این اولین مطالعه ای است که گروه بزرگی از زنان را برای ارزیابی بهداشت روانی آنها در عرض ده سال بعد از درمان ناموفق باروری بررسی کرده است.

در این مطالعه محققان هفت هزار زن را که فاصله زمانی میان سال های 1995 و 2000 تحت درمان های ناباروری در بیمارستان های هلند قرار گرفته بودند، بررسی کردند.

محققان به این زنان 11 تا 17 سال بعد از انجام درمان های ناباروری پرسش نامه هایی را دادند.

شش درصد از این زنان در زمان پاسخ دادن به این پرسشنامه ها هنوز می خواستند که بچه دار شوند.

بر اساس این مطالعه که در مجله Human Reproduction منتشر شد، این خواسته با یک افزایش 2.8 درصدی در خطر ابتلا به مشکلات بهداشت روانی ارتباط داشت.

دکتر «سوفیا کامیرو» از دانشگاه کاردیف که ریاست این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: مشخص شده است افرادی که تحت درمان ناباروری قرار می گیرند و بچه دار نمی شوند مشکلات بهداشت روانی آنها بدتر است  از افرادی  که بعد از انجام این درمان ها بارور می شوند.

وی افزود: زنانی که بعد از انجام درمان های ناباروری بچه دار نمی شوند اما بازهم آرزوی داشتن بچه دارند نسبت به زنانی که از این آرزوی خود صرفه نظر می کنند 2.8 برابر بیشتر احتمال دارد که به مشکلات جدی بهداشت روانی مبتلا شوند.

همچنین بر اساس این مطالعه زنانی که بعد از درمان های ناباروری بچه دار می شوند اما بازهم آرزوی داشتن بچه دارند خطر ابتلا به مشکلات بهداشت روانی در آنها 1.5 برابر بیشتر از سایرین است.