وزارت آموزش و پرورش به دنبال برداشت نادرست برخی رسانه‌ها به جوابیه این وزارتخانه در خصوص «ممنوعیت تنبیه‌بدنی در مدارس» با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد: 1. آموزش و پرورش همواره از طرح دیدگاه‌های مختلف در خصوص مسائل نظام آموزشی استفاده کرده و نقد دلسوزانه را تحفه الهی می‌داند که می‌تواند به ارتقای نظام آموزش و پرورش کشور کمک نماید.

2. تنبیه بدنی از نظر مقررات و قوانین آموزش و پرورش ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبین تنبیه بدنی براساس قوانین و آیین نامه‌های مصوب برخورد جدی شده و می‌شود.

3.جامعه فرهنگیان کشور به عنوان مربیان و معلمان، عهده دار آموزش و تربیت دانش آموزان هستند و در این مسیر  عشق، ایمان و اخلاص را سرلوحه انجام وظیفه می‌دانند و همواره با بهره‌گیری از روش‌های تشویقی و انذاری مورد تأیید تعلیم و تربیت اسلامی، برای پیشبرد اهداف آموزش و پرورش بهره می‌گیرند.

4. در گستره نظام تعلیم و تربیت و فراوانی مدارس کشور موارد نادر تنبیه بدنی،  همیشه از سوی مسئولان  و معلمان محکوم است. شایسته است به جای بزرگ نمایی و تبلیغات ژورنالیستی، رسانه‌ها به ویژه رسانه‌هایی که داعیه دار آرمان‌ها و ارزش‌های دینی می باشند متعهدانه به ریشه یابی و علل وقوع آن و ارائه راه حل‌های عملی برای واقع نشدن  معدود تنبیهات صورت گرفته بپردازند. لازم است تاکید شود نگاه جریانی، غیرحرفه ای و کلیشه‌ای به مؤلفه‌های تعلیم و تربیت غیر مسئولانه است و با توجه به اهمیت دستگاه آموزش و پرورش ضروریست متعهدانه عمل نماییم.

5. آنچه در واکنش به جوابیه اداره کل امور تربیتی و فرهنگی معاونت پرورشی و فرهنگی این وزارتخانه از سوی  آن رسانه اعلام شده است. در خوشبیانه ترین حالت برداشتی غلط از یک تحلیل علمی در باب روش‌های تشویق و تنبیه است به گونه‌ای که درج تیتر «پیشنهاد قانونی شدن تنبیه بدنی» علیرغم تاکیدات قانونی و توصیه‌های مسئولان و برخوردهای صورت گرفته با متخلفان تنها اقدامی برای مشوش کردن  اذهان خانواده‌ها  و دلسوزانه نظام تعلیم و تربیت است. تنبیه یعنی روش‌های بازدارنده و تنبیه بدنی یعنی اعمال خشونت . موضع علمی آن جوابیه این بوده است که روش های بازدارنده موجود ناکارآمد است و باید در آن تجدید نظر اساسی صورت گیرد  اما تنبیه بدنی همچنان از نظر صاحب نظران تعلیم و تربیت  و مقررات آموزش و پرورش و نگاه مسئولان آن نامطلوب، غیرموثر و محکوم است .

6.معلمان کشور  علاوه بر شغل شریف معلمی عموماٌ  خود نیز پدر و مادر هستند و امانت‌های مردم را همچون فرزندان خود گرامی می‌دارند و به هیچ وجه تنبیه بدنی گل‌های بوستان باغ تعلیم و تربیت  را شایسته شأن والای معلمی نمی‌دانند و نادر اتفاقات رخ داده را خروج از دایره اخلاق معلمی می‌دانند.

در پایان به صراحت اعلام می‌شود که منظور از تنبیه،  مجموعه روش‌های باز دارنده به استثنای تنبیه بدنی  است  که در ماده 76 آیین نامه اجرایی مدارس به طور کامل تصریح و تشریح شده است و وزارت آموزش وپرورش همواره به همکاران محترم آموزشی و تربیتی توصیه نموده است که از موارد احصاء شده در ماده فوق الذکر برای راهنمایی و تربیت دانش آموزان استفاده نمایند.