قدس آنلابن: همکاری با مجموعه روزنامه قدس همواره یکی از افتخارات من در طول سال‌های فعالیتم بوده و از آن دوران هم خاطرات بسیار خوشی برای من مانده است. سال‌های فعالیت من به دوران آقای فیاضی، آقای یمینی و ... برمی‌گردد که سرشار از اتفاقات خوب و خاطرات شیرین است.

در یک دوره‌ای طی سال‌های اخیر برای مدت کوتاهی از مشهد به تهران آمدم و همکاری‌ام را ادامه دادم و شروع به کار کردم و خاطرم است هر دو سه روز یک بار یک کاریکاتور سیاسی و یا اجتماعی برای روزنامه قدس طراحی می‌کردم و چاپ می‌شد.

امروز اما بحث کاریکاتور در رسانه‌های ما تا حدود زیادی کمرنگ شده است، در حالی که خاستگاه کاریکاتور مطبوعات است. از قرن ۱۷ و ۱۸ که کاریکاتور در فرانسه رونق پیدا می‌کند مطبوعات نیز در کنار آن رشد می‌کند. یک علتش این است که مردم کم سوادند و تمایل دارند بیشتر تصویر ببینند و طبیعتاً کاریکاتور این تمایل را پاسخ می‌دهد. حال اگر بخواهیم مشابهتی میان آن دوران و دوران فعلی پیدا کنیم می‌بینیم که در دوران حاضر مردم باسوادند، اما وقت خواندن ندارند و همه چیز سرعت گرفته است و چون تصاویر در کسری از ثانیه اطلاعات زیادی را به فرد منتقل می‌کند در نتیجه تمایل به این است که بخش قابل توجهی از نشریات به سمت تصویرگری سوق پیدا کنند.

ضمن این که امروز بخش مهمی از مطبوعات دنیا گرافیک خبری است و بسیاری از اطلاعات را می‌توان در قالب گرافیک طراحی کرد و مخاطب با دیدن آن تصاویر در چند ثانیه اطلاعاتی را که قرار است در چند ستون متنی بخواند تا متوجه شود را می‌توان به سرعت به او منتقل کرد. در نتیجه ارتباط کاریکاتور با دنیای امروز ما که گرایش تصویری آن هم فزونی پیدا کرده، به مراتب بیشتر است.

بحث دیگری که امروز روزنامه‌ها به سمت آن سوق پیدا کردند، ارائه نسخه‌های دیجیتالی و آنلاین روزنامه‌ و ایجاد پایگاه‌های خبری است که تاثیرگذاری و ضرورت وجود آنها جای بحث و بررسی دارد.

به نظرم ژاپن مثال خوبی در این زمینه خواهد بود. تکنولوژی مالتی مدیا در ژاپن بسیار بیشتر از ماست اما شما می‌بینید که روزنامه «یومیوری شیمبون» همچنان بالای یک میلیون در روز تیراژ دارد و منتشر می‌شود و اتفاقاً هنوز مردم تمایل دارند کاغذ روزنامه را در دست بگیرند و بخوانند.

من فکر می‌کنم در ایران جریان افراطی به چند رسانه‌ای‌ها و از طرفی دیگر گران شدن کاغذ باعث شده روزنامه‌ها تا حدودی رونق خودشان را از دست بدهند. اما هنوز خیلی زود است در مورد اینکه چندرسانه‌ای‌ها بتوانند جای روزنامه‌ها را بگیرند صحبت کنیم. من هنوز معتقدم روزنامه‌ها همچنان اصالت خودشان را دارند و فکر نمی‌کنم به این زودی‌ها از سبد مطالعه مردم کم و یا حذف شوند؛ اما به دلیل سرعت بالای اطلاع رسانی که از ویژگی‌های چندرسانه‌ای‌هاست، طبیعی است که مردم کم کم به سمت آن گرایش پیدا می‌کنند.

به نظرم امروز روزنامه‌ها باید وجوه وابسته به زمان و سرعت که قبلاً مسئله بسیار مهمی بود را به بخش رسانه‌های آنلاین بسپارند و خودشان به مباحث عمیق‌تر و تحلیل‌تری بپردازند که نیاز به تمرکز بیشتری دارد و وجوه این مباحث در روزنامه‌ها باید پررنگ‌تر شود، چرا که خبرها به صورت لحظه‌ای در سایت‌ها و شبکه‌های مجازی قابل دسترسی است اما فراموش نکنیم مردم اهل مطالعه عمیق در گوشی‌های تلفن همراه خود نیستند و هنوز این روزنامه‌ها و رسانه‌های چاپی هستند که آن حس جدی‌تر را به مخاطب منتقل می‌کنند.

در پایان باید بگویم من افتخار می‌کنم در سرزمینی زندگی می‌کنم که سابقه روزنامه نگاری بالایی دارد و نشریات و روزنامه‌های خوبی در طول یک قرن گذشته در خراسان و به ویژه مشهد منتشر شده است.

به نظرم یکی از قوی‌ترین نشریاتی که در این سال‌ها خراسان و کشور به خودش دیده، روزنامه «قدس» بوده است و علیرغم همه مشکلاتی که من مطلع هستم این نشریه داشته اما تلاش بسیاری کرده تا به این نقطه رسیده است.

زمانی که وابستگی به دیدگاه خاصی وجود دارد کار بسیار دشوار می‌شود و خوشبختانه «قدس» به خوبی از پس این مسئله برآمده است و ارزیابی ما باید اینگونه باشد که علیرغم این وابستگی‌ها توانسته تا حدود زیادی استقلال خودش را حفظ کند و در جامعه مطبوعاتی کشور تاثیرگذار باشد.

انتهای پیام/