قدس آنلاین- گروه استان‌ها: مجسم کنید در استانی که متوسط بارش سالانه آن به ۱۲۰ میلی‌متر هم نمی‌رسد اما در عرض نیم ساعت نیمی از بارش سال در یک منطقه حادث شود؛ نتیجه‌اش همین بارش‌های هفته گذشته می‌شود که کمتر از یک ساعت ۵۰ میلی‌متر باران نیکشهر را سیلابی کرد و علاوه بر انسداد راه ۲۰ روستا افزون بر چهار هزار نفر را در محاصره آب قرارداد.
بارش‌های مدیترانه‌ای که به «مونسون» شهرت دارد هفته گذشته در منطقه دشتیاری راه ارتباطی بسیاری از روستاها را فروخورد و بر بغض‌های فروخورده مردمان این دشت برای احداث یک پل ارتباطی افزود.
مردم این منطقه انتظارات چندانی ندارند و از مسئولان انتظار اعزام بالگرد و کمک‌های غذایی و پوشاک و مایحتاج عمومی ندارند و شاید از همین رو هیچ‌یک از آن‌ها را در سیل اخیر در مقابل هیچ دوربینی ندیدیم و گلایه‌ای از این منطقه بحران‌زده به گوش نرسید.
مردم دشتیاری هنوز هم برای عبور از رودخانه باید سوار بر بیل لودرهای راهداری شوند وزنان باردار خود را برای عبور از رودخانه با تراکتور حمل کنند.
گزافه نمی‌گویم و می‌دانم که به‌قول‌معروف حمل بار شیشه با تراکتور سنخیتی ندارد اما واقعیت زندگی مردمان صبور این منطقه پنهان کردنی نیست.
اگرچه باوجود احداث تنها یک پل می‌توان دل هزاران نفر از مردم این منطقه را قرص کرد و به‌نظام پیوند زد اما سال‌هاست که از این خواسته دریغ شده و دوندگی‌های مسئولان محلی آن به‌جایی نرسیده است.
اینجا یک پل می‌خواهد
«گرمبید بالا» و «گرمبید پایین» و هم چنین «کهنانی کش بالا» و «کهنانی کش پایین» نام چهار روستایی است که در مسیر رودخانه‌های«سرباز» و «باهو کلات» قرار داشته و به دلیل طغیان از بارش‌های اخیر آرامش روستائیان از این منطقه رخت بربسته است.
گفتنی است روستاهای یادشده به همراه ۱۴ روستای دیگر به دلیل قرار گرفتن در پایین‌دست سد پیشین پس از هر بار بارش‌های سهمگین با سرریز شدن این سد در معرض تهدید جدی سیل قرار می‌گیرند.
اگرچه باوجود احداث تنها یک پل می‌توان دل هزاران نفر از مردم این منطقه را قرص کرد و به‌نظام پیوند زد اما سال‌هاست که از این خواسته دریغ شده و دوندگی‌های مسئولان محلی آن به‌جایی نرسیده است
مردمان این روستا که هنوز باوجود فروکش کردن سیل امکان ترد با خودروهای شخصی را ندارند تنها خواسته‌شان احداث یک پل ارتباطی بر روی رودخانه است که حتی حاضر شدند نیمی از هزینه آن را تقبل کنند.
دوندگی برای جلب نظر مسئولان
وحید برم دهیار روستای «گرمبید بالا» در این رابطه می‌گوید: این منطقه احتیاج به ساخت یک پل ارتباطی دارد که من به‌عنوان دهیار یکی از این روستاها از سال ۹۲ پیگیر ساخت آن هستیم اما باوجود گذشت ۷ سال به‌جایی نرسیده‌ایم.
وی تصریح کرد: در سال گذشته پس از پیگیری‌های مکرر از بخشداری و استانداری نماینده‌ای از وزارت راه و شهرسازی به منطقه آمد و پس از بررسی اینکه آیا اصولاً ساخت پل در اینجا لازم است یا خیر؟ گفت اگر نیمی از هزینه ساخت پل را استانداری از محل اعتبارات استانی بدهد، نیمی دیگر را هم ما تقبل کرده و پل را می‌سازیم که هنوز پیگیر این مسئله هستیم.
به گفته وی، بر اساس برآوردهای وزارت راه و شهرسازی ساخت پل به قیمت سال گذشته ۱۷میلیارد تومان اعتبار لازم داشته است. دهیار گرمبید خاطرنشان کرد: ساخت پل از همه جهت برای ما ضروری است زیرا ما در منطقه انواع میوه‌های گرمسیری را تولید می‌کنیم که برای انتقال آن به بازار با مشکلاتی مواجه هستیم که اگر این پل ساخته شود کشاورزان می‌توانند به‌راحتی محصول را به شهر برسانند.
هدر رفت سیلاب‌ها
نماینده مردم شهرستان‌های چابهار، نیک شهر، کنارک، قصرقند ودشتیاری در مجلس شورای اسلامی بابیان اینکه راه دسترسی بسیاری از روستاها از بستر رودخانه کاجو می‌گذرد افزود: با هر بارندگی و طغیان رودخانه راه این روستاها بسته‌شده و تا قطع کامل جریان آب‌باز نمی‌شود.
معین‌الدین سعیدی با اشاره به این موضوع که اجرای طرح‌های آبخیزداری از هدر رفت میلیاردها مترمکعب آب از شهرستان چابهار جلوگیری و موجب توسعه کشاورزی، دامداری، ایجاد اشتغال و افزایش ذخیره سفره‌های زیرزمینی می‌شود ادامه داد:
سالانه میلیاردها مترمکعب آب بدون هیچ‌گونه استفاده‌ای و بجا گذاشتن خسارت‌ها به منازل مسکونی و اراضی کشاورزی مردم حوزه انتخابیه چابهار به دریا می‌ریزد.
وی تأکید کرد: لایروبی رودخانه‌های کاجو و باهوکلات محدوده پیرسهراب، تلنگ و دشتیاری، هوتک‌ها، بند سارها، اجرای طرح‌های آبخیزداری، آب‌رسانی به‌تمامی روستاها، ساخت راه قصرقند به کاجو و تلنگ ضروری است.
وی یادآور شد: کم‌کاری وزارت نیرو در آب‌رسانی به روستاهای جنوب سیستان و بلوچستان کاملاً مشهود و بعد از سال‌ها شاهد پایین‌ترین شاخص‌ها در این حوزه هستیم و همچنان ۸۱ درصد مردم از آب آشامیدنی محروم هستند.
