اما هیچ وقت  حکومتی فساد را به صفر نرسانده؛ زیرا اساساً این مدینه فاضله و آرمانی بوده که بشر همواره آرزوی آن را داشته است.

کشور ما نیز از این امر مستثنا نیست و بخصوص در سالهای پس از انقلاب به دلیل رویکرد اسلامی و دینی ایجاد شده، هم مسؤولان و هم مدیران در سطوح مختلف به دنبال ریشه کن کردن یا به حداقل رساندن فساد در اشکال مختلف آن بخصوص اقتصادی و اخلاقی بوده اند.برای این منظور سازمانها و دستگاه های اداری متعددی هم راه اندازی شده است که عمده ترین آنها قوه قضاییه و بعد دستگاه هایی مانند سازمان تعزیرات حکومتی و امثال آن هستند. این دستگاه ها باید بدانند که جرم و فساد در یک کشور دینی به مراتب بدتر است تا در یک کشور غیر دینی. در کشورهایی که وابستگی رفتاری زیادی به هنجارهای دینی و الهی ندارند، چپاول و غارت اموال دیگران و بخصوص دیگر کشورها امری طبیعی به نظر می رسد و اتفاقاً قرنهاست که برخی از این کشورها مشغول این کار هستند و ابایی هم از ادامه آن ندارند و نمونه آن در تاریخ بسیار دیده می شود. مسؤولان این کشورها حتی به مردم خود هم رحم نمی کنند و بارها شاهد فسادهای مختلف درمیان مدیران آنها بوده ایم که براحتی از نگاه ها پوشیده شده است.در کشور ما امر مبارزه با فساد بسیار جدی تر است و به جز قانون که بر پیشگیری و مبارزه با فساد تأکید دارد، مردم ما از نگاه شرعی نیز فساد در اشکال مختلف آن را منکر و زشت می دانند و به همین دلیل متوقع برخورد جدی تر دستگاه های نظارتی و قضایی هستند.

به عنوان مثال در برخورد با گران فروشی و رعایت نکردن حقوق مردم، این توقع جدی وجود دارد که دستگاهی مانند سازمان تعزیرات به صورت جدی برخورد کرده و مانع از بی اعتمادی مردم به بازار شود. اکنون این اعتماد به شکل مطلوب در بازار وجود ندارد و هستند کسانی که با استفاده از عدم نظارت کافی، تخلفات متعددی را انجام داده‌اند و سبب ناامنی ذهنی مردم در بازار کسب و کار می شوند.

نکته دیگر اینکه در برخورد با فساد، خود سازمان عمل کننده باید از همه پاک تر باشد. متأسفانه برخی موارد مسؤولان ما به شعار دادن بسنده می کنند، اما باید بدانند تا زمانی که خودشان به عنوان عمل کننده از فساد دور نشوند، نمی توانند زمینه های فساد را از بین ببرند.در این خصوص هم باید اول از به اصطلاح دانه درشتها شروع کرد که متأسفانه بعضاً انجام نشده است. این موضوع هم مربوط به این دولت و آن دولت نیست، بلکه نه دوره سازندگی، نه در دوره اصلاحات، نه الان و نه در دوره آقای احمدی نژاد همت لازم برای برخورد با فساد دیده نشد.واقعیت آن است که بازار در جامعه اسلامی باید پاک و مورد اطمینان باشد و اگر اعتماد از کسب و کار و تولید قطع شد، امید مردم از بین می رود و اقتصاد دچار بیماری خواهد شد. بنابراین لازم است دستگاه های مسؤول برخورد و برنامه جدی تری برای مبارزه با فساد آن هم در میان دانه درشتها داشته باشند تا افراد پایین دستی جرأت تخلف و فساد به خود راه ندهند.