«زهرا نعمتی» به «آذربایجانیها » نه گفت

ای پرچمت ما را کفن

«پا برای یک تکواندوکار همان قدر مهم است که انگشت برای یک پیانیست». این را «زهرا نعمتی» می‌گوید که سال‌های سال یک تکواندوکار حرفه‌ای به حساب می‌آمده، اما دست تقدیر سرنوشتش را طوری تغییر داده که مجبور است تا آخر عمر روی صندلی چرخدار بنشیند.