حکایت از این قرار بود که پنجشنبه شب بخش خبری مهم و پربیننده 30/20 در قسمت «صرفاً جهت اطلاع» خود، گزارشی از بنیاد سعدی را کار کرد، آن هم در حد چند ثانیه. ساختمان شیک و گران قیمت آنجا را در محله «ولنجک» تهران نشان داد و شعر سر در آن را که از فردوسی بود و در همان حال اشاره کرد که در بیرون و درون این بنا نشانه‌ای از سعدی جانمایی نشده!

همزمان با این گفتار دوربین وارد ساختمان شده و روی یکی از دیوارها کاشیکاری شیک و هنرمندانه‌ای که با خطی زیبا چند بیت شعر را نقش کرده بودند نشان داد و اما در پایان این شعر و تابلوی هنری در ساختمان بنیاد سعدی، نام جناب دکتر غلامعلی حداد عادل که رئیس این بنیاد نیز هستند قرار داشت.

من کمابیش از حال و روز این بنیاد آگاهم. بویژه آنکه در جایی دفتری را با عنوان «دفتر ادبیات فارسی زبانان» اداره می‌کنم، پیگیر وضعیت زبان فارسی در داخل کشور و بیرون آن هستم. وقتی این گزارش را دیدم کلی پکر شدم که چرا رسانه ملی جسارت بیشتر گفتن را نداشت.

درباره اینکه این بنیادها دقیقاً کارکردشان چیست؟ فرهنگستان چه وضعیتی دارد؟ نهادهای متولی زبان فارسی که مسؤول چند تای آنها از جمله همین بنیاد سعدی و فرهنگستان زبان فارسی جناب حداد عادل هستند دقیقاً دارند چکار می‌کنند؟ آیا موفق بوده‌اند؟ مهمتر از همه به این پرسش پاسخ دهند که جناب دکتر حداد عادل با انبوه مشاغلی که دارند و مهمتر از همه نمایندگی مردم تهران، چطور همزمان توان رسیدگی و مدیریت این مراکز مربوط به زبان فارسی را دارند؟ حال آنکه اداره معمول هر کدام از این مجموعه‌ها، نظر به حساسیت و اهمیت حوزه کاری آنها، مردافکن است.

باری هنوز در همین افکار بودم که ساعتی گذشت و بخش خبری دیگری در شبکه سوم سیما آغاز شد. اخبار ساعت 22. منتظر «صرفاً جهت اطلاع» شدم تا آن گزارش را دوباره و دقیقتر ببینم، اما حیرتا که این بار و طی همین یکساعت و اندی، این گزارش چند ثانیه‌ای سانسور شده و در حالی که مانند همیشه عین «صرفاً جهت اطلاع» بیست و سی، در این بخش هم می‌آمد اما این بار تمام گزارشها بود، جز گزارش بنیاد سعدی. به قول دوست خوش ذوقی، انگار فرمان حذف چنین خبرهایی که به مذاق برخی بزرگواران خوش نیاید، کمترین مراحل اداری و کاغذبازی را در کشور ما دارد  و تنها با یک تماس تلفنی می‌توان ضمن پنهان کردن حقیقت از مردم، زحمات کلی آدم را نیز که در تهیه آن نقش داشته‌اند بر باد داد. من پیشتر نیز درباره فرهنگستان و اداره آن در همین ستون نوشته‌ام. رئیس این نهاد فرهیخته و نازنین اما زیادی پرمشغله‌اند و زبان فارسی هم زیادی مظلوم. از این چهره فرهنگی انتظار بیشتری می‌رفت و می‌رود.