حسین عشاقی
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای ایمان بی‌ایمانان
بر اساس مستندات قرآنی و روایی خداوند همه بی‌ایمانان را از اولین تا آخرین را صالح و مؤمن می‌کند؛ ازین‌رو است که خداوند تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد تا این هدف تحقق یابد؛ از جمله این تمهیدات ممنوعیت بی‌ایمانی در قیامت است؛ این بحث را در ضمن بیان آیه زیر توضیح می‌دهیم.
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای ایمان بی‌ایمانان؛ نشان دادن بهشت به دوزخیان
بهشت مال توبه‌کننده‌ای است که توبه‌اش را حفظ کند «لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ» و با قلب توبه‌کننده به میدان آمده «جاءَ بِقَلْبٍ مُنِیب».
-
احیای قلب‌های مرده
در دعای عهد اشاره شده که خداوند همه بی‌ایمانان را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا خداوند تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد تا این هدف تحقق یابد؛ از جمله این تمهیدات احیای معنوی قلب‌های مرده است؛ این بحث را در ضمن بیان آیه زیر توضیح می‌دهیم.
-
تبیین اعتباری بودن مقامات دنیوی
بر اساس اسم «المصلح» که از اسماء خداوند است و در دعای عهد به آن اشاره شده، خداوند در قیامت همه بی‌ایمانان را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا خداوند تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد تا این هدف تحقق یابد.
-
نابودسازی زمینه‌های شرک
یکی از اسماء لطفی خداوند اسم «المصلح» است. بر مبنای مفاد این اسم که در دعای عهد هم به آن اشاره شده خداوند در قیامت همه بی‌ایمانان را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا خداوند تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد تا این هدف تحقق یابد.
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای ایمان بی‌ایمانان؛ تدرج عذاب
بر مبنای جمله «بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلُحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُون» در دعای عهد، خداوند در قیامت همه بی‌ایمانان را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا حضرت حق تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد تا این هدف تحقق یابد. از جمله این تمهیدات تدرج عذاب گناهکاران در قیامت است.
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای ایمان بی‌ایمانان؛ داوری عادلانه
قبلاً گفته شد خداوند بر اساس مفاد جمله «بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلُحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُون» (دعای عهد) همه انسانها را صالح و مؤمن می‌کند؛ لذا برای این غرض تمهیداتی را در قیامت انجام می‌دهد از جمله این تمهیدات، داوری عادلانه خداوند است که در آیات (۵۵ تا ۵۷ حج) به آن اشاره شده است.
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای تقویت ایمان بی‌ایمانان؛ کشف تأویل
در قیامت خداوند تأویل حقایق قرآنی و احکام الهی را برای دوزخیان روشن کرده و از حکمت و مصلحت امور دینی رونمائی می‌کند تا بی‌ایمانان، پشت پرده حقائق قرآنی و احکام الهی را و حقانیت آنها را دریافته و از انکار حقایق دینی دست بردارند.
-
تمهیدات خداوند در آخرت برای تقویت ایمان بی‌ایمانان، برپایی مناظرات
در عالم آخرت از جانب خداوند اقداماتی برای هدایت دوزخیان صورت می‌گیرد، که به ایمان آگاهانه و مبتنی بر فهم آنان منجر می‌شود؛ یعنی در حقیقت ایمان اضطراری و ناشی از عذاب دوزخیان، به ایمان آگاهانه و مبتنی بر فهم تبدیل می‌گردد.
-
امکان توبه در قیامت و تأثیر آن در رهایی از عذاب
گر چه در مواضع خاصی از مقاطع قیامت، توبه پذیرفته نیست،مثل یوم البعث، طبق ۵۶ و۵۷ روم؛ ولی در غیر آن مواضع خاص، آیات زیادی دلالت دارند که در قیامت امکان توبه و رهائی از عذاب وجود دارد و توبه از گناهان نزد خداوند امر مطلوبی است.
-
اقتدار و عزتمندی قهرمانان کربلا در اسارت
در حادثه کربلا، قهرمانان دوره اسارت، مثل قهرمانان دوره شهادت، چنان اقتدار و سیادت و عزتمندی خود را بر دشمن تحمیل می‌کنند که طعم پیروزی ظاهری را از دشمن زبونشان سلب کرده و به تلخ کامی برای او تبدیل می‌کنند به‌گونه‌ای که دوست و دشمن را به شگفتی در می‌آورند.
-
چرا سوره فجر به امام حسین(ع) اختصاص دارد؟
تنها سوره منتسب به امام حسین(ع)
در بحار و غیر آن درباره سوره فجر حدیثی از امام صادق(ع) روایت شده بدین شرح که امام(ع) فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب‌تان بخوانید و به آن رغبت داشته باشید؛ چراکه این سوره، سوره حسین است.
-
یادداشت:
دوستی با حسین(ع)، دوستی با خداست
روایت معروفی از پیامبر(ص) درباره دوستی با امام حسین(ع) نقل شده است. آن حضرت(ص) فرمود: «أَحَبَّ اللَّه مَنْ أَحَبَّ حُسَیْنا» (کامل الزیارات،ص ۵۲،ح ۱۱).
-
یادداشت شفاهی:
مقصود از روایت «حب علی حسنة، لا یضر معها سیئه» چیست؟
در روایتی پیامبر(ص) فرمود: «حُبُ عَلِیٍ حَسَنَةٌ لَا یَضُرُّ مَعَهَا سَیِّئَةٌ وَ بُغْضُ عَلِیٍّ سَیِّئَةٌ لَا یَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة»؛ یعنی «دوستی علی بن ابی طالب حسنه‌ای است که با وجود آن، هیچ سیئه‌ای، آسیب نمی‌رساند. و دشمنی با علی سیئه‌ای است که با وجود آن، هیچ حسنه‌ای مفید نخواهد بود».
-
یادداشت/
تفسیری درباره «فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی»
در آخر سوره فجر آیاتی هست که طبق برخی روایت‌ها در شأن و مقام حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و شیعیان اوست؛ این آیات عبارت‌اند از: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعی إِلی رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّه فَادْخُلی فی عِبادی، وَ ادْخُلی جَنَّتی».