مجید تربت‌زاده /
ماجرا دقیقاً نقطه مقابل آن چیزی است که غرب و دموکراسی غربی سال‌های سال است دارند شعارش را می‌دهند، برایش فیلم می‌سازند، قصه می‌نویسند و ما ایرانی‌ها را بابتش محکوم می‌کنند. شما می‌توانید اسمش را حقوق بشر، آزادی‌های فردی، آزاداندیشی و... یا هر چیز دیگری بگذارید. مصداق همه این مفاهیم جهانی برای آمریکایی‌ها انگار تعریف دیگری دارد. مثلاً آن‌ها این را حق مسلم خودشان می‌دانند که علیه فرهنگ و حیثیت فلان ملت فیلم بسازند، کنفرانس برگزار کنند، مخالفان فلان حکومت و تروریست‌ها را در آن جمع کنند، میتینگ راه بیندازند و هزار اقدام دیگر. مردم و یا کشورهای دیگر اما اگر همایش و کنفرانسی راه انداختند و مثلاً درباره یک پدیده و مفهوم منفی رایج در سیاست‌های نظام سرمایه‌داری حرفی زدند، اقدامشان ضد بشری، مخالف آزاداندیشی و حتی ترویج تروریسم است!
اندیشمندان مستقل
سایت مؤسسه «افق نو» خودشان را این طور معرفی می‌کند: «مؤسسه بین‌المللی اندیشمندان و هنرمندان مستقل (افق نو) تحت مدیریتِ نادر طالب‌زاده، سازمانی مردم‌نهاد و غیر دولتی است که برای اولین بار پای چهره‌های شاخص و منتقد غربی را طی کنفرانس‌های بین‌المللی و نشست‌های علمی-تخصصی در تهران و همچنین جلسات پرسش و پاسخ در دانشگاه‌های سراسر کشور و مراکز تحقیقاتی به ایران باز کرد.
این چهرهای آمریکایی و اروپایی شامل شخصیت‌های علمی، سیاسی، رسانه‌ای، نظامی، امنیتی، هنرمندان و نویسندگانِ مطرح‌اند... از جمله این کنفرانس‌های بین‌المللی می‌توان به برگزاری پنج دوره افق نو و سینما و یک دوره با عنوان پیامبر و ادبیات جهانی اشاره کرد. افق نو همچنین با کمک تشکل‌های دانشجویی، سفر تعدادی از این چهره‌های مبارز به شهرها و شهرستان‌های هفتکل، اهواز، رامهرمز، فسا، کازرون، مرودشت، شیراز، تبریز، اصفهان، یزد، مشهد، ارومیه و… را برنامه‌ریزی کرده است... و نقش محوری، در ایجاد برقراری ارتباط مستقیم اساتید، متفکران ایرانی، خبرنگاران و مستندسازان با متفکران غربی داشته است».
ضدهولوکاست یعنی تروریست!
این‌هایی که گفتیم، تعریف «افق نو»یی‌ها از خودشان بود. آمریکایی‌ها اما نگاهشان به این مؤسسه و کنفرانس‌هایی که نخستین آن‌ها بهمن 1396 درقالب یک نشست هنری – علمی با شرکت فیلمسازان مستقل جهانی در ایران برگزار شد، نگاه دیگری است. البته شکی نیست که در عرصه جنگی نرمی که غرب و صهیونیسم، سال‌های سال است علیه کشورهای اسلامی راه انداخته‌اند، کنفرانس افق نو و مواردی از این دست، واکنش و دفاع مشروعی است که می‌شود آن را حق طبیعی هر ملت و کشوری دانست که مورد تهاجم فرهنگی قرار گرفته است. آمریکایی‌ها اما استفاده از هنر و ابزارهای هنری و علمی در جنگ نرم را لابد فقط حق خودشان می‌دانند و بقیه دنیا اگر دست به چنین کاری بزنند، لاجرم تروریست هستند!
درست با همین استدلال و همین اندازه از وقاحت است که بهمن سال پیش و در شرایطی که چند کنفرانس مختلف از سوی این مؤسسه با حضور هنرمندان و شخصیت‌های مخالف آمریکایی و غربی برگزار شده، وزارت خزانه‌داری آمریکا اعلام می‌کند مؤسسه افق نو و چند فرد مرتبط با آن از جمله «نادر طالب‌زاده» را در فهرست تحریم قرار داده است! خزانه‌داری آمریکا در بیانیه خود آورده بود، افق نو و چهار فرد مرتبط با آن به خاطر تلاش برای به‌کارگیری و جمع‌آوری اطلاعات از میهمانان خارجی حاضر در این کنفرانس در لیست تحریم قرار گرفته است... در این بیانیه همچنین تأکید شده بود، آمریکا سازمان افق نو را به خاطر حمایت از نیروی قدس سپاه پاسداران تحریم کرده است... خزانه‌داری آمریکا مدعی بود، عوامل کنفرانس افق نو در کنفرانس‌های خود احساسات ضد یهودی و انکار هولوکاست را ترویج می‌کنند.
حالا شما با توجه به بیانیه وزارت خزانه‌داری آمریکا، حدس بزنید چه رابطه‌ای میان امنیت ملی آمریکا و احساسات ضدیهودی و انکار هولوکاست وجود دارد.
بدترین ویژگی دولت آمریکا
بهانه مطلب امروز، حرف‌هایی که بالاتر زدیم نیست. همان‌طور که شاید بدانید، کمتر از 10 روز دیگر قراراست کنفرانس افق نو این بار در لبنان برگزار شود. آمریکایی‌ها از همان بهمن سال گذشته که بیانیه تحریم را صادر کردند و حتی پیش از آن شروع به سختگیری کرده و میهمانان و شرکت‌کنندگان در کنفرانس‌های مختلف افق نو را زیر فشار قرار دادند. خرداد ماه همین امسال هم که نادر طالب‌زاده» خبر از برگزاری کنفرانس بعدی در لبنان داد، بگیر و ببندها و تهدیدهای آمریکایی شدت گرفت. روز گذشته، پژوهشگر، نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی «سندرهیکس» که در دوره‌های قبلی این کنفرانس حاضر شده بود و امسال با تهدید اف بی آی مجبور شده قید رفتن به لبنان را بزند، افشاگری کرد که: «مأموران اف بی آی، همراه با کارآگاه‌های اداره پلیس نیویورک به خانه من آمدند. شخصاً انسان‌های خیلی خوبی بودند، اما نماینده سیاست‌های بدی در دولت آمریکا بودند که با حریم خصوصی در تضاد هستند... من می‌دانم که در این کنفرانس‌ها چه خبر است؛ در کنفرانس حمایت از فلسطین در تهران بودم، سال گذشته در مشهد در افق نو حضور داشتم. ماهیت این کنفرانس‌ها ایجاد روابط ب اساس دوستی، تبادل فرهنگی، شناخت افراد دیگر و همکاری میان افرادی است که به شدت به صلح و دیپلماسی بین‌المللی علاقه‌مند هستند... راستش را بخواهید اوایل در فکر این بودم که به کنفرانس در لبنان هم بیایم و درنهایت پس از آن دستگیر شوم، اما یک پسر نوزاد در خانه دارم و دارم تلاش می‌کنم پدر خوبی برای او باشم، بنابراین تصمیم گرفتم خانواده‌ام را در اولویت قرار بدهم. با این حال، به عقیده من رفتن به این کنفرانس یک اقدام در راستای مقاومت سیاسی مقابل ترامپ و بدترین ویژگی‌های دولت آمریکاست...».
20 سال حبس، یک میلیون دلار جریمه
پای جنگ نرم که وسط باشد، محال است نظام سرمایه‌داری و لابی‌های صهیونیستی اجازه بدهند حتی شهروندان خودشان پایشان را گلیم آزا اندیشی غربی درازتر کنند. «سندر هیکس» که فعلاَ قید حضور در کنفرانس افق نو را زده، اولین و آخرین آمریکایی و یا غربی تهدید شده نیست. گواهش نمونه‌هایی است که در ادامه می‌آوریم. «اسکات ریکارد» کارمند سابق نیروی هوایی آمریکا و آژانس امنیت ملی (NSA) این کشور یک ماه پیش گفت: «اف‌بی‌آی به‌طورمستقیم با من تماس گرفت، چون من به کنفرانس افق نو دعوت شده بودم. فکر می‌کنم از سال ۲۰۱۵ به بعد من هر سال به این کنفرانس دعوت شده‌ام. بهانه تماس اف‌بی‌آی با من تحریم‌های آمریکا علیه کنفرانس افق نو بود... دولت آمریکا دست‌اندرکاران آن را به ارتباط با تروریسم متهم کرده‌اند که ادعایی کاملاً بی‌اساس است... اگر معیار تروریسم، ارتباط یک سازمان با نیروهای نظامی یک کشور باشد، قطعاً می‌توان گفت تمام سازمان‌های آمریکایی هم سازمان‌های تروریستی هستند، چون در آمریکا بزرگ‌ترین کارفرما، دولت است و بخش بزرگی از مشاغل هم مرتبط با سازمان‌های نظامی است که عملاً نزدیک به یک تریلیون دلار فقط بودجه دارند، جدای از درآمد فروش تسلیحات و غیره... به من گفتند اگر در کنفرانس شرکت کنم پس از بازگشتم به آمریکا دستگیر و جریمه خواهم شد.
تعجب‌آور اینکه گفتند این جریمه می‌تواند تا یک میلیون دلار و حبس هم می‌تواند تا ۲۰ سال تعیین شود...». اسکات ریکارد در حرف‌هایش با توجه به سوابق برخورد آمریکایی‌ها، به همه میهمانان کنفرانس افق نو توصیه کرده بود که مراقب عملیات جاسوسی و تروریستی علیه خود باشند.
ماجرا ادامه دارد
«کن اوکیف» تفنگدار سابق نیروی دریایی آمریکا هم هست. او چند روز پیش به خبرنگاری که پرسیده بود با وجود تهدیدها و خطراتی که شما را تهدید می‌کند، چرا باز هم به کنفرانس افق نو می‌روید، پاسخ داد: «دلیلش خیلی ساده است. من فقط مقابل حق مسئول هستم. بنابراین اگر می‌خواهید من را حبس کنید، شکنجه بدهید، یا اصلاً بکشید... من همین هفت، هشت ماه پیش عملاً مُرده بودم. نه نبض داشتم و نه نفس؛ رنگم پریده بود و مثل گچ سفید شده بودم. برای دیدار با یک نفر درباره پروژه «شهروند جهانی» به تایلند رفته بودم، اما آنجا من را مسموم کردند...».
«مایکل جونز» هم در آمریکا نویسنده شناخته شده‌ای است. او پیش از این در کنفرانس افق نو شرکت و در آن سخنرانی هم کرده است. وی که کارشناس مسائل فرهنگی و جنگ روانی هم هست، هفته پیش در پاسخ به این پرسش که آیا در ایران و حین شرکت در کنفرانس افق نو کسی شما را زیر فشار گذاشت تا درباره مسائل خاصی علیه آمریکا صحبت کنید، گفت: «نه، ابداً. هرگز در این کنفرانس‌ها کسی من را زیر فشار نگذاشت که حتماً حرف خاصی را بزنم؛ حتی هیچ‌کس هم به من نگفت که مثلاً درباره فلان موضوع‌ها اجازه ندارم صحبت کنم. همه این اتفاقات (تحریم افق نو و نادر طالب‌زاده) پس از آن رخ داد که جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ شد. تصور من این است که این‌ها هم همه کار بولتون بوده‌اند...».
خلاصه اینکه آمریکایی‌ها با همه شعارهایی که داده و می‌دهند و با همه ابزار و امکاناتی که برای جنگ نرم و فرهنگی علیه ما به کار گرفته‌اند، چشم دیدن یک کنفرانس بین‌المللی فرهنگی را هم ندارند. بنابراین منتظر باشید تا پس از کنفرانسی که در بیروت برگزار می‌شود بازهم بگیر و ببندهایشان شروع شود.
