به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرآنلاین : مجمع گفت و گوی آسیایی که رئیس جمهوری هفته گذشته با سفر به کشور تایلند در آن شرکت و سخنرانی کرد  در سال 2002 با طراحی و پیشنهاد تایلند و با دو شرط غیر سیاسی بودن و اینکه هر کشوری طرح یا پروژه ای را مطرح کرد خود مسئولیت اجرای آنرا به عهده گیرد، کار خود را آغاز کرد و هر ساله با تشکیل جلسات خود توانسته به سطحی از تاثیرگذاری و اهمیت برسد که در امروز 34 کشور عضو آن در تایلند، دومین مجمع خود را در سطح سران شکل دهند. اجلاس بعدی این مجمع در سال 2018 در ایران خواهد بود. در این رابطه با جواد منصوری سفیر پیشین چین گفت و گو کرده ایم که از نظر می گذرانید.

نظرتان را در مورد سفر آقای روحانی به کشورهای آسیایی جنوب شرقی و ازجمله حضور ایشان در مجمع گفتگوهای آسیایی بفرمایید. 
بعد از انقلاب اسلامی ایران، از جمله تغییراتی که در سیات خارجی ایران بوجود آمد یکی این بود که بایستی در سیاست خارجی، هم تنوع بوجود بیاید و هم اینکه کشورهای آسیایی به دلیل شرایطی که وجود داشت مناسب ترین گزینه برای روابط خارجی بودند و باید به آنها توجه بیشتری می شد لذا از همان زمان صحبت از نگاه به شرق در سیاست خارجی ایران مطرح شده است و به نسبت گذشته روابط ایران با کشورهای آسیا به تدریج بیشتر و گسترده تر شد و وزنه آسیایی ها در سیاست خارجی افزایش پیدا کرد. این موضوع یکی از مشخصه های سیاست خارجی ما بوده است که رفته رفته محسوس تر شد. همچنین در سالهای اخیر با توجه شرایط منطقه روابط با شرق برای ایران اهمیت بیشتری پیدا کرد. از طرف دیگر به دلیل تنشهایی که در روابط ایران و آمریکا و همچنین کشورهای اروپایی وجود داشته است و دو طرف به نوعی تمایل کمتری به همکاری ها و ارتباطات با یکدیگر نشان می دادند و شرایط ادامه همکاری ها محدود تر شد، ایران روابط با آسیایی ها و شرق آسیا را بیشتر در دستور کار خود قرار داد.
نکته دیگر اینکه در شرق آسیا کشورهایی هستند که رشد سریعی داشته اند و تحولات زیادی را پشت سر گذاشته اند که می تواند برای ایران تجربیات مفید و ارزشمندی باشد و در تعامل بیشتر از این تجربیات استفاده شود، لذا در شرق آسیا هم دولتهای منطقه به علت ویژگی های ایران، تمایل زیادی برای ارتباط با ایران نشان داده اند.
در گروه آ.سه.آن نیز کشورهای تایلند، مالزی و ویتنام در راستای روابط دوسویه، آمادگی بیشتری برای همکاری با ایران نسبت به گذشته نشان داده اند و ایران می تواند از مزایا و اهمیت این گروه در جهت تعامل بیشتر با کشورهای آن استفاده کند. لذا در سفر به آسیا این سه کشور برای همکاری های بیشتری با ایران مورد توجه قرار گرفتند.

حضور در مجمع گفت و گوی کشورهای آسیایی هم در این مسیر قابل تحلیل است؟
به نظر می رسد این مجمع می تواند در سالهای آینده تاثیر گذاری بیشتری در آسیا داشته باشد. البته جلسه مجمع گفت و گوی آسیایی که در هر سال در یک کشور برگزار می شود و امسال نیز در تایلند برگزار شد تایلند خود از بانیان و پیشنهاد دهندگان افتتاح این مجمع بوده است که شرکت در آن بخشی از برنامه های سفر آقای روحانی بود. شرکت در این مجمع در راستای افزایش تحرک ایران و حضور در این مجمع ارزیابی میشود. اگر ایران بتواند در سالهای آینده با گسترش روابط با شرق موفق عمل کند قطعا مزایای زیادی برای سیاست خارجی خود خواهد داشت، زیرا که تجربه این کشورها برای ایران مفید خواهد بود. از سوی دیگر هر مجمع و نشستی که بتواند گامی در راستای نزدیک شدن کشورها بهم و حل مشکلات منطقه ای و درونی کشورها موفق عمل کند، مجمعی قابل ستایش است و ایران می تواند با تاثیرگذاری در آن به اهداف خود برسد.

به نظرتان با کدام یک از کشورهای آسیایی می توانیم روابط عمیق تری داشته باشیم؟ شرایط به گونه ای است که ایران نمی تواند به هر حال با کشورهای غربی به تعریفی از روابط استراتژیک برسد، آیا در رابطه با کشورهای آسیایی و شرق این قاره، این موضوع میسر است؟
در سالهای گذشته تجربه نشان داده است که ایران با کشورهای چین و هند و بعضی از کشورهای عضو آ.سه.آن در روابط با ایران قطعا همکاری و هماهنگی خیلی بالاتری از اروپایی ها داشته اند اما باید این موضوع را در نظر گرفت که هر روابطی شرایط خاص خود را دارد و شاید ما نتوانیم بیش از این به گسترده شدن روابط بیندیشیم. به نظر می رسد که برای ایران بهتراست که روی روابط گسترده تر و عمیق تر از این در شرایط کنونی برنامه ای نداشته باشد و این موضوع قابل تفکر است که ایران نمی تواند روی بعضی از کشورها تکیه کند.

به نظرتان سیاست خارجی ایران به دنبال ارتباطات بلند مدت با کشورهای آسیایی است؟ در راستای این موضوع که از قرن 21 به عنوان قرن آسیا تعبیر می شود؟

البته این موضوع از دو دهه پیش مطرح شده است و قرائن هم نشان می دهد که در آینده کفه حجم تحرکات بین المللی هم در زمینه های سیاسی و هم اقتصادی به شرق و جنوب شرق آسیا منتقل می شود. از این رو بعضی از کارشناسان نظرشان این است که اقیانوس آرام در قرن بیست و یکم مرکز ثقل تحرکات آمریکا خواهد بود و در سیاست خارجی اروپا و آمریکا، اقیانوس اطلس و خلیج فارس تا حدودی اهمیت گذشته خود را از دست خواهند داد و به همین منظور آسیا طبیعتا تاثیر گذاری بیشتری خواهد داشت.

در سال 2018 مجمع گفت و گوی آسیایی در ایران برگزار خواهد شد، ایران چه برنامه ها و سیاست گذاریهایی را می تواند در جهت بهره وری بهتر از آن به عمل آورد؟

مهمترین بحث این است که ایران زمینه های همکاری مشترک و عملی را تدارک ببیند و مقدمات آن را به نحو احسن تهیه کند تا با برگزاری چنین مجمعی بتواند تحقق برنامه های مشترک را تضمین کند. به نظر می رسد با توجه به تحولات اخیر در غرب آسیا، کشورهای آسیایی دوست دارند و ترجیح می دهند که با همدیگر کار کنند و تعاملاتشان باهمدیگر افزایش یابد.