شُکر فراوان که از عنایت یزدان
بار دگر شد پدید نیمه‌ی ‌شعبان
فخر، زمین می‌کند به روضه‌ی رضوان
از قَدَم پیشوای عالم امکان
«حضرت صاحب زمان، ولیّ جهان‌بان»
*
حجّتِ بِن عسکری، امام معظّم
آن که نظام جهان به اوست منظّم
پیشرو و پیشوای اکبر و اعظم
علّتِ غایی ز خلق عالم و آدم
«سایه‌ی حقّ، عین‌ حقّ، خلیفه‌ی یزدان»
*
شمسِ ولایت بود به نور فِشانی
در طرب و شوق و ذوق، عالی و دانی
ریزد از بحر طبع، دُرّ معانی
از پی مدح خدایگانِ جهانی
«حضرت مهدی، امین قادر سبحان»
*
حامی مستضعفان، خلاصه‌ی ایجاد
آن‌که جهان را ز عدل، می‌کند آباد
و آن که کَنَد ریشه‌ی جهالت و بیداد
محو نماید رسوم باطل و الحاد
«قدرت حقّ، نور حقّ، یگانه‌ی دوران»
*
مولد سلطان دین، امام مبین است
مبدأ عصر جدید و دور نوین است
خرّم و بَهّاج، آسمان و زمین است
محفل جشن ولا، بهشت برین است
«عید سعید است و خلق، خرّم و شادان»
***
روز ظهورش، بزرگ روز خدایی است
روز کمال عقول و جهل‌زدایی است
روز عدالت‌مآب و عدل نهایی است
روز فلاح و نجات و روز رهایی است
«روز امان است و روز عزّت انسان»