علی مطهری ساعاتی بعد از انتشار نامه‌اش به آیت‌الله جنتی در گفت‌وگویی کوتاه با روزنامه «اعتماد» درباره روند این نامه‌نگاری‌ها توضیحاتی ارائه کرد. از جمله اینکه او معتقد است در این کار تنها نیست.
پرسش- اخیراً جنابعالی چند نامه شبیه نامه‌ای که به آقای جنتی نوشته‌اید را خطاب به افراد و مقامات مختلف منتشر کرده‌اید. تا حالا آیا این روش نامه‌نگاری که در پیش گرفته‌اید توانسته جوابگوی برخی نگرانی‌های شما باشد و به نتیجه برسد یا خیر؟
ما وظیفه خودمان را انجام می‌دهیم و قطعاً این‌گونه اقدامات تأثیر دارد و اگر این اقدامات نبود، الان وضعیت به شکل بدتری بود. مجموع این روشنگری‌ها می‌تواند منجر به ایجاد شرایط جدید شود.
پرسش- منظورتان اقدامات خودتان است یا اینکه به جز شما، افراد دیگری هم اقداماتی در این زمینه داشته‌اند؟
منظورم این‌گونه اقدامات از جانب هر کسی است. یعنی هر کسی که حرف حق را به زبان می‌آورد بالاخره بدون اثر نیست.
پرسش- فکر می‌کنید تأثیر این دست اقدامات در چه حوزه‌ای است؟ بیشتر در حوزه چهره‌های ارشد سیاسی یا اینکه در حوزه عمومی جامعه؟ آیا اصلاً تأثیر حوزه اجتماعی آن هم مدنظر شما بوده است؟
در هر دو حوزه مؤثر بوده است، هم در مسئولان و هم در مردم و افکار عمومی، چون ما داریم با منطق و استدلال و با فطرت مردم حرف می‌زنیم و طبعاً روی همه اثرگذار است. کمترین اثر آن در طول چند سال اخیر این بوده است که سخت‌گیری‌ها در بعضی حوزه‌ها کمتر شده است.
پرسش- یعنی فکر می‌کنید اگر این دست اقدامات نبود، شرایط در حوزه‌هایی که حضرتعالی به آن حساسیت نشان داده‌اید سخت‌تر می‌شد؟
بله قطعاً بدتر می‌شد و قانون راحت‌تر زیر پا گذاشته می‌شد.
پرسش- تا حالا جوابی، چه به شکل علنی و چه خصوصی از این نامه‌نگاری‌ها دریافت کرده‌اید؟
عمومی که جواب داده‌اند. خود آقای روحانی در نطق تلویزیونی‌شان به این مسأله واکنش نشان دادند. سخنان آقای جنتی هم در برنامه شناسنامه در پاسخ به همین نامه بنده به آقای رئیس‌جمهور بود و سخنان آقای سیداحمد خاتمی در نماز جمعه هم همین‌طور. همه اینها نشانه اثرگذاری است.
پرسش- چقدر امیدوار هستید که در آینده این دست اقدامات و نامه‌نگاری‌ها را ادامه دهید و آیا این کار را خواهید کرد یا خیر؟
بله. این وظیفه من و همه است که در مقابل بی‌عدالتی‌ها بایستند و از حق دفاع کنند. دیگران هم وظیفه دارند؛ علما و دانشگاهیان هم وظیفه دارند. فضای بسته مجوز نمی شود که دیگران اقدام و صحبتی نکنند. ما به هر حال وظیفه خود را انجام می‌دهیم و به قول امام (ره) مأمور به نتیجه نیستیم، هرچند امیدوار هستیم که این اقدامات نتیجه بخش باشد. ما مصلحت نظام و انقلاب را می‌خواهیم، برخی کسانی هم که این تندروی ها را می کنند انقلاب و نظام را دوست دارند اما دوست نادان انقلاب هستند که به آن ضربه می‌زنند. ما از فرد یا گروه خاصی جانبداری نمی‌کنیم، صرفا خواهان رعایت انصاف و اجرای عدالت هستیم.
پرسش- در این میدانی که وارد شده‌اید احساس تنهایی نمی‌کنید؟
نه. من هیچ تنها نیستم. چون هم مردم به صورت علنی و هم مسئولان کشوری و لشکری بطور خصوصی می‌آیند و از این حرکت‌ها حمایت می‌کنند. مسئولان می‌گویند ما همه حرف‌های شما را قبول داریم اما جرأت نمی‌کنیم بگوییم، البته باید جرأت داشته باشند. انتظار این است که بقیه هم به وظیفه خود عمل کنند تا به نتیجه برسد و تفرقه‌ها و کدورت‌ها از بین برود.
به گزارش ایسنا، اعتماد همچنین نوشت: صادق زیباکلام از جمله افرادی است که هر وقت احساس می‌کند مسأله‌ای در جامعه به مقدمه مباحث بین مقامات سیاسی مبدل شده است، دست به نامه‌نگاری می‌زند. شیوه‌ای که شاید وی تنها شخصی نباشد که از آن استفاده می‌کند اما او را در صدر لیست نگارنده‌ها قرار داده است. گفت‌وگوی کوتاه «اعتماد» با وی در ادامه می‌آید:
پرسش- فلسفه نامه‌نگاری‌هایی که بین مسئولان سیاسی کشور صورت می‌گیرد، چیست؟
فلسفه این نامه‌نگاری‌ها در حقیقت به این موضوع برمی‌گردد که ما در شرایطی هستیم که آزادی مطبوعات در جامعه کنترل شده است. بطور مثال نامه اخیری که من به آقای مطهری بطور سرگشاده نوشتم هیچ روزنامه‌ای حاضر نبود آن را در قالب یک یادداشت به انتشار برساند. اما بعد که این نوشته در سایت‌ها منعکس شد امروز اکثر روزنامه‌ها به آن اشاره کرده و بخش‌هایی از آن را منتشر کردند. اما من ترجیح می‌دادم آنچه را خطاب به مطهری نوشته‌ام در قالب یک یادداشت در بیاورم. من ترجیح می‌دادم این نامه سرگشاده‌ای که خطاب به حسن روحانی نوشته‌ام را در قالب سرمقاله یک روزنامه اصلاح‌طلب می‌نوشتم. یا وقتی نامه سرگشاده‌ای را در خصوص بودجه نهادهای فرهنگی نوشته‌ام، ترجیح می‌دادم این را بطور یادداشتی در روزنامه بنویسم. من دکتر مطهری و دیگران را که نامه سرگشاده می‌نویسند نمی‌دانم اما شخص من که این نامه‌ها را می‌نویسم از روی لاعلاجی است.
پرسش- فکر می‌کنید با این نامه‌نگاری‌ها می‌توان جواب مثبتی گرفت؟
صددرصد. هیچ تردیدی به خود راه ندهید. چند ساعت بعد از انتشار این نامه در یکی از سایت‌ها و به تبع آن سایت‌های دیگر شاهد پیام‌های مردمی بسیاری بوده‌ایم که حاکی از این بوده که خیلی مورد توجه قرار می‌گیرد. بنابراین نمی‌توان گفت بازخورد ندارد. اتفاقاً دارد، چون در سطح جامعه با اقبال عمومی مواجه می‌شود.
پرسش- پس هدف از نوشتن نامه را می‌توان صرفاً برای تنویر افکار عمومی دانست؟
قطعاً. این امر با سه خطی که در انتهای نامه‌ای که به علی مطهری نوشته‌ام نیز مشهود است. وقتی در آن بیان می‌کنم که جناب آقای مطهری آیا رسالت نبی اکرم(ص) به جز ابلاغ دعوت و باور به خدای نادیده، این هم بود که مردم را به زور به بهشت ببرد؟ بنا نیست که علی مطهری با خواندن آن سه خط موضوع را تبیین کند و امضای خود را از پای طرح امر به معروف پاک کند. این بیشتر برای تنویر افکار عمومی است. هدف من این نیست که علی مطهری در باور خود دچار تردید شود؛ نه، اتفاقاً هدف من جامعه و اکثریت جمعیت جوان آن است.
پرسش- غیر از نامه‌های سرگشاده، از طریق غیرعلنی هم تاکنون اقدامی از سوی شما یا سایر سیاسیون انجام گرفته است؟
نه. من کلاً معتقدم که در جمهوری اسلامی ایران شرط عقل که از نخستین شروط فعالیت سیاسی بوده به این معناست که شما هیچ چیزی را مخفیانه و غیر سیاسی انجام ندهید. برای اینکه مردم زودتر از آن چیزی که فکر می‌کنید می‌فهمند شما دارید این کار را انجام می‌دهید. خودم به شخصه یا کاری را انجام نمی‌دهم یا قطعاً به طور علنی این کار را انجام می‌دهم.
پرسش- بنابراین این راه را نوعی برای بیان اعتراض انتخاب کرده‌اید. آیا این تنها راه موجود است؟
دقیقاً این است. نامه‌ای که بین افراد رد و بدل می‌شود هیچ‌کدام در راستای مسائل حاشیه‌ای نیست بلکه معمولاً انتقاد و اعتراض است. یعنی منظورم این است که ذات نامه‌ها، اعتراضی است. چاره دیگری نیست مگر اینکه به آن شیوه بیان شود. من شاید این را تنها راه ندانم اما در شرایط فعلی این یکی از راه‌های بسیار مؤثر برای ابراز عقیده است و چون بطور علنی بوده و توهین‌آمیز نیست خطر آن خیلی کمتر از سایر راه‌های ابراز عقیده است.
نظر شما