* حفظ زنجیره کارهای پژوهشی
ابتدا به سراغ معاون آموزش متوسطه وزیر می‌رویم و نظرش را درباره این جشنواره جویا می‌شویم. علی زرافشان به خبرنگار ما می‌گوید: امسال توانستیم دومین مرحله این جشنواره را در سطح ملی برگزار کنیم. این جشنواره مخصوص دانش‌آموزان دوره اول متوسطه است، چون لازم است زنجیره کارهای پژوهشی در تمامی مقاطع ادامه داشته باشد و در طول دوران تحصیل بتوانیم از دانش‌آموزان برتر حمایت کنیم.
وی می‌افزاید: جریان سازی عمومی جزیی از برنامه‌های ماست، ولی هدف ما تحمیل این جشنواره‌ها به معلمان و دانش‌آموزان نیست. بودجه هزینه شده برای این جشنواره حدود 500 میلیون تومان بوده که سال آینده این بودجه افزایش خواهد داشت و قسمتی از هزینه‌های این جشنواره به کمک نهاد‌های دیگر تأمین شده است.
عظیم محبی مدیرکل دوره اول متوسطه وزارت آموزش و پرورش نیز می‌گوید: ما محتوای درس‌ها را آموزش می‌دهیم و همان را می‌سنجیم و در واقع میزان عملکرد دانش‌آموزان را نمی‌سنجیم، بنابراین در حال اصلاح شیوه‌های ارزشیابی هستیم و این کار رسانه‌هاست که به ما پیشنهاد دهند تا این گونه جشنواره‌ها را با کیفیت مطلوب‌تری برگزار کنیم. وی می‌افزاید: در سال آینده ویژه‌نامه‌ای همراه با زندگی نامه این دانشمند بزرگ و شهیر در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌دهیم تا دانش آموزان با شخصیت این دانشمند و فیلسوف شهیر نیز آشنا شوند.
* انتقاد از بازارچه کارآفرینی
نکته جالب، برگزاری بازارچه کارآفرینی در حاشیه این جشنواره بود که اعتراض زیادی از سوی مربیان و دانش‌آموزان در پی داشت؛ از جمله وجود محصولات ساخت کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنعتی که در این بازارچه به چشم می‌خورد و در یکی از غرفه‌ها ماهی عرضه می‌شد! وقتی از مسؤول غرفه پرسیدیم این کار چه ربطی به کارآفرینی دانش آموزی دارد، گفت: فرزند من دانش‌آموز متوسطه است.
یکی دیگر از مسؤولان غرفه‌های کارآفرینی که شاهد این گفت‌و‌گو بود، با دعوت خبرنگار ما به غرفه خودشان، گفت: اگر این طور باشد، پس باید شرکت‌های خودروسازی هم اینجا حضور می‌داشتند، زیرا صاحبان این کارخانه‌ها نیز فرزند دبیرستانی دارند! وقتی ما می‌گوییم کارآفرینی، یعنی شرایط را به گونه‌ای مهیا کنیم که خود دانش‌آموز بتواند فعالیتی را انجام دهد و کالایی تولید یا محصولی را فرآوری کند و به مرحله عرضه برساند و خودش بیاید اینجا بایستد و تجربه کسب کند و محصولش را به فروش برساند تا در آینده زمینه کارکردن برایش مهیا شود و از کارکردن ترس نداشته باشد و به دنبال آن در رشته‌ای که علاقه دارد، تحصیل کند.
* بی‌مهری به دست سازه‌ها
مهدی مهدوی کارشناس آموزش متوسط، شهرستان تایباد است. او می‌گوید: تمام کارهای موجود در غرفه ما ساخت خود دانش‌آموزان است و خودشان در حال فروش دست ساخته‌هایشان هستند و حتی تزیین غرفه را نیز خودشان انجام داده‌اند.
محمدرضا عیدی هم دانش‌آموز خلاق تایبادی است که در پایه نهم تحصیل می‌کند و می‌گوید با کمترین ابزار و امکانات و با حداقل هزینه، توانسته‌ام یک کار ابتکاری و جدید بسازم که به این جشنواره راه یافته، ولی متأسفانه در بسیاری از غرفه‌ها محصولات کارخانه‌ای به چشم می‌خورد و داوران نیز به این امر توجه ندارند. وقتی من در یک شهرستان دورافتاده با تفکر و ذهن خودم این خلاقیت را به وجود آوردم، آن‌ها کار من را با کسی که برای تکمیل دست ساخته اش 12 میلیون تومان هزینه کرده و کاملاً مشخص است که تولید خودش نیست، مقایسه می‌کنند و روشن است که حق ما در نظر گرفته نمی‌شود.
علی شعبانی هم از شهرستان باخرز با لباس زیبای محلی در این جشنواره شرکت کرده است . او خیلی خوب نقشه خوانی می‌کند و از گره فارسی برای بافتن فرش دست بافت خود بهره می‌برد. علیِ کلاس هشتمی، طرح خطیبی را همراه با 65 رنگ برای قالیچه‌اش در نظر گرفته است. او فرش بافتن را از مادرش یاد گرفته است و از مسؤولان و داوران انتظار دارد به تولیدات دانش‌آموزی توجه ویژه داشته باشند، نه به زرق و برق و قیمت دست سازه‌ها.
جواد خداوردی، مدیر نمایشگاه کارآفرینی هم می‌گوید: ما به مناطق اعلام کرده‌ایم که فقط دست سازه‌های دانش‌آموزی را برای ارایه به این نمایشگاه بیاورند، ولی محصولات دیگری هم به غیر از کار دست در غرفه‌ها به چشم می‌خورد.
به سراغ مهدی صادقی، ناظر تخصصی فعالیت‌های آزمایشگاهی دبیرخانه کشوری جشنواره نوجوان خوارزمی می‌رویم. او از آمار 64 نفری دانش‌آموزان برتر کشور در مسابقات آزمایشگاهی خبر می‌دهد و در مورد شرایط استاندارد گرمایش و سرمایش آزمایشگاه می‌گوید: ما نباید در آزمایشگاه‌ها از کولرهای آبی و بخاری استفاده کنیم، این در حالی است که در این محیط بسته و کاملاً شرجی یک کولر آبی، درست در یک متری میز آزمایش قرار دارد و سه پنکه در حال کار کردن است.
* اعتراض دانش‌آموزان
در سالن ورودی اختتامیه، میکائیل حمیدی که از خراسان شمالی در جشنواره شرکت کرده، مشغول اعتراض به ناظران جشنواره است. او می‌گوید: من دو سال برای ارایه پروژه‌ام وقت گذاشته‌ام و نزدیک به دو میلیون تومان فقط برای انجام یک تست هزینه کرده‌ام و در جشنواره صنعتی سازی تهران در دانشگاه امیرکبیر هم شرکت کردم و یک تندیس هم از امارات دریافت کردم و از لحاظ علمی طرح من و همکلاسی‌ام تأییدیه دارد ولی در این جشنواره داوری منصفانه نبود. همان طور که بچه‌های رشته دست سازه‌ها با داوران مشکل داشتند و متأسفانه کار از نظر نرم افزاری مورد ارزیابی داوران قرار نمی‌گیرد و داوران فقط به سخت افزار توجه دارند.
خانم عبدالله زاده، ناظر تخصصی بخش پژوهش جشنواره هم به خبرنگار ما می‌گوید: کار ارایه شده از طرف میکائیل و دوستش خوب است، اما در مرحله نوشتاری ضعف دارد که باید ناظر کار این دانش‌آموزان در استان خودشان آموزش‌های لازم را برای ارایه پژوهش به صورت کتبی به دانش‌آموزان می‌داده است.
لازم به توضیح است که گزارشگر ما در مرحله استانی و کشوری این جشنواره حضور داشته و برای تهیه این گزارش با 50 نفر از شرکت‌کنندگان مصاحبه انجام داده است که از این تعداد، تنها یک مربی و دو دانش‌آموز، دانشمند، فیلسوف و ریاضی‌دان شهیر ایرانی یعنی ابوجعفر محمدبن موسی خوارزمی را آن هم بیشتر در حوزه ریاضی می‌شناختند و حتی مربیان و داوران محترمی که این جشنواره را برگزار کردند شناختی دقیقی از خوارزمی نداشتند! این در حالی است که زندگی نامه این دانشمند شهیر در پایه ششم ابتدایی نوشته شده و مشخص است که آموزش‌های داده شده به دانش‌آموزان تعمیق نیافته است.
نظر شما