رئیس دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی پاسخ به این پرسش را در دو بعد تاریخی و نظری میداند و در خصوص بعد تاریخیاش به نمونه افراد مختلفی اشاره و ویژگیهای مشترکشان را تشریح میکند: «به لحاظ تاریخی از همان سال ۵۸ چه لیبرالها و مارکسیستها و چه مذهبیها در مقاطع گوناگون ادعای فروپاشی نزدیک جمهوری اسلامی را میکردند، ویژگی مشترکشان هم قاطع حرف زدن بود. یک نمونه مخملباف است که به نمونههای امروزی شباهت بیشتری دارد، او علمدار عدالتخواهی در زمان خودش، مایه امید و الگوی ما و مبدأ تحول بود، آثار و سخنانش هم هست، ارادت و وابستگی جماعت انقلابی به او هم مشخص است. این آدم نهتنها ریزش کرد بلکه به جبهه مقابل هم پیوست.»