آنها از اینکه شعر تنها درحاشیه برنامه‌های مختلف حضور دارد، ‌اما برنامه‌ای که به طور تخصصی به شعر‌ امروز ایران و رویدادها و چهره‌هایش بپردازد، وجود ندارد؛ دلخور بوده‌اند و این مسأله را بارها بازتاب داده‌اند. واقعیت این است که در برنامه‌های سالهای اخیر تلویزیون ، شعر تنها در کنار یک مؤلفه دیگر قابلیت بازتاب داشته است. شعر در کنار طنز، شعر در کنار سرگرمی ‌و مسابقه، شعر در کنار موسیقی و آواز، شعر در کنار برنامه‌های جنگ مانند و مجریان پرحرف و شعر در کنار هزار و یک چیز دیگر قابلیت ورود به رسانه ملی را داشته است و شاعران اگر به جام جم رفته‌اند، نه به خاطر گوهر و اصل شعر، بلکه بیشتر برای پرکردن برنامه‌هایی بوده که در بخشی از آن شاعری، شعری خوانده و رفته است.

صدا و سیما در برنامه‌ریزی‌های جدید خود این نقصان را جبران کرده است و با طراحی و ساخت برنامه «نقد شعر معاصر» از سری برنامه‌های «نقد چهار»، نگاهی تخصصی به شعر معاصر را از آنتن شبکه چهار پخش می‌کند. این برنامه قرار است  به طور تخصصی و متمرکز به شعر معاصر توجه و تمامی ‌حواشی و اخبار پیرامون آن را به طور اختصاصی بررسی می‌کند، اتفاقی که در صدا و سیمای ما اگر نگوییم بی‌سابقه، کم سابقه است. این برنامه می‌تواند ضعفی را که در طول سالها در تبلیغ و معرفی شعر ‌امروز ایران داشته ایم، جبران کند، می‌تواند به دیده شدن شعر معاصر کمک کند، در تبلیغ کتابهای شعر مؤثر باشد و ضمن آسیب شناسی جریانهای شعری امروز، مردم را با این هنر و چهره‌های فعال آن  آشتی دهد.

نکته مهم این است که  اجرا و کارشناسی این برنامه به عهده سعید بیابانکی از شاعران خوب‌امروز گذاشته شده است. بی‌شک کسی که خود به صورت تخصصی در یک حوزه هنری و ادبی فعال است، چالشهای آن حوزه را بهتر از دیگران می‌داند و در سوژه‌یابی برای برنامه موفقتر از دیگران عمل می‌کند  و این مساله نکته مثبتی برای این برنامه است. به گفته تهیه‌کننده برنامه، هر هفته جواد محقق، چند کتاب را معرفی می‌کند و درباره آنها توضیح می‌دهد و در لابه‌لای برنامه هم به اخبار تازه حوزه شعر و اتفاقات شعری پرداخته خواهد شد. در این میان باید به یک نکته توجه داشت و آن، رعایت عدالت در بازتاب دادن جریانهای شعری معاصر و دعوت از شاعران و منتقدان است. صدا و سیما و سازندگان این برنامه باید موقعیت خود به عنوان یک رسانه ملی را به یاد داشته باشند و سعی کنند این برنامه تا جایی که ممکن است به برنامه‌ای برای تبلیغ یک جریان یا یک سلیقه شعری خاص تبدل نشود و مخاطبان گونه‌های مختلف شعری بتوانند، علایق خود را در رسانه ملی پیدا کنند.