قدس آنلاین: دونالد ترامپ در نوع رابطه با جمهوری اسلامی ایران رویه ای در پیش گرفته که حتی بسیاری از مقامات آمریکایی هم آن را نوعی خودزنی تلقی کرده و زیر سؤال می‌برند. ترامپ در آخرین پرده از رویارویی خود با کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل که با هدف تمدید تحریم تسلیحاتی ایران صورت گرفت، شکست سختی خورد ولی به نظر نمی‌رسد سرش به سنگ خورده باشد. گزارش اخیر شبکه خبری بلومبرگ تأیید کننده همین نکته است. این رسانه آمریکایی چند روز پیش به نقل از منابع آگاه گزارش داده ایالات متحده در حال انجام بررسی‌های لازم برای تحریم کل نظام مالی و بانکی ایران است. بر اساس ادعای این رسانه، دولت ترامپ به ظاهر دو هدف عمده را از تحریم کل نظام مالی جمهوری اسلامی دنبال می‌کند؛ یکی بستن راه‌های دور زدن تحریم‌ها از سوی ایران و دیگری جلوگیری از تحقق وعده جو بایدن مبنی بر بازگشت به برجام در صورت پیروزی در انتخابات.
«دونالد» اکنون با مشکلات بسیار داخلی و خارجی دست و پنجه نرم می‌کند و اکنون این سؤال مطرح است که در فاصله یک ماه مانده به انتخابات آمریکا امکان اجرایی شدن این طرح چقدر بوده و در صورت پیاده شدن آن چه تبعاتی به دنبال خواهد داشت؟ در پاسخ به این پرسش اگر نگاهی به گذشته ترامپ و نوع رویکرد وی در قبال سیاست‌های جهانی بیندازیم، به نظر می‌رسد اجرایی کردن این ایده موضوعی بعید به نظر نمی رسد. ترامپ فردی شومن است و اقدام‌ها و سیاست‌های وی بیش از آنکه بر پایه منطق استوار باشد، بر پایه هیجانات آنی و احساسی استوار است. وی اکنون و در حالی که زمان زیادی به انتخابات نمانده به‌شدت به هر بازی جدید برای دیده شدن نیاز دارد و چه بازی ای بهتر از تحریم دوباره ایران.
با وجود این به نظر نمی‌رسد اجرایی شدن این تحریم‌ها تأثیر چندانی بر کشورمان داشته باشد. با توجه به اینکه ارتباط بانک‌های ما با نظام مالی بین‌المللی از گذشته قطع بوده، درعمل تحریم‌های ادعایی واشنگتن پیش‌تر اجرایی شده و اتفاق تازه‌ای رخ نخواهد داد. در نهایت ممکن است گام تازه ترامپ اموال بانک‌های ایرانی در برخی از نقاط دنیا را تحت تأثیر قرار داده و مراودات آن‌ها را دچار مشکل کند. تهدید کنونی رئیس جمهور آمریکا چیزی است که به آن «تحصیل حاصل» می‌گویند؛ یعنی بدست آوردن آنچه که قبلاً اتفاق افتاده. به نظر می‌رسد ترامپ به گونه‌ای مغالطه آمیز تلاش دارد چیزی که پیش‌تر روی داده و هیچ دستاوردی برای او نداشته را بار دیگر به سر خط خبری رسانه بکشاند تا بتواند سبد آرای انتخاباتی خود را پر کند. رئیس جمهور ایالات متحده در سه سال گذشته تمامی تلاش خود را برای منزوی کردن کشورمان به کار برده و این حرکات ایذایی هم جز تأثیر روانی در عرصه میدانی نمی‌تواند تأثیرگذار باشد. اما این حرکت در آمریکا به عنوان یک ابزار انتخاباتی مطرح است و مصرف داخلی دارد برای جلب رأی لابی‌های قدرتمند و ترامپ می‌خواهد از این طریق آن‌ها را به سمت خود متمایل کند.
این حرکات ضد ایرانی دولت ایالات متحده با وجود همه فشارهای وارده بر مردم می‌تواند منشأ خیر باشد، آن‌گونه که از یک طرف زمینه را برای همکاری بیشتر بین کشورهای تحریمی فراهم کرده و از سوی دیگر نگاه جدی تر به شرق را در دستگاه دیپلماسی ما وارد کند. اما جدا از هر حرکت غرب در شطرنج ضدیت با جمهوری اسلامی، اینکه ما چقدر روی حمایت از تولیدکننده و صادرکننده داخلی تمرکز کنیم، چاره نهایی حل مشکلات است. اینکه گفته می‌شود تسهیل مقررات برای فعالان اقتصادی باید صورت گیرد؛ یعنی وظیفه دولت رفع موانع جلو پای فعالان اقتصادی آن هم در شرایط جنگ اقتصادی است و بهترین حرکت است برای خنثی کردن تحریم‌ها.
