به گزارش قدس آنلاین از یزد، در این نشست که به صورت پرسش و پاسخ برگزار شد، دانشجویان سؤالات خود را مطرح کردند. ندیمی در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه معماری علم است یا هنر؟ با تاکید بر اینکه معماری خالی از علم و قواعد نیست، گفت: این سوال در همه رشته‌های دانشگاهی مطرح می‌شود ولی درباره این که معماری علم است یا هنر باید گفت علم چیزی است که می خواهد بشناسد و توضیح دهد و هنر چیزی است که خلق می کند بنابراین باید گفت معماری تلفیقی از این دو است.

دکتر ندیمی در پاسخ به اینکه آموزش معماری ایرانی بهتر است در فضای سنتی باشد یا مدرن؟ گفت: من به این موضوع شهادت می‌دهم که  دانش‌آموختگان دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد از نظر شخصیتی به طرز معنی‌داری متفاوت‌تر از دانش‌اموختگان سایر دانشکده‌های معماری در کشور هستند و این در حالی است که حتی استادان آنان هم با برخی دانشکده‌های معماری مشترک هستند. بنابراین این موضوع مرهون فضایی است که در آن تحصیل  کرده‌اند علاوه بر این برخی از صاحب‌نظران در حوزه هنر و معماری جهان نیز معتقدند که آموزش معماری باید در فضاهای با ارزش سنتی انجام شود.

وی در پاسخ به اینکه آیا استادان هنر باید دانشجوی هنر را در آموزش آزاد بگذارند، گفت: هیچ هنری در این جهان بدون قاعده نیست چرا که خداوند که هنرمندانه جهان را خلق کرده است برای هر ذره آن قانونی لحاظ کرده و آموزش هنر و معماری خالی از قاعده نیست بنابراین باید قواعدی را آموخت ضمن اینکه من معتقدم در کنار آن نباید آزادی را از دانشجوی هنر بگیریم به گونه‌ای که نتواند ذوق خود را پرورش دهد.

ندیمی تاکید کرد: آموزش معماری در هر استانی باید بومی شود و این موضوع در دستور کار وزارت علوم هم در ابتدا قرار داشت هر چند در حال حاضر با ضوابط کمی حاکم بر آموزش عالی، دیگر اجرا نمی‌شود. ولی این شرط در خارج از کشور انجام می‌شود به طور مثال در کشور هلند با محدودیت زمین مهندسان به گونه‌ای آموزش می‌بینند که بتوانند این مشکل را حل کنند و حتی رشته‌هایی مرتبط با این نیاز ایجاد کرده‌اند.

وی با بیان اینکه معماری بومی مانع از بین‌المللی بودن نیست، گفت: یک دانش‌آموخته معماری باید در وحله اول بتواند علم خود را در داخل کشور به کار ببرد نه اینکه با یادگیری معماری غربی و صرف منابع داخل کشور برای تحصیل، پس از دانش‌اموختگی به خارج سفر کند و حاصل آموزش خود را برای نیازهای سایر کشورها به کار ببرد و در داخل چندان کاربردی نداشته باشد.