نعیم‌آبادی با بیان اینکه با بررسی اسناد و وقایع متوجه می‌شویم که انقلاب اسلامی در مشهد پیش از ۲۲ بهمن ۵۷ به پیروزی رسید، می‌گوید: از شب عاشورای سال ۱۳۵۷ که مراسم خطبه‌خوانی حرم مطهر حضرت رضا(ع) برای نخستین بار با ذکر نام امام خمینی(ره) و حذف نام محمدرضا شاه قرائت شد، حکومت پهلوی عملاً ساقط شد. شهر مشهد در روزهای پیش از حمله دژخیمان حکومتی به حرم مطهر در ۲۹ آبان ۵۷ با برگزاری نشست‌ها و تحصن‌ها ملتهب بود و اعتراض‌ها به بالاترین حد خود رسیده بود. در اواخر مهرماه و اوایل آبان سال ۵۷، رهبر معظم انقلاب از تبعید به مشهد بازگشته بودند. بازگشت ایشان تب و تاب تازه‌ای در شهر ایجاد کرد و خون تازه‌ای به رگ نیروهای انقلاب چون مرحوم واعظ طبسی و شهید هاشمی‌نژاد دمید. این سه بزرگوار دست در دست هم دادند و تمام تحصن‌ها و راهپیمایی‌های شهر را هدایت کردند.
او توضیح می‌دهد: در ۲۳ آذرماه رژیم حمله دیگری با مشارکت هماهنگ ساواکی‌ها، ارتشی‌ها و اوباش به بیمارستان امام رضا(ع) انجام داد که کارکنان و مردم هیچ آمادگی دفاعی در برابر این حمله نداشتند. رژیم آن قدر مستأصل شده و عجولانه اقدام می‌کرد که به بخش اطفال و جراحی بیمارستان یورش برد. در این فاجعه اسفبار شیشه‌ها شکسته و آجرها روی بچه‌ها افتاده بود، ماشین کارکنان بیمارستان را نیز به آتش کشیده بودند. از صحنه‌های اسفبار آن روز فیلم‌برداری کرده‌ام. پس از این واقعه، حضرت آقا در ایده ابتکاری دیگری تحصن گذاشتند که ۱۳ روز به طول انجامید و در این مدت مردم از تمام شهر از بیمارستان بازدید می‌کردند و تأثیر زیادی داشت، به این ترتیب پرده از چهره سفاک پهلوی برداشته شد. سرانجام تحصن در پنجم دی ماه پس از راهپیمایی مفصلی به پایان رسید.
