به گزارش قدس آنلاین، هر چند بدحجابی بسیاری از زنان و دختران با انگیزه مخالفت آنها با دین نیست و تنها نوعی بی توجهی و سهل انگاری است، ولی با دقت و تامل در این ناهنجاری اجتماعی در می یابیم که اخیرا عواملی سبب افزایش فوق العاده بدحجابی در سطح جامعه شده است که اگر آگاهی های کافی نسبت به این معضل اجتماعی و پیامدهای منفی ناشی ازآن به مردم داده نشود، بدون شک در آینده نزدیک با مشکلات بزرگتری روبرو خواهیم شد. بدون شک در عصر ما که بعضی آن را عصر برهنگی و آزادی جنسی نامیده اند و بی بندوباری زنان را جزیی از آزادی آنان می دانند، سخن گفتن از بدحجابی و پیامدهای آن برای برخی ناخوشایند و چه بسا مخالف تمدن و پیشرفت باشد! مفاسد بی شمار و مشکلات و گرفتاریهای اخلاقی روزافزون که از این آزادیهای بی قید و شرط به وجود آمده، سبب شده که تدریجا این مساله به عنوان یک معضل اساسی اجتماعی مطرح گردد؛ چرا که بی حجابی علت اصلی رواج فساد اخلاقی در جامعه است و فساد اخلاقی مهمترین عامل انحطاط و نابودی فرهنگ یک جامعه به شمار می آید. از این رو طی گفت و گویی با حجت الاسلام والمسلمین حسین الادری، کارشناس ارشد مرکز تخصصی شیعه شناسی حوزه علمیه قم و مسئول بخش پاسخ به شبهات پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت العظمی مکارم شیرازی به بررسی این موضوع پرداخته ایم که از نظرتان می گذرد:

به عنوان نخستین پرسش، حکم ایجاب حجاب در کدام آیه و در چه سالی نازل گردید و پیش از آن پوشش زنان چگونه بود؟

پیش از اسلام فرهنگ حجاب در جوامع مختلف بوده است. در ایران قبل از اسلام، «ملکه وشی» از حضور عریان در مقابل فرمانروایان خشایار شاه امتناع کرد و از مقامش عزل شد. در میان زنان اشراف دوره ساسانیان نیز حجاب رایج بوده است. این فرهنگ قبل از اسلام، متاثّر از آموزه های زرتشت می باشد. ادیان یهود و مسیحیّت هم بر حجاب تاکید کرده اند. البته تمایل فطری انسان یکی از عوامل رواج حجاب در طول تاریخ می باشد. در اسلام، خداوند در سه مرحله، به صورت تدریجی زمینه را برای وجوب حجاب و عفاف فراهم کرد: مرحله ابتدایی، در اواخر سال پنجم هجری با نزول آیات 32، 33 و 53 سوره احزاب بود که حجاب به معنای پرده نشینی بر همسران پیامبر (ص) واجب شد.  در مرحله دوّم با نزول آیه 59 سوره احزاب، به انداختن جلباب چیزی شبیه چادر امروزی، به همه زنان مسلمان توصیه شد. با این حال، هنوز در نحوه و کیفیّت پوشش بانوان کاستی هایی احساس می شد. طبق حدیثی از امام باقر (ع) نقل شده که زنان روسری را از پشت گوشها به دور سرشان می بستند و گریبانشان برهنه بود. لذا در مرحله سوّم، حرمت نگاه شهوت آلود، و وجوب رعایت پوشش کامل بر همه بانوان با نزول آیه 31 سوره نور ابلاغ شد.

آیا پس از وجوب حجاب، به این حکم عمل شد یا مقاومتی در برابر آن انجام گرفت؟ معمولا این سرپیچی از سوی چه کسانی رخ می داد؟

از امّ سلمه نقل شده که وقتی آیه شریفه «يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ» نازل شد، زنان انصار از خانه ها خارج شدند به گونه ای که گویا کلاغ های سیاه بر روی سرشان نشسته اند، بخاطر لباسهای مشکی رنگی که پوشیده بودند. می گوید: «خَرَجَ نِسَاءُ الْأَنْصَارِ كَأَنَّ عَلَى رُءُوسِهِنَّ الْغِرْبَانَ مِنْ الْأَكْسِيَةِ سَودٍ یَلبِسنها». بنابراین مخالفتی گزارش نشده است. چون حجاب امر رایجی بوده و اسلام تنها کیفیّت آن را تغییراتی داد.

آیا از سوی ائمه اطهار(ع) راهکارهایی برای ترویج حجاب و مقابله با بدحجابی بیان شده است؟ لطفا کمی در این باره توضیح دهید.

میزان و حدود توصیه اهل بیت (ع) به حجاب و مقابله با بد حجابی، وقتی روشن می شود که دایره و حوزه حجاب مشخّص گردد. با توجّه به آیات قرآن، کنترل نگاه، رعایت پوشش مناسب، نهی از تبرّج و حفظ حریم ها در حیطه فرهنگ حجاب و عفاف قرار دارند. اهل بیت(ع) نیز با توجّه به همین حیطه فرهنگی حجاب، مسلمانان را به رعایت حجاب اسلامی توصیه کرده و با بی حجابی مقابله می کردند. شده است که پیامبراکرم(ص) از اسماء در حالیکه پوشش نازکی بر تن داشت روی گرداند. پیامبر اسلام(ص) فرمود: هنگامى که زن به دوران بلوغ رسید بر او جایز نیست که جز روى خود موضع دیگرى را ظاهر سازد. گفته شده است که امیرالمومنین علی (ع) نیز اهل عراق را بخاطر عدم رعایت حریم ها مذمّت کرده است. چون زنانشان در بازار حضور می یافتند و در ازدحام و شلوغی جمعیّت به مردان بیگانه برخورد می کردند.  ایشان در نامه ای که به امام حسن (ع) فرستادند از ضرورت حجاب برای زنان سخن گفته فرمودند: فَإنَّ شِدَّةَ الحِجابِ أبقَی عَلَیهنّ؛ رعایت حجاب، بانوان را سالمتر و پاکتر نگاه خواهد داشت.

وظایف افراد در دوره کنونی برای مقابله با بدحجابی چیست؟

ما باید قبل از اینکه به فکر درمان بد حجابی باشیم، فکری در جهت پیشگیری از بدحجابی برداریم. از آموزه حجاب در کتب درسی صحبت شود. آموزش خیلی مهمّ هست. بسیاری از دختران و بانوان از اهمیّت حجاب و آثار مثبت حجاب چیزی نمی دانند. حتّی برخی نمی دانند در مورد وجوب حجاب آیاتی در قرآن هست. علاوه بر این، یکی از عوامل بد حجابی در جامعه، عدم اطلاع آقایان نسبت به حجاب است. عدّه ای تصوّر می کنند بحث حجاب یک مساله خصوصی و سلیقه ای هست؛ در حالیکه اینطور نیست. ما هرچه فرهنگ حجاب را در جامعه عمومی تر کنیم حجاب عمومی تر می شود. وظیفه ما هم این هست که اوّل از خانواده خودمان شروع کنیم. بهترین راه مبارزه با بدحجابی ترویج حجاب هست.

چرا بعضا شاهد عدم بازدهی طرحهای مسولین در جهت رفع این معضل می باشیم؟ شما چه راهکارهایی را پیشنهاد می کنید؟

برای پدیده بدحجابی باید نقاط ضعف طرحهای پیشین را در نظر بگیریم تا در طرحهای آینده تکرار نشوند. دغدغه هایی که در مورد حجاب در جامعه هست باید دوام داشته باشند. آهسته و همیشه پیش برویم. یعنی باید از افراط و تفریط دور باشیم. برنامه ریزی ها باید در این راستا دراز مدّت باشد. یک معضل فرهنگی را نمی توان ضربتی درست کرد. باید مردم را بسیج کرد. امر به معروف و نهی از منکر بسیار موثّر هست. امّا ظرائف کار باید رعایت شود. چه کسی؟ در چه زمانی؟ و چگونه امر و نهی کند؟ امر و نهی باید از درون خانواده ها شروع شود. توسّط افراد آگاه، موجّه و بزرگان خاندان؛ با رعایت ادب و احترام. انتظار هم نباید داشته باشیم بلافاصله جواب بدهد. گاهی باید به شخص فرصت تصمیم گیری بدهیم.