اما امروزه بازار داخلی به جولانگاه کالاهای چینی و ترکی تبدیل شده، هزاران کارگرش بیکار و واحدهای تولیدی‌اش با حداقل ظرفیت به کار خود ادامه می‌دهند.
مقایسه داده‌های صادراتی کشورها با داده‌های واردات گمرک ایران مشخص می‌کند که در دهه ٨٣ تا ٩٣، تخلف در واردات پوشاک 6 میلیارد دلار بوده است و صادرات چین نیز نشان می‌دهد، چشم بادامی‌ها در سال ۲۰۱۴ به میزان۹۵۹ میلیون دلار پوشاک به ایران صادر کرده‌اند، در حالی که آمار داخلی تنها از پنج میلیون دلار واردات حکایت دارد، تفاوت معناداری که ردپای قاچاق در صنعت پوشاک را به رخ می‌کشد.
گشتی در بازار پوشاک دارم که حراجهای فصلی تابستانه آن را پر رونقش کرده است. در یکی از فروشگاه‌های حراج لباسهای خارجی، پیراهنهای از مد افتاده و عطش مردم برای ورق زدن آنها را تماشا می‌کنم و از خانمی که دو سه پیراهن را گلچین و روی دستش انداخته، دلیل اشتیاقش را می‌پرسم. پاسخ می‌دهد، ارزان است و بعد مارکش را نشانم می‌دهد و می‌رود تا از قافله خرید عقب نماند.
ضمانت فروش با برچسب 200 تومانی
در این باره با محمد فرزین‌فر، صاحب فروشگاهی صحبت می‌کنم که کالای ایرانی می‌فروشد. او می‌گوید: هزینه بالای تهیه و جایگزینی ماشین آلات و دستگاه‌های مورد نیاز سبب شده تا ما نتوانیم همگام با ترکها در تولید کیفی پوشاک پیش برویم و تازه وقتی تولید هم می‌کنیم، برای فروش و تأمین هزینه‌های مصرفی مجبوریم مارک خارجی چند صد تومانی روی آن بدوزیم تا برای فروش دغدغه نداشته باشیم.
ردای ترکی هم چینی از آب در می‌آید
نیک منش یکی از فروشندگان پوشاک کودک می‌گوید: بازار در انحصار پوشاک چینی است که حتی به نام پوشاک ترک به فروش می‌رسد! برچسب این لباسها به سفارش مشتری، روی آن زده می‌شود و این تقلب آن قدر گسترده است که نمی‌شود جلوی آن را گرفت.
وی می‌افزاید: مجموعه هزینه‌های تولید لباس به مراتب بیشتر از لباسهایی می‌شود که از طریق قاچاق می‌آید.
اشتیاق برای قاچاق پوشاک
اشتیاق حضور در این بازار را می‌شود در آماری که حسین ساجدی‌نیا، فرمانده انتظامی تهران بزرگ اعلام کرده نیز دید. به گفته وی، در سال جاری ۲۷۰ تن پوشاک قاچاق در این استان کشف شده که نشان از افزایش ۲۱ درصدی کشف محموله‌های قاچاق نسبت به سال قبل نیز دارد و اینکه هنوز عده‌ای به قصد درآوردن خرج سفر و کسب درآمد، به آن سوی آب می‌روند تا سالانه نزدیک به دو میلیون دلار انواع لباس را وارد و با سودهای کلان در مزون‌های خانگی و یا فروشگاه‌های شهر به دست مشتری برسانند.
تولیدکننده‌ها راحت طلب شده‌اند
ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه کشوری پوشاک معتقد است، تولید کننده‌ها راحت طلب شده‌اند و چون واردات کالاهای چینی ارزان و پرسودتر است، به این سمت متمایل شده‌اند.
وی می‌گوید: واحدهای تولیدی کوچک بهتر است با هم تلفیق شده و یک تولیدی بزرگ راه‌اندازی کنند و سپس با انتخاب یک علامت تجاری در بازار فعالیت کنند.
در این میان برخی پایین بودن کیفیت کالاهای داخلی و ناتوانی در رقابت با نوع خارجی را عامل قاچاق ذکر می‌کردند، مطلبی که مهدی لسان طوسی، رئیس اتحادیه پوشاک و عضو کمیسیون اتاق اصناف مشهد آن را رد می‌کند و می‌گوید: ما در تولید پوشاک کمتر از کشورهای چین و ترکیه نیستیم و حتی به مراتب از آنها بهتریم، ترکیه در این صنعت حرفی برای گفتن نداشت ولی با مدیریت درست توانست رشد کند و میوه صادرات را بچیند و حالا کار به جایی رسیده که ما به نام آنها پوشاک با کیفیت تولید می‌کنیم و مارک آنها را روی لباسها می‌چسبانیم.
وی با اشاره به رکود و کسادی بازار پوشاک اظهار می دارد: بیشتر واحدهای تولیدی، چرخهای خیاطی و دوخت و دوز را فروخته و پولهایشان را وارد بازار دلالی کرده‌اند.
دولت در قیمت‌گذاری‌ها دخالت نکند
وی تصریح می‌کند: دولت به هیچ وجه نباید در قیمت‌گذاری‌ها دخالت کند، در چنین فضایی بازار به سمت رقابتی شدن می‌رود، سپس می‌توانیم دست دلالها را کوتاه کنیم، همان طور که ترکیه در تجربه موفق خود کالا را از کارخانه بی واسطه به فروشگاه‌ها رساند و سپس با تعیین جایزه‌های صادراتی و پرداخت نقدی، آن کار را تمام کرد و بازی را به نفع تولید کشورش به پایان رساند.
نظر شما