علی محمدزاده:
با قطعیت می‌توان گفت بیشتر ما در تعاملات و رفتارهای فردی و اجتماعی خود به جای اتکا به منطق تحت تأثیر احساسات قرار می‌گیریم و به همین خاطر در بیشتر موارد شاهد رفتارهای صفر و صدی هستیم.
بدون هیچ مقدمه‌چینی به بیان یک مصداق عینی تازه این موضوع می‌پردازیم که از چند ماه پیش آغاز شد. زمانی که وجود ویروس مرگبار کرونا در کشور ما ثابت شد و در خانه ماندن راه مقابله با این بیماری بود گروهی از هموطنان ما اجازه در خانه ماندن نداشتند و باید در مبارزه‌ای رودررو این دشمن نامرئی را از جامعه دور می‌کردند.
کادر درمانی در میان هیجان‌های عمومی ایجاد شده در آن مقطع سربازان سلامت نامیده شدند و عده‌ای، جان‌باختگان کادر درمانی در این مدت را شهید می‌دانستند (که البته هم باید این گونه باشد) کمپین‌های مختلفی در سراسر کشور به راه افتاد تا ارادت خود را به این قشر زحمتکش اعلام کنند.
هر چه بود کادر درمانی با وجود تمام کمبودهای ریشه‌ای و گلایه‌هایی که از سال‌ها پیش در بحث حقوق خود داشتند مشتاقانه ایستادند و از نجات جان هموطنان خود مسرور شدند در حالی که متأسفانه بسیاری از آنان نیز جان خود را در همین راه از دست دادند.
آن روزها گذشت و اندکی اوضاع به حالت عادی بازگشت و همین کادر درمانی خسته و رنجور از شرایط سخت پشت سر گذاشته تصور کردند شاید حالا که بیشتر از هر زمان دیگری ارزش کارشان مشخص شده بتوانند خواسته‌های قانونی خود را یک بار دیگر تکرار کنند و این بار پاسخی شایسته دریافت کنند اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه برخوردهایی صورت گرفت که دل بسیاری از آنان را بیش از پیش شکست.
با تمام این اوصاف روزنامه قدس برحسب وظیفه ذاتی خود که همواره برای احقاق حقوق اقشار مختلف تلاش داشته این بار نیز با تکرار چندمین بار خواسته‌های کادر درمانی و به طور خاص پرستاران به دنبال حل مشکلات این حوزه است.
• عدالت در پرداخت‌ها
به گفته یکی از پرستاران در حالی که صحبت از جبران خسارت یا کمک‌هزینه برای مشاغل آسیب‌دیده از کروناست، اما سخنی از پرداخت کارانه‌های تشویقی که مقرر بود به کادر درمانی پرداخت شود نیست و تنها یک بار در اواخر سال گذشته مبلغی تحت این عنوان به پرستاران پرداخت شد و دیگر خبری نشد.
البته آن گونه که متولیان این موضوع مدعی شده‌اند گویا دیوان عدالت این گونه پرداختی‌ها را غیرقانونی دانسته است، از سوی دیگر همان کارانه‌هایی که به نحوه محاسبه آن اعتراض داریم هم با بیش از یک سال تعویق پرداخت می‌شود و چون در قالب ساعت اضافه کاری پرداخت می‌کنند عملاً امکان محاسبه و بررسی آن وجود ندارد.
وی با اشاره به خواسته چندین ساله پرستاران برای اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری می‌افزاید: متأسفانه کد خدمات پرستاران در قالب کدهای هتلینگ تعریف شده و این در حالی است که بخش زیادی از خدمات پرستاری با کدهای پزشکان تعریف شده و خدماتی که پرستار انجام می‌دهد به حساب پزشکان گذاشته می‌شود که موجب بالا رفتن هزینه بیماران هم می‌شود و از سوی دیگر چیزی به پرستار پرداخت نمی‌شود.
به گفته وی پرستاران به دنبال برابری پرداخت‌ها به پرستاران و پزشکان نیستند اما باید عدالت پرداختی هم رعایت شود.
گلایه دیگر پرستاران از کیفی ندانستن اضافه کاری پرستاران از سوی مدیران علوم پزشکی است؛ حال آنکه اولاً پرستاران همان خدمات معمولی ساعات شیفت عادی را در ساعات اضافه کاری هم انجام می‌دهند و ثانیاً بر حسب نیاز محل خدمت خود اضافه کاری می‌کنند پس چگونه می‌شود یک خدمت را در ساعت عادی کیفی بدانیم و در ساعات اضافه کاری همان خدمت را غیرکیفی بنامیم.
این در حالی است که بر اساس اعلام علوم پزشکی به دلیل کاهش درآمدها در زمان شیوع کرونا و تعطیلی بیمارستان‌ها اضافه کاری‌ها جزو دیون پرستاران خواهد بود و در آینده پرداخت می‌شود.
مشکل دیگر این است که در ماه‌های گذشته شیفت پرستاران با عنوان شیفت کرونایی تعریف می‌شد تا پرستاران کمتر در معرض ابتلا باشند و حقوق و مزایا هم به همین تناسب پرداخت می‌شد اما اکنون که دوباره شرایط به وضعیت زمان کرونا بازگشته دیگر خبری از شیفت‌ها یا مشوق‌های کرونایی هم نیست و شمار زیادی از کادر درمانی با برنامه‌های فشرده کاری روبه‌رو هستند.
اما در کنار مشکلات ذکر شده باید به چند مشکل بنیادی‌تر نیز اشاره کرد؛ اینکه بر اساس فرمول نسبت تعداد بیمار و پرستار شرایط کاری پرستاران در کشور ما اسفبار است و با استانداردها فاصله بسیار دارد و تنها با جذب نیروی جدید می‌توان از فشار کاری شاغلان در این حوزه کاست که البته وعده‌ای همیشگی بوده و هست که امیدواریم به زودی محقق شود.
• ادای دین نمایندگان مجلس به پرستاران
موضوع دیگری که به نظر می‌رسد اگر نمایندگان مجلس به سربازان سلامت احساس دِینی دارند از این طریق می‌توانند آن را ادا کنند، مسئله سخت و زیان‌آور دانستن پرستاری در بخش‌های مختلف حوزه درمانی است.
بر اساس قانون مشاغل سخت و زیان‌آور؛ کارهای سخت و زیان‌آور، کارهایی است که در آن‌ها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، غیراستاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد شود که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن باشد. بر اساس همین تعریف چگونه می‌توان تصور کرد پرستاری که در بخش عفونی و با شیفت‌های فشرده و در معرض ابتلا به انواع بیماری خونی شاغل است اما جزو مشاغل سخت محسوب نمی‌شود.
چگونه می‌توان باور کرد پرستاری پس از ۱۸ سال خدمت کمتر از ۴میلیون تومان دریافتی داشته باشد و انتظار داشت گلایه‌ای نداشته باشد یا پرستاری که سالیان سال تحت عناوین تبصره‌ای و شرکتی و یا هر عنوان دیگری کار کند و همیشه ترس داشته باشد که مبادا پایان سال عذر او را بخواهند و همین تبدیل وضعیت‌ها یکی از خواسته‌های قانونی و چندین ساله همان سربازان سلامتی است که توقع مبارزه و مقابله با بیماری مرگباری چون کرونا را از آن‌ها داریم.
کلام آخر اینکه، ای کاش به جای برخوردهای احساسی و گاه متناقض، رفتار منطقی داشته باشیم، به اندازه حرمت بگذاریم و به اندازه و بر اساس اخلاق و قانون حقوق آن‌ها را پرداخت کنیم نه آنکه یک روز شعار دوست دارم برایشان بنویسیم و یک روز دیگر حتی اجازه ندهیم خواسته‌هایشان را بگویند.
