محدثی خراسانی در اردوهای فرهنگی و آموزشی شهرستان ادب شرکت کرده و از نزدیک شاهد فعالیت‌های آموزشی و فرهنگی این مؤسسه بوده است.
در تولد ۱۰ سالگی مؤسسه شهرستان ادب به سراغ این شاعر رفتیم تا در خصوص فعالیت‌های این مؤسسه بیشتر بدانیم.
شما در تمام سالیان فعالیت مؤسسه شهرستان ادب از حامیان و استادانی بودید که هم در اردوها و کلاس‌ها شرکت داشتید و هم با مشورت و همراهی از شهرستان ادب حمایت کردید. حالا و در آستانه جشن ۱۰ سالگی شهرستان ادب درباره نقش و تأثیر این مؤسسه چه نظری دارید؟
همین ابتدا باید عرض کنم نه تنها بنده بلکه همه فعالان حوزه ادبیات و فرهنگ اذعان دارند که مؤسسه شهرستان ادب در حوزه ادبیات به خصوص در زمینه شعر که دغدغه و مورد توجه ماست، موفق عمل کرده و کارنامه درخشانی دارد و کار هیچ مجموعه دیگری اصلاً قابل مقایسه با این کاری که این دوستان در این ۱۰ سال انجام دادند، نیست. من در این گفت‌وگو بیشتر میخواهم دلایل این توفیق و موفقیت را واکاوی کنم و بگویم چرا این موفقیت‌ها نصیب دیگران نشده است.
این مجموعه را کسانی راه انداختند که خودشان سیر طبیعی کشف، رشد و پرورش در حوزه ادبیات را پشت سر گذاشته‌اند. کسانی که در نوجوانی و در مسابقات دانش‌آموزی استعدادشان را کشف کردند، بعد با ارتباط با استادان و دیدن آموزش‌های لازم و شرکت در انجمنهای ادبی و حضور در جشنواره‌ها رشد کردند و بالا آمدند مثلاً آقای مؤدب خودش از این نوع است. آقای دکتر سیار از این نوع است. مدیران و کارکنان شهرستان ادب خودشان برآمده از جریان شعر امروز هستند و اهلیت ادبی دارند. این بچهها کسانی بودند که گام به گام این مسیر را طی کرده بودند و بر همین اساس وقتی در صدر امور قرار گرفتند درک خوبی از شرایط شعر و ادبیات کشور داشتند. بعضی از این عزیزان خودشان نتیجه برنامه‌ها و اردوهای موفق کانون شاعران و نویسندگان آموزش و پرورش در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بودند. بنابراین وقتی خودشان به امور اجرایی رسیدند، توانستند حاصل تجربیات آموزش و پرورش را به خوبی جذب و استفاده کنند. مدیران شهرستان ادب با تکیه بر همان اندوخته‌ها و استفاده از تجربه شاعرانی که در آن اردوها حضور داشتند، توانستند روشی آموزشی و مناسب خلق کنند و مسیر درست و کاملی برای تربیت و هدایت شاعران جوان طراحی کنند. دلیل موفقیت و توفیق مجموعه شهرستان ادب؛ استفاده از تجربیات موفق و به‌روزرسانی آن‌ها بوده است. من فکر می‌کنم اکنون که این مجموعه توانسته با یک تجربه ۱۰ ساله کارهای خیلی خوبی را برنامه‌ریزی و اجرا کند و افراد متعدد و زیادی برای شعر و داستان کشور پرورش دهد، جا دارد حمایت گسترده و بیشتری از این مجموعه صورت پذیرد تا شهرستان ادب بتواند برنامه‌ها، کارها و اهداف خودش را گسترش دهد و شعبه‌های استانی شهرستان ادب در همه شهرها و مراکز استانی کشور تأسیس شود.
به نظر شما چرا رهبر معظم انقلاب به صورت جدی و علنی از شهرستان ادب حمایت کرده‌اند؟
به نظر من شهرستان ادب ظرفیت زیادی برای توسعه و گسترش دارد. به همین خاطر هم هست که رهبر معظم انقلاب به عنوان کسی که فعالیت مجموعه‌های فرهنگی کشور را رصد میکنند احساس کردند که باید از این مجموعه حمایت کنند. من به یاد دارم که چند سال پیش در یکی از همین دیدارهای شاعران ایشان در حضور مسئولان ارشاد و حوزه هنری و همه مدیرانی که آنجا بودند، نام شهرستان ادب را بردند و حتی گفتند که دیگران لازم نیست کار موازی با شهرستان ادب انجام بدهند، بلکه بیایند و از این‌ها حمایت کنند. ایشان به نحوی بیان کردند حالا که مجموعه شهرستان ادب دارد به خوبی کار میکند، دیگر نهادها، مؤسسه‌ها و مراکز فرهنگی امکاناتشان را در اختیار این‌ها قرار بدهند تا کار پیش برود.
جالب اینجاست که این اتفاق به هیچ وجه نیفتاد! یعنی نه حمایتی صورت گرفت و نه پشتیبانی از کارهای شهرستان ادب.
یادم است همان سال یکی از مجموعه‌های ارشاد به خاطر اینکه کاری شبیه شهرستان ادب بکند دورهای در حوزه آموزش شعر گذاشته بود که وقتی رهبر معظم انقلاب از این دوره مطلع شدند، به نحوی توصیه کردند چون شهرستان ادب بهتر کار میکند شما به جای اینکه کار موازی با این‌ها بکنید بیایید از آن‌ها حمایت کنید.
در حوزه شعر کارهای بر زمین مانده بسیاری وجود دارد که یکی از آن‌ها مجله شعر است. به نظر شما شهرستان ادب توانایی و ظرفیت انجام این کار را ندارد؟
دقیقاً. نظر من هم همین است. ببینید، همان مجله شعر در آن ۱۰ سالی که من سردبیری آن را بر عهده داشتم به نحوی با سیاست‌های حال حاضر شهرستان ادب مدیریت و منتشر میشد. یعنی کنار من آقایان مؤدب، مهدینژاد و داودی بودند و ما با همکاری و همفکری هم آن کار را پیش میبردیم.
بخشی از تجارب همان مجله شعر به شهرستان ادب منتقل شد و توانست در مسیر موفقیت گام بردارد. به نظر من بهترین جایی که نیاز امروز فضای شعر کشور به ویژه شعر جوان را میشناسد و میتواند حلقه وصل تمام شاعران کشور باشد و دوران باشکوه مجله شعر را به شکل خیلی بهتر و به‌روزتری احیا و تکرار بکند، بدون تردید شهرستان ادب است. من دیگر هیچ امیدی به حوزه هنری یا سایر مجموعه‌های فرهنگی ندارم. این نهادها تبدیل به کارمندبازار شده‌اند و دیگر هیچ امید خیری به آن‌ها نیست و هیچ آبی از آن‌ها گرم نخواهد شد. من این حرف را به صراحت به دوستان حوزه هنری هم میگویم که حتی اگر حوزه هنری از من دعوت بکند که بیا مجله شعر را دربیاور، قبول نمی‌کنم و معتقدم حوزه هنری دیگر جای این کارها نیست. تنها جایی که این امکان و ظرفیت را دارد که در کنار فعالیت‌های آموزشی و انتشارات خود، مجله شعر را با قدرت، قوت و کیفیت لازم تهیه و منتشر کند، مجموعه شهرستان ادب است که امیدوارم این اتفاق در دهه دوم فعالیت شهرستان ادب اجرایی شود.
