به گزارش قدس آنلاین، آموزه های دینی از بحث و جدال با یکدیگر و تندخویی برابر آرائ و نظرات متقابل انسان ها را برحذر داشته و از آن نهی کرده است. و در جایی نیز که مجادله ضرورت دارد قرآن می فرماید: «وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» یعنی «به روش نيكوترى با آنها مجادله كن».
امير المؤمنين علی (ع) فرموده اند: «از مجادله و ستيزه بپرهيزيد كه دل هاى دوستان و برادران را بيمار كنند و نفاق رويانند.»
پيغمبر اکرم (ص) می فرمایند: «سه خصلت است كه هر كس خداى عز و جل را با آنها ملاقات كند (با اين سه خصلت بميرد) از هر درى كه خواهد داخل بهشت شود: كسى كه خلقش نيكو باشد و در غيبت و حضور مردم از خدا بترسد و مجادله نكند اگر چه حق با او باشد.»
از همان حضرت (ص) روایت است که فرموده اند: «هيچ گاه نبود كه جبرئيل نزد من آيد، جز آنكه مرا موعظه مي كرد و آخرين سخنش به من اين بود كه: از دشمنى با مردم بپرهيز، زيرا كه آن عيب نهفته را آشكار كند و عزت را ببرد.»
امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده اند: «با شخص حليم و سفيه مجادله مكن، زيرا حليم دشمنت دارد و سفيه آزارت رساند.»
ایشان همچنین فرموده اند: «هر كه دشمنى بكارد، كاشته خود را درو كند.»
منابع:
اصول کافی
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما