به پشت سر و جلوی خود بنگرند و ببینند که حتی بزرگان هنر هم با تمام شهرت و مقام رفتنی هستند، چه رسد به آنها که در برابر عقاب های هنر پشه اند. آنها اگر از انسانیت و فرهنگ و هنر نشان دارند، زندگی هنری و سفر اخروی هنرمندان بزرگ را مدنظر قرار دهند و مست و مدهوش قدرت و ثروت و شهرت در جاده هنر نتازند!
