به گزارش قدس انلاین هشدارهای خشکسالی همچنان ادامه داردوهواشناسی اعلام کرده که تا آبان ماه فقط یک تا دو بار بارندگی خواهیم داشت و دراین وضعیت مرکز ملی تحقیقات و مطالعات باروری ابرها که در استان یزد مستقر است عنوان کرده که چاره‌ای جز باروری ابرها نمانده است.

رئیس این مرکز عنوان‌کرده برنامه‌ای 10 ساله برای 12 استان کشور دارد.  این گفته محمدمهدی جوادیان‌زاده البته ممکن است در این شرایط گزینه قابل تأملی باشد، اما بارور‌سازی ابرها چه در گذشته و چه هم‌اکنون، منتقدان زیادی از جمله معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست  دارد که معتقدند نباید به هیچ عنوان از دستگاه‌های بارور کننده ابر استفاده کرد، چرا که بارورسازی ابرها علاوه بر تأثیری که روی زمین لرزه دارد، فقط در مناطق مساعد با هزینه بالا جواب می‌دهد  و در مناطقی که آلودگی هوا بالاست یا در مناطق خشک، ممکن است حتی ابرها را برای همیشه عقیم کند. 

* ارتقای کیفیت آبیاری بجای بارورسازی

محمد درویش، فعال محیط زیست به عنوان یکی از منتقدان اصلی طرح باروری ابرها با اشاره به موضع مخالف سازمان حفاظت محیط زیست درباره بارورسازی ابرها می‌گوید:این سازمان به علل زیادی مخالف اجرای این طرح است و معصومه ابتکار، معاون رئیس جمهوری هم مواضع خود را در این زمینه صریح اعلام کرده است. وقتی 65 میلیارد متر مکعب آب در بخش کشاورزی به هدر می‌رود و راندمان آبیاری در بهترین شرایط در بخش کشاورزی 35 درصد است، آیا منطقی است که به جای ارتقای کیفیت آبیاری در بخش کشاورزی به سراغ باروری ابرها برویم؟ حرف ما این است که راه‌هایی به مراتب کم هزینه‌تر و علمی‌تر برای تأمین آب شرب مردم وجود دارد که باید به سراغ آن‌ها برویم.

وی با تأکید بر اینکه هم‌اکنون ضایعات در بخش کشاورزی 3 تا 4 برابر حد مجاز است که باید فکری برای آن کرد، ادامه می‌دهد: طرح‌های انتقال آب، سد‌سازی و باروری ابرها هم هزینه بر و هم خسارت بار است و باروری ابرها ممکن است در منطقه دیگری جواب دهد و حتی موجب سیل درآن منطقه شود.

درویش با اشاره به میثاق نامه‌ای که 3 سال پیش در سازمان ملل متحد به امضای کشورهای عضو رسیده است، می‌گوید:کشورهای عضو تعهد داده‌اند که اگر قرار است روش یا فناوری در حوزه اقلیم انجام شود، حتماً با مراجع ذی صلاح در سازمان ملل تبادل نظر شود تا چالش‌های جدی در این زمینه بوجود نیاید. وی در پاسخ به حساسیت‌هایی که در این زمنیه در سرتاسر دنیا وجود دارد، می‌گوید:حجم آب موجود در اتمسفر ثابت است و اگر ما بخواهیم به روش‌های مصنوعی در یک منطقه باران بیشتری رخ دهد، به این معناست که در جایی دیگر خشکسالی مصنوعی و شدیدتری ایجاد شود و این دور از مشی و اخلاق محیط زیستی است.

*پاسخ به ادعای بارش در کشورهای همسایه با بارورسازی ابرهای تهران

رییس موسسه تحقیقات آب با بیان این موضوع، ادعای بارش در کشورهای همسایه ازطریق بارورسازی ابرها در تهران را غیرممکن و غیرعلمی خواند.

مرتضی افتخاری درباره‌ برخی شایعه‌ها مبنی‌بر بارانی‌شدن افغانستان ازطریق ابرهای بارورشده در استان‌هایی مانند تهران، گفت: از نظر علمی این امکان وجود ندارد که ابری که در تهران بارور شده است، باران خود را در شهری نظیر کابل با فاصله بیش از ١٥٠٠ کیلومتر تخلیه کند.

وی با اشاره به شرایط بارورسازی ابرها در ایران، ادامه داد: باروری ابرها در ایران ازطریق تزریق هوایی یدیدنقره به ابرها صورت می‌گیرد که با توجه به عمر ابر، حداکثر دو ساعت می‌تواند دوام داشته باشد؛ بنابراین برای این‌که یک ابر فاصله تهران تا کابل را در طول مدت عمر خود (حداکثر دو ساعت) طی کند، لازم است با سرعت یک‌هزار کیلومتر در ساعت حرکت کند و این امر باتوجه به این‌که حداکثر سرعت طوفان‌های جهان مانند کاترینا و سندی، 240 کیلومتر در ساعت است، کاملاً غیرممکن خواهد بود.

رییس موسسه تحقیقات آب با اشاره به سابقه بارورسازی ابرهای استان تهران، اظهار داشت: وزارت نیرو تنها در سال 89 به باروری ابرهای این استان اقدام کرده که در این سال هیچ باران سیل‌آسایی در کشورهای همسایه ثبت نشده‌ است.

وی با گلایه از برخی اخبار منتشرشده، گفت: رسانه‌ها باید پیش از پخش اخبار، کارشناسی بیشتری روی مطالب انجام دهند تا از این طریق، اذهان عمومی را با اطلاعات درست و علمی پرورش دهند.

افتخاری ادامه داد: انتشار این‌گونه اخبار و انتساب آن به حوادثی که در کشورهای همسایه رخ می‌دهد نظیر ایجاد ارتباط نادرست میان باروری ابرها در تهران و بارش‌های سیل‌آسا در شهر کابل افغانستان، ممکن است مبنای ادعاهای نادرست این کشورها و مشکلاتی در عرصه دیپلماسی شود.

وی در ادامه با اشاره به آثار زیست‌محیطی بارورسازی ابرها، گفت: میزان یدیدنقره تزریق‌شده به ابرها بسیار کم است به‌گونه‌ای که براساس گزارش‌های جهانی علمی و متقن موجود، میزان این ماده در آب حاصل از اجرای عملیات‌ باروری ابرها در کل جهان، شش برابر کمتر از میزان مجاز است و این نکته نشان می‌دهد که بارورسازی ابرها هیچ آثار زیست‌محیطی مخربی را به‌دنبال ندارد؛ همچنین استحصال آب ازطریق باروری ابرها، به‌طور کامل توجیه اقتصادی دارد، به‌گونه‌ای که هر ریال هزینه برای اجرای این عملیات 25 برابر بازگشت هزینه را در پی خواهد داشت.