این روزها تمام آسمان و زمین مجنون اند

ساری- سوزِ ناله ای از روضه می آید... عباپوشی در کربلا، گریه هایش عظیم است... و در نجف، داغدارترینِ گام ها، مُحرم را سوگواری می کند...

تا طلوع

در قاب پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها درد می‌کشیم

به وقتِ پنجشنبه‌های سر به زیر و به وقتِ شعرهایی که دل توی دلشان نیست، سلام، آخرین هادی زمین...! آقای جمکران و کربلا و مکه...! سلام، رهبر هزاران هزار جمعه انتظار...!

تا طلوع

تا طلوع باز قلم از قعر و روشنایی می‌نویسد...

رقیه توسلی 

باز دست هایمان خالی ست...

قدس آنلاین / رقیه توسلی : کدام شوقی برای این روزها... سراپا خجالتیم... جدال داریم با خود و بساط اشک هایمان بی شما فراهم است.

تا طلوع

دوباره رخصت ِ دلدادگی می خواهیم...

قدس ‌آنلاین / رقیه توسلی : ای خیرخواه مردمان نیک و بد! می دانیم بی وفاییم به خودمان... می دانیم اخلاص نداریم که نمی آیید... إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم را می دانیم...

عباسانِ زینب، مدافع حرم شده اند

از همیشه چشم به راه تریم! حجت بن الحسن

قدس آنلاین / رقیه توسلی : آقاجان! در رجبی که گذشت و شعبانی که از راه رسید جز ظهورتان و جز صحت عشق از پروردگار نخواسته ایم. خواسته ایم حالا که عباسان زینب، مدافع حرم شده اند و در برابر هجوم کفر، قد علم کرده اند، پیشوا بیاید...

لبیکَ یا صاحب العصر و الزمان...

قدس آنلاین / رقیه توسلی : لبیکَ یا بن الحسن... لبیکَ یا نور دیده فصل ها... لبیکَ یا امام دوران...

السلام علیک یا صاحب العصر و الزمان

بهارعشق شکوفا نمی شود بی تو...

قدس آنلاین / رقیه توسلی : دارد پا می کوبد دل... دارد میان اشک و چشم انتظاری باز نفس قرض می گیرد تا با کلماتی عاشقانه تر و پُرسوزتر صاحب زمانش را دعوت کند.