عملی که موجب استحکام روابط والدین و فرزندان می شود!

قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: فرزندانتان را زياد ببوسيد، زيرا به واسطه هر بوسه اى درجه شما در بهشت بالا مى رود.

از جمله مسائلى كه در مورد تعليم و تربيت اسلامى مطرح است مسئله محبت و نقطه مقابل آن خشونت است. البته نقطه مقابل محبت معمولا بغض است، ولى اثر محبت احسان و نرمى است و نقطه و اثر بغض قهرا خشونت است و سخت گيرى .
انسان تشنه محبت مى باشد، محبت حياتبخش دلهاست. هر كسى نفس ‍ خودش را دوست دارد و دلش مى خواهد محبوب ديگران باشد، احساس ‍ محبوبيت دل را شادمان مى گرداند چنانچه معصومه حيدرى می نویسد: كسى كه بداند محبوب كسى نيست خودش را در اين جهان پر آشوب تنها و بى كس مى شمارد، بدين جهت، هميشه پژمرده و افسرده خواهد بود. انسان با احساس محبوبيت مى تواند آرام و راحت به رشد و نمو خويش ادامه دهد و در صفات عالى انسانيت تكامل يابد. محبت ريشه اخلاق نيك است. در پرتو محبت مى توان احساسات و عواطف را به خوبى پرورش داد و از او انسانى شايسته ساخت .
اما كسى كه در محيط سرد و بى عاطفه پرورش يافته و از پدر و مادر مهر و محبت نديده يك انسان راضى و طبيعى نخواهد بود. كسى كه طعم محبت را نچشيده چگونه مى تواند آن را نثار ديگران سازد. از يك چنين انسان محرومى نمى توان توقع بشر دوستى داشت .
دين مقدس اسلامى كه به مسائل تربيتى كاملا عنايت داشته و در مورد محبت سفارشهاى فراوانى به عمل آورده كه در كتابهاى حديث موجود است، چنانچه امام صادق (عليه السلام) فرموده اند:خدا بنده اش را به واسطه شدت محبتى كه نسبت به فرزندش دارد مورد رحمت قرار خواهد داد.
همچنین خداوند بزرگ به حضرت موسى (عليه السلام) فرمود: محبت به کودکان بهترين اعمال است، زيرا آفرينش آنها بر خداپرستى و توحيد است، اگر در كودكى بميرد داخل بهشت مى شوند.
علاوع بر این پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) بیان داشته اند:
كسى كه به كودكان مهربانى و به بزرگسالان احترام نكند از ما نيست ، و نیز حضرت على (عليه السلام) به هنگام وصيت فرمودند: با كودكان مهربانى كن و بزرگان را احترام بگذار و در جایی دیگر پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند: فرزندانتان را زياد ببوسيد، زيرا به واسطه هر بوسه اى درجه شما در بهشت بالا مى رود.

بی شک اگر محبت در خانه نسبت به فرزندان نباشد آن خانواده از هم پاشيده مى شود و خانه اى كه در آن محبت نباشد زندگى حقيقى در آن نيست بلكه مردگى است، مرگ تدريجى است آن هم توام با شكنجه ، لذا از الطاف پروردگار عالم اين است كه وقتى تشكيل خانواده شد محبت طبيعى را عنايت مى كند رحمت و دلسوزى طبيعى را عنايت مى كند. اما در این بین چند عامل موجب از بین رفتن محبت بویژه نسبت به فرزندان می گردد.

تند خوئى
اولین چيزى كه محبت را از خانه بيرون مى برد و شيشه محبت را مى شكند تند خوئى است . اختلاف ، تندى ، پرخاشگرى شيشه محبت را زود مى شكند.
فحاشی
اگر يكى از والدين به فرزند خود فحش دهد ولو تقصيرى داشته باشد خدا از او قهر مى كند، حضرت زهرا (عليهاالسلام) و پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) و ائمه طاهرين از او قهر مى كنند و از طرفى اين فحش به صورت بدى مجسم مى شود و رفيق او در عالم برزخ است و در قيامت رسوا است ، رفيق انسان است در قبر و مونس انسان است در برزخ و محشر.
زخم زبان
ديگر زخم زبان است كه شيشه محبت را مى شكند و گناهش به اندازه اى بزرگ است كه امام صادق (عليه السلام) مى فرمايند: پروردگار عالم فرموده است :
هر كه به يكى از دوستان من اهانت كند به تحقيق به جنگ با من كمين كرده است .اگر كسى به ولى من توهين كند مثل اين است كه با خدا جنگ كرده است و پروردگار عالم فرموده است كه هر كس با من بجنگد با او مى جنگم و معلوم است كه خدا با كسى بجنگد دنيا و آخرتش به كجا مى رسد.
خودپسندى
از ديگر اموری كه محبت را از بين مى برد منيت و خودپسندى است. خودپسندى، تكبر، خود محورى به اندازه اى خطرناك است كه قرآن شريف مى فرمايد: اگر كسى خودپسند باشد، اگر كسى العياذبالله خودمحور و متكبر باشد افعال و صفات رذيله اش در هويت و ذات او اثر مى گذارد و يك آدم خودپسند و سركشى مى شود و به اندازه اى سركش مى شود كه در روز قيامت در مقابل خدا هم خودپسندى مى كند. خودپسندى شاخه هاى بدى دارد كه هر شاخه اى ميوه اى تلخ دارد كه از جمله آنها اين است كه محبت را از دل ديگران مى برد.