آیا «ویکتور هوگو» فقط شاعر و نویسنده بود؟

نوای بینوایان

تا همین یکی دو سال پیش اگر می‌خواستید در نوشتن از «ویکتور هوگو»، مخاطبانتان را غافلگیر کنید، کافی بود همان اول مطلب برگ برنده تان را رو کنید تا روزنامه خوان‌ها و خواننده‌های معمولی که «هوگو» را فقط با «بینوایان، گوژپشت نتردام و مردی که می‌خندد» می‌شناسند، چشم‌هایشان از تعجب گِرد شود! برگ برنده شما هم این بود که در مقدمه مطلب توی ذوق خوانندگان و اطلاعات عمومی‌شان بزنید و یادآوری کنید که: «فرانسوی‌ها بر خلاف من و شما که ویکتور هوگو را رمان نویس می‌دانیم، معتقدند او بیشتر و پیشتر از نویسنده بودن، شاعری پرآوازه و بلکه بزرگ‌ترین شاعر فرانسه است»! بعد هم اضافه می‌کردید که البته سایر ملت‌های جهان، ویکتور هوگو را نماد ادبیات فرانسه می‌دانند و اصلاً فرقی نمی‌کند که این نماد، شاعری‌اش بیشتر باشد یا نویسندگی‌اش و... از این حرف‌ها.