نزدیک به  40 سال حضور در فوتبال آن هم در رده های مختلف از آقا جهان، مردی تمام عیار برای فوتبال خراسان و مشهد ساخته است.

چه بی رحم شده این ورزش . تا در میدان باشی و رنج کش اتفاقاتش، دیده می‌شوی، همین که از میدان به در شدی، خودت می مانی و خاطراتی که برای تجربه کردنش جوانی و عمرت را دادی.

آقا جهان زنده دل، اگر چه حالا به مانند سابق در متن فوتبال  شهر ما نیست، اما کیست که نداند این مرد زنده دل  برای فوتبال مشهد و خراسان چه کرده است؟ اگر امروز آن ابومسلمی که همه ما با او خاطرات تلخ و شیرین فوتبالی زیادی داریم، دیگر وجود خارجی ندارد، اما دفتر به تاریخ پیوسته این باشگاه ریشه دار را که ورق بزنی، جای جایش اسمی و یادی از جهانگیر زنده دل پیدا خواهی کرد. چه زمانی که خودش پا به توپ بود و چه پس از آن که سرپرست بی ادعا و مدیری پرتلاش برای باشگاه مورد علاقه اش شد.

راستی شاید ابومسلم هم تاب جدایی از یاران باوفایش مثل آقا جهان را نیاورد و با دور افتادنشان او هم افتاد و افتاد و افتاد تا به کل محو شد؟ چه بی رحم شده این ورزش لامصب!

بله، چهارشنبه شب برای آقا جهان شبی به یادماندنی شد. همین که او با بغضی در گلو از بازگشت روحیه اش برای بلند شدن از بستر بیماری و حضور دوباره در میدان ورزش گفت، نشانه ای بر زنده دل بودن دل آقا جهان است.

شناسنامه سرپرستی و باشگاهداری ابومسلم جان تازه ای از دیدار با یاران قدیمی اش گرفت.خدا را چه دیده ای شاید ابومسلم هم با بازگشت یاران همیشگی اش، دوباره جان گرفت و برخاست تا بازهم در فوتبال خراسان و ایران آقایی کند.  چهارشنبه شب مهدی قیاسی، سعید صیامی ، قاسم زردکانلو، سعید جوشش، مهدی موسوی، احمد انوری، علی ظهوریان، پرویز دانایی، حسین پاس، اسماعیل شجیع ، علی عبد احد، هاشم حسینی ، حسین نخعی شریف، امیر عصاران، هاشم رهباردار، رضا خوش‌باطن، مرتضی قیاسی و.... که البته بعد مهدی برادران و حسن نوری رئیس و دبیر هیأت فوتبال خراسان رضوی به جمع آنها اضافه شدند، میهمان سفره دل همیشه زنده آقا جهان بودند. آنجا که مهدی قیاسی از روحیه فوق العاده آقا جهان گفت و خاطراتی به یاد ماندنی از تلاش و پشتکار او. شاید بیان این جمله از زبان قیاسی به قدر اندکی بتواند نشانگر تلاش و همت آقا جهان در فوتبال استان ما باشد که پیر مو سپید کرده فوتبال شهرمان می گوید: ما بسیاری از موفقیتهایمان را مدیون آقا جهان بودیم و هستیم. 

و به مانند همیشه آقا جهان با محبت و متانتی که از او سراغ داریم، به دوستان و میهمانانش ابراز محبت می نمود. نمی‌دانم این محبت دوستان را چگونه جبران کنم . باور کنید بیش از دو ماه است که به خانه جدید اسباب کشی کردیم، اما هنوز نتوانستم برای لحظه ای از خانه بیرون بروم. حتی هفته گذشته که همسرم در بیمارستان بستری شد، یارای رفتن به بیمارستان را نداشتم و نتوانستم بر بالینش حاضر شوم . چندان به ادامه زندگی امیدوار نبودم و تا قبل از این دیدار فکر می کردم آخرین دیدارم با دوستان باشد، اما حضور شما بالاترین مداوا برای من بود و امشب اتفاقی افتاد که شاید بتوانم دوباره بلند شوم.

هرچند که جمع دوستان آقا جهان جمع بود و هر کدام از خاطراتی که با او داشتند گفتند، در این بین صحبتهای پیشکسوتانی از جمله عبداحد ، زردکانلو، شجیع ، انوری و برادران به عنوان رئیس هیأت فوتبال نشان می داد که جهانگیر زنده دل اگرچه حضورش در میدان ورزش کمرنگ شده، اما هنوز که هنوز است دل دوستانش به بودن او زنده است.