به گزارش قدس آنلاین، با فرا رسیدن محرم حسینی باز هم بازار برگزاری جلسات روضه خوانی و عزاداری بر سالار شهیدان عالم داغ می شود و پیر و جوان، کوچک و بزرگ خود را برای شرکت در عزای امام حسین (ع) و گریه بر مصایب آن حضرت (ع) و خانواده و یارانشان آماده می کنند. جالب آنکه رفت و امد سال ها از پی یکدیگر این عشق و شور را خاموش نمی کند.
آنچنان که پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «براى شهادت حسین (ع)، حرارت و گرمایى در دل هاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود.»
ریان بن شبیب گوید روز اول محرم محضر امام هشتم علی بن موسی الرضا (ع) رسیدم پس از سخنان چند به من فرمودند: «ای پسر شبیب محرم آن ماه است که مردم جاهلیت در گذشته حرمت آن را نگاه نداشتند اما این امت نه حرمت این ماه را شناختند نه حرمت پیغمبر (ص) خود را و در این ماه ذریه او را کشتند و زنان او را اسیر کردند و اثاث او را به تارج بردند، خداوند هرگز آنان را نیامرزد. ای پسر شبیب! اگر خواستی برای چیزی گریه کنی برای حسین بن علی (ع) گریه کن چون که او را مانند گوسفند ذبح کردند و هجده تن از خاندان او را کشتند که مانند آنها روی زمین نبود و هفت آسمان و زمین ها برای کشته شدن او گریستند و چهار هزار فرشته برای یاری او آمدند که او را کشته یافتند و نزد قبر او آشفته موی و گردآلود باشند تا وقتی که قائم (ع) قیام کند و آنان یاران امام قائم (عج) خواهند بود و شعار آنان یالثارات الحسین (ع) خواهد بود.
ای پسر شبیب جدم به من خبر داد آنگاه که امام حسین (ع) کشته شد، آسمان خون بارید و غبار سرخ رنگ ظاهر شد؛ ای پسر شبیب اگر بر امام حسین (ع) گریه کنی آن چنانکه اشک تو بر چهره ات بریزد خدای تعالی گناهان بزرگ و کوچک تو را می بخشد و به ملاقات خداوند خشنود خواهی شد که آنحال از گناه پاک شده باشی پس امام حسین (ع) را زیارت کن اگر خوشحال می شوی در غرفه بهشت با پیغمبر (ص) و خاندانش همجوار باشی و ثواب آنان که با حسین (ع) شهید شدند، برسی. هر گاه امام حسن (ع) را یاد کنی بگو «یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزا عظیما»
اگر خوشحال خواهی شد که در درجات بلند بهشت با ما باشی برای اندوه ما اندوهناک باش و برای خوشحالی ما شادمان باش، بر تو باد به دوستی ما اگر فردی سنگی را دوشت داشته باشد روز قیامت با آن سنگ محشور می شود.»
نفس هایی که تسبیح است
شيخ طوسي و شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت کرده اند که حضرت صادق (ع) فرمودند: «نَفَس کسي که براي مظلوميت ما محزون است تسبيح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن اسرار ما از بيگانگان جهاد در راه خداست.»
از ابوهارون مکفوف روایت است که امام صادق (ع) فرمودند: «ای اباهارون هر کس شعری در مرثیه امام حسین (ع) بخواند و 10 نفر را بگریاند بهشت برای او است»، آنگاه یکی یکی کم کرده تا به یکی رسیدند و فرمودند: «هر کس شعری بخواند در مصیبت امام حسین (ع) و یک نفر را بگریاند بهشت برای او است و هر کس یاد امام حسین (ع) کند و بگرید بهشت برای او است.»
شیخ جلیل جعفر بن قولویه در كامل از ابن خارجه روایت كرده است: روزی در خدمت امام صادق (ع) بودیم و امام حسین (ع) را یاد كرده و از ایشان نام بردیم . حضرت صادق (ع) بسیار گریستند و ما نیز به تبع ایشان گریستیم. پس حضرت امام صادق (ع) فرمودند: «امام حسین (ع) میفرمودند من كشته گریه و زاری (اشكم) هستم نام من در نزد هیچ مؤمنی برده نمیشود مگر آن كه محزون و گریان میشود.»
زمان هایی که ائمه (ع) محزون می شدند
در روایت آمده است هیچ روزی نبود كه اسم امام حسین (ع) در نزد امام صادق (ع) برده شود و آن امام (ع) در آن روز تبسمی بر لب بیاورند. آن حضرت (ع) در تمام روز گریان و محزون بودند و میفرمودند امام حسین (ع) سبب گریه هر مؤمن است.
شيخ صدوق در امالي از ابراهيم بن ابي المحمود روايت کرده که امام رضا (ع) فرمودند: «ماه محرم ماهي بود که اهالي جاهليت، جنگ و قتال را در آن ماه حرام مي‌دانستند، ولي اين امت جفاکار خون‌هاي ما را در آن ماه حلال دانستند و حرمت ما را هتک کرده و زنان و فرزندان ما را در آن ماه اسير کردند. آتش در خيمه‌هاي ما افروخته و اموال ما را غارت کردند. حرمت حضرت رسالت (ص) را در حق ما رعايت نکردند. همانا مصيبت شهادت حسين (ع) ديده‌هاي ما را مجروح گردانيد و اشک ما را جاري کرده. عزيز ما را ذليل گردانيده است و زمين کربلا مورث کرب و بلاء ما گرديد. پس بايد بر حسين (ع) بگريند، همانا گريه بر آن حضرت (ع) گناهان بزرگ را فرو مي‌ريزد.»
منابع:
نفس المهموم
بحارالانوار
کامل الزیارات
حسین (ع) خون خدا
انتهای خبر/
نظر شما