رویداد اول سفر اشرف غنی به هندوستان بود، واقعه‌ای که آن را می‌توان به عرصه سیاست خارجی افغانستان مرتبط دانست. رویداد دوم مراسم تجلیل سالروز پیروزی مجاهدان در افغانستان بود، روزی که در افغانستان با عنوان روز ملی هشت ثور(اردیبهشت) شناخته می‌شود.
اما با وجود تمایزظاهری موجود میان این دو رویداد؛ یکی در عرصه سیاست خارجی و دیگری در عرصه تاریخی وداخلی؛ فصل مشترکی میان آنها وجود داشت: هر دو یاد آور چالش بزرگ سیاسی پیش روی رئیس جمهور افغانستان بودند، چالشی به نام حفظ قواعد «توازن سیاسی».
با توجه به جغرافیای سیاسی و موقعیت منطقه‌ای و جهانی افغانستان، زمامداران کابل چه در گذشته و چه در زمان حال همواره سعی داشته‌اند تا در روابط سیاسی خود با کشورهای همسایه و قدرتهای بزرگ جهان تا حد ممکن توازن سیاسی را حفظ کنند.
در عرصه داخلی هم با توجه به تنوع قومی، مذهبی و سیاسی، بازهم حفظ توازن سیاسی و اجتماعی میان این جامعه متکثر و چند پاره برای زمامداران کابل امری اجتناب ناپذیر محسوب می‌شد. به اذعان بسیاری از کارشناسان وسیاستمداران در داخل وخارج افغانستان، «حامد کرزی»، رئیس جمهور پیشین این کشور در رعایت قواعد این توازن سیاسی در عرصه داخلی وخارجی عملکردی تقریباً موفق از خود نشان داد.
اما شرایط کنونی حکایت از آن دارد که جانشین کرزی، یعنی «اشرف غنی احمد زی» این توازن سیاسی را بر هم زده است. گرایش رئیس جمهور جدید افغانستان به سمت اسلام آباد و بر هم زدن توازن در روابط کابل با اسلام آباد و دهلی نو، مواضع جنجال برانگیز کابل در قبال تحولات یمن و به طور کلی جهت گیری یک سویه در راستای منافع برخی کشورهای خاص در افغانستان، گواه این است که یا رئیس جمهور در حفظ قواعد توازن سیاسی ناکام بوده و یا اینکه رعایت این قواعد را ضروری نمی‌داند.در عرصه داخلی نیز اشرف غنی با چالش مشابهی مواجه است، چرا که هم اکنون برخی اقوام و گروه‌های سیاسی وی را متهم به یک سو نگری و نادیده انگاشتن طیفهای خاصی از جامعه می‌کنند. در همین راستا نیروهای جهادی سابق هم اکنون به یکی از منتقدان جدی رئیس جمهور جدید تبدیل شده‌اند. آنان بر این اعتقادند که اشرف غنی با نادیده گرفتن نیروهای جهادی تلاش دارد تا آنها را از عرصه قدرت سیاسی در این کشور خارج کند؛ ادعایی که به نظر می‌رسد اثبات آن چندان دشوار نباشد. غیبت رئیس جمهور در روز ملی هشت ثور، آن هم به علت یک سفر از پیش برنامه ریزی شده به هند، خود می‌تواند به نوعی تأیید همین موضع باشد.در هر حال نه سفر دیرهنگام اشرف غنی به دهلی نو و نه سخنان او در مورد رابطه حکومت و مجاهدان در مراسم گرامیداشت هشت ثور(که البته مراسم در تاریخ دوازدهم ثور برگزار شد)، هیچ‌کدام نتوانسته پاسخگوی این چالش سیاسی باشد و نگرانی‌ها در داخل وخارج از افغانستان نسبت به این عملکرد و به زبانی گویا تر نسبت به این رویکرد رئیس جمهور جدید افغانستان همچنان پا برجا مانده است... .
نظر شما